Vijftig Tinten Grijs-maand

Gisteren zag ik Heleen van Rooijen op tv. In steenkolen-Engels kraaide ze over haar nieuwe boek met als onderwerp een geile gigolo, dat geloof ik in de Verenigde Staten wordt uitgebracht. 'Wat E.L. James doet, dat deed ik al veel eerder', moet de stoutste schrijfster van Nederland gedacht hebben. In haar nieuwste boek maakt ze bekend dat ze voor 35 euro een mannelijke hoer had ingehuurd en wat ze allemaal met hem heeft uitgespookt. Zo'n twintig vrouwen sloegen Heleen besmuikt gade terwijl die in een gorgelende geheimtaal een passage uit haar boek voorlas.

Echt spannend wilde het niet worden, al is het voor Heleen te hopen dat ze een graantje kan meepikken van de vrouwenpornohype die heerst. E.L. James loopt lekker binnen met haar neurotisch opgeschreven martelfantasietjes. In de wereldwijde bestsellerlijsten beslaat ze de hele top drie met haar Vijftig Tinten Grijs en de vervolgdelen daarop. Dat wil ons ondeugende Heleentje ook wel.

Heleen is niet de enige die geld ruikt, of aandacht. De hele maand november is het 'Vijftig Tinten Grijs'-maand op Net 5. Ze proberen de zender uit het slop te trekken met een serie 'erotisch getinte' films die iedereen die zich daarvoor interesseert al honderd keer heeft gezien, zoals Eyes Wide Shut, 9,5 Weeks en Basic Instinct. Ze brengen de grijsgedraaide films aan de man als volgt: “Bind jezelf vast aan je stoel en blijf zitten voor heerlijke klassiekers." Ooh la la!

Ook zal een rijtje BN'ers komen opdraven voor een I Love-programma, waarin ze de onderwerpen over de tong laten gaan die aan bod komen in de E.L. James-boeken. Hopelijk zijn dat geen derderangs cabaretiers die met rode oortjes mogen komen vertellen hoe kinky ze eigenlijk hadden willen zijn, maar dat ze dat natuurlijk heus niet echt doen, hihihi. Of reality-sletjes uit Secret Story, de Big Brother-kloon die Net 5 in 2011 weer op de kaart had moeten zetten. Ongetwijfeld komt Heleen van Royen ook voorbij. Dat gigolo-boek verkoopt zich natuurlijk niet vanzelf.

Haartransplantatie

Het is druk in lijn 10. Op het Weteringcircuit stappen twee vrouwen en een man in, zo te horen collega’s van elkaar. Ik val in het gesprek op het moment dat het gaat over de gemiddelde leeftijd van de afdeling waar de drie werken. We noemen ze even Vrouw1, Vrouw2 en Paul.

Vrouw1: ‘Wel fijn, een beetje vers bloed. En lekker jong ook.’
Vrouw2: ’36. Noem je dat lekker jong?’
Vrouw1: ‘Het trekt in elk geval de gemiddelde leeftijd niet omhoog. Die is 37.’
Vrouw2: ‘Wie zijn er allemaal ouder dan 37? Marijke, die is 49, Paulien…’
Vrouw1: ‘René is 45. Dat zou je echt niet zeggen.’
Vrouw2: ‘Nee, inderdaad. Nog een flinke bos zwart haar en geen enkele rimpel.’
Vrouw1: ‘Als ik René naast jou zou neerzetten, zou ik hem jonger schatten, Paul.’

Paul: ‘Nou, bedankt hè?’
Vrouw1: ‘Maar serieus. Hij ziet er een stuk jonger uit.’
Vrouw2: ‘Ja, nu je het zegt.’
Vrouw1: ‘Paul is dan ook al helemaal grijs, als hij het niet verft.’
Vrouw2: ‘En je kin gaat een beetje hangen ook, Paul.’

Paul: ‘Sja... M’n kop begint behoorlijk te veranderen. Maar grijs haar vind ik niet zo erg. Wel dat het snel dunner wordt.’
Vrouw1: ‘Dan neem je toch een haartransplantatie? Dat heeft Gerard Joling ook gedaan. Maar het is heus niet alleen voor homo’s hoor.’
Vrouw2: ‘En je verft je haar toch ook al? Dan is zo’n transplantatie niet eens zo’n grote stap.’
Vrouw1: ‘Bij Gerard Joling valt het alleen op omdat iedereen het weet. Van jou weet niemand het.’

Paul: ‘Behalve jullie. En de hele tram.’
Vrouw1: ‘Woehaha! Jij schaamt je toch niet omdat je je haar verft, Paul?’

Ze stappen uit op het Weesperplein. De twee vrouwen zich van geen kwaad bewust en de man een kopje kleiner.

Respect? My ass!

Donderdag, 08.15 uur. Bus 65 richting Amstelstation. Ter hoogte van de Borneolaan staat een dikke negermeid in een veel te strakke jeans met aan een touwtje een allerschattigst knulletje van een jaar of drie. Als de bus stopt voor de halte, knalt ze nog net een hubbabubba aan stukken en slobbert die omstandig haar mond weer binnen.

Geïrriteerd trekt ze het jongetje achter zich omhoog de bus in. Ze wankelt door het gangpad, haar ene hand met een mobieltje tegen het oor, de ander trekt het jongetje voort. Ze plant het kind op de lege stoel voor me en gilt in de telefoon: 'BEN IK WEER! Waar was ik ook alweer gebleven. O, ja. Me kind dus. Loopt zomaar de straat op dus heb ik hem een riempje omgedaan. Een commentááár joh! Niet normaal. Waar bemoeit iedereen zich mee. Laat iedereen ze bek houden. Suuuuuhng!'

Al die tijd blokkeerden zij en haar kont het gangpad. Een ouder echtpaar - het vrouwtje een soort oldie-Gerda Havertong, haar man een lichte bochel - probeert zich staande te houden terwijl ze wachten tot de dikbil haar gesprek heeft afgerond. Dat wachten gaat gepaard met veel ge-tssk. Dan is mevrouw het zat. Ze prikt de meid in haar schouder en gilt: 'Zou je niet eens aan de kant gaan? Toon een beetje respect, ja?'

Dan gebeurt het. In slow motion draait de bil zich om en roept iets te nadrukkelijk in haar telefoon: 'Wacht even!' Intussen wurmt het bejaarde echtpaar zich door de draai ontstane opening en mompelt opnieuw iets over respect. 'Weet je hoeveel respect ik voor jullie heb?', gilt nu de dikbil door de bus. 'GEEN MOER! Ik moet hier mijn kind in bedwang houden en ik ben aan het bellen ja? Dat zie je toch? Je kan toch gewoon wachten tot ik je er langs laat? RESPECT? My ASS! En nou je bek houden.'

De mini-Gerda zegt nog dat 'ze wel weet uit wat voor nest jij komt' en pruttelt drie haltes later dat ze 'er alleen maar even langs wilde'. Al die tijd speelde het jongetje handjeklap met een medepassagier.

Hij zal het inmiddels wel gewend zijn, zo'n moeder.