Het was de week van de documentaires. Dinsdag zag ik Religulous, een onthullende en grappige zoektocht naar de waanzin van welk geloof dan ook. Ex-komiek Bill Mahler ging de hele wereld rond om religieuze misstanden aan de kaak te stellen. Veel christenen lieten weten de bijbel letterlijk te nemen, waarop Mahler aantoonde dat ze even letterlijk met hun mond vol tanden stonden als hij even doorvroeg. Bij de mormonen stelde hij hun hypocrysie aan de kaak: van hun geloof mochten ze geen elektriciteit, maar er stond niets in hun heilige boeken over elektrische spullen. Dus hadden ze zelf telefoons uitgevonden die werkten met opwindmechanismen.
Kern van de zaak: waarom toch allemaal zo moeilijk doen? Het werd pas grimmig tegen het einde, waarin hij de mensheid opriep massaal van alle vormen van geloof af te stappen, want wie zich beroept op wat voor god dan ook en zich achter een geloof verschuilt, denkt niet zelf na en is onder groepsdwang tot alles in staat. Think for yourself. Wake up or die. Tja, er zit een kern van waarheid in, maar zelf denk ik dat het veel minder zwart/wit ligt, bij deze voor veel mensen gevoelige materie. Maar toch: na afloop van Religulous bekruipt je het gevoel: wat zijn de meesten die hun geloof zo hardnekkig met oogkleppen op belijden toch naïef...
Overigens was er een grote rol weggelegd voor Nederland. Geert Wilders zette zichzelf neer als een nieuwe messias en Fatima Elatik praatte de moord op Van Gogh goed (nee, het was geen geloofskwestie, het was puur politiek). Een van de leukste scènes was gefilmd in een coffeeshop, waar Mahler een 'marihuana-gelovige' de stuipen op het lijf joeg door hem keihard te laten schrikken. Must see, deze Religulous-film!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten