Ballen

Het is maar een klein verhaaltje, dit. Maar zo grappig dat ik 'm niet wil laten liggen. Afgelopen zondag gingen we op bezoek bij vrienden. We wisselden wederwaardigheden uit over politiek en maatschappij (conclusie: er moeten overal rotondes komen, maar dat kan niet in Amsterdam want dan blijft er te weinig ruimte over voor sociale woningbouw om schotels aan te hangen) en keken met belangstelling naar de vorderingen die R. maakte in zijn opleiding tot kunstschilder.

R. kwam aanzetten met een serie schilderijen waarop J. te zien was. Onder de douche. Op een stuk of acht vierkante doeken kwamen voorbij: het fragment van een achterhoofd, een hiel, een kin vol scheerschuim en natuurlijk ook een piemel. Na de gebruikelijke grappen ('in het echt is-tie veel kleiner') keek R. ietwat bezorgd in het rond. 'Het gaat om de ballen. Die zijn niet goed.' Verbaasd keken we nogmaals naar het piemelschilderij. Inderdaad: ze hingen er een beetje weird-ass bij. 'Zeker tien mensen hebben het schilderij beoordeeld', ging R. verder. 'En allemaal zeiden ze dat J. naar de dokter moest.'

Geen seconde kwam het in hem op dat het ook wel eens aan zijn schilderkunsten had kunnen liggen. Meesterlijk...

Andere tijden – een lichtgewicht essay over Dynasty

Ongemerkt verandert er altijd van alles. Pas wanneer je afstand neemt en terugkijkt op een bepaalde periode, zie je hoe in vrij korte tijd gewoontes, situaties en leefomstandigheden totaal veranderen. Het zal de vaste lezers van mijn blog niet zijn ontgaan: ik zit middenin een Dynasty-marathon. De saga, die voornamelijk draait om de strijd tussen Blake Carrington en zijn nemesis Alexis Colby, werd oorspronkelijk uitgezonden tussen 1981 en 1989. De makers van Dynasty creëerden een wereld die bijna volledig bestond uit glitter en glamour. Een eenzijdig beeld weliswaar, maar onbedoeld krijg je als kijker het tijdsbeeld van de eighties heel helder voor ogen.

Allereerst iets over de serie zelf. De scènes slepen zich minutenlang voort en gaan voornamelijk over verstoorde liefdesverhoudingen. Er zit bovendien nauwelijks humor in Dynasty. Toch valt er veel te lachen, bijvoorbeeld om de steeds uitzinniger wordende outfits van Alexis. Het vele drankgebruik: wederom vooral door Alexis. Er gaat bijna geen scène voorbij of ze schenkt een brandy, martini of een glas champagne in voor zichzelf. De scriptschrijvers durfden het bij het extreme karakter van Alexis blijkbaar wél aan om er een humoristische draai aan te geven. Een running gag is de snelheid waarmee haar P.A.'s ontslag nemen. Hun namen onthoudt ze niet eens. 'Close the door, Kyle!' 'Kyle was your former assistent. I'm Jerome.' 'Whatever. Do as I told you.'

Vergeleken met series van nu doet Dynasty wat traag aan, misschien. Aan genrehopping doen ze al helemaal niet: geen spontane muzikale uitspattingen zoals we die kennen van Ally McBeal, geen voice-overs à la Sex & The City, geen gedeelde screenshots zoals bij 24. Dat moest allemaal nog worden uitgevonden. Dynasty werd gewoon rechttoe rechtaan gefilmd, met als enige uitspatting de zoomlens en een in vaseline gedrenkte flashback. En toch staat de show nog altijd als een huis.

Wat ook direct opvalt bij het terugkijken van Dynasty is het totale gebrek aan moderne communicatie. Op de bureaus van Blake en Alexis (die van haar met slagtanden als poten) prijkt niet eens een computer. Een in leer gebonden schrijfblok, een vergulde pen, een druktoetstelefoon en een tafelaansteker volstaan.
Uiteraard is er aan boord van de privéjets en in de limo's met chauffeur wél telefoon aanwezig, maar het gemak waarmee iedereen nu naar z'n smartphone grijpt, bestond toen nog niet. Personages waren hierdoor soms weken spoorloos. Wie nu ontvoerd wordt, whatsappt gewoon even of zet op z'n minst z'n location op actief.
Door ziekenhuisgangen galmt continu een intercom: 'Wil dokter Smith zich melden bij operatiekamer vier?'. En wat fijn voor de hoofdrolspelers dat er nog geen internet was. In die tijd kocht je gewoon de uitgeverij en sloot je de deuren als iemand onverhoopt een rottig boek over je wilde schrijven (wat uiteraard weer een actie van Alexis was).

In 1981 tijd werd Dynasty zowel geprezen als verguisd vanwege de aanwezigheid van Steven Carrington. Het was min of meer de eerste prominente homorol op televisie. Er werd wat afgelebberd in de serie en ook heel wat naspel-sigaretten opgestoken. Maar de enige seksuele interactie van Steven bestond uit een schouderklop en een schalkse blik. Toch was dit destijds zeer controversieel. En Steven was dan misschien homo, twee van z’n vriendjes gingen dood voor het ook maar serieus werd. Ook trouwde hij twee keer met een vrouw, dus het hele gay-aspect kwam nogal schizofreen in beeld.
Maar ook de andere verhoudingen waren traditioneel. Toen Blake met Krystle trouwde, stopte ze meteen met werken. Nu kwam dat ook omdat haar werk als secretaresse niet bij haar nieuwe status paste, maar het duurde nog vier seizoenen voor ze weer aan de slag ging. In de tussentijd speelde ze het rijke vrouwtje van. Iedere dag ontbijten een nieuwe peignoir, daarna een ritje te paard (waar Alexis haar eens vanaf liet kletteren, met een miskraam tot gevolg) en vooral veel bij open haarden liggen, al fluisterend: ‘But, Blake… Ohh Blake… Blake listen to me’...
Toen dochter Fallon aan het werk wilde, raadde ieder haar dat sterk af. Wie zorgt er dan voor Little Blake? Ehm, het dertigkoppige personeel? Krystle, die toch de hele dag voor die open haard lag? De twee nanny’s?
De grote uitzondering was natuurlijk weer Alexis, die mannen behandelde alsof het speeltjes waren en als keiharde zakenvrouw uitzonderlijk koelbloedig tekeer ging tegen wie dan ook. Gespuis dat haar thuis kwam lastigvallen, stuurde ze naar beneden via de dienstlift: ‘The báck door, ex-congresman McVane! Don’t you dare using the main entrance, you miserable has-been! Just slither back to where you came from…’



Een opvallend kenmerk van Dynasty was het totalitaire materialisme van de Carringtons en Colby’s. Ze hadden geen booreiland ergens in de Mexicaanse Golf, maar gewoon de hele Zuid-Chinese zee. Krystle en Alexis liepen rond in enorme nertsmantels. Zelfs in huis hield Alexis haar bontmutsen op. Naarmate de seizoenen verstreken werden de schoudervullingen steeds breder. Op een gegeven moment lag Alexis zelfs kaviaar te vreten in de gevangenis. Voor haar kleinkinderen nam ze pluche beesten mee die groter waren dan haarzelf. Tijdens een soirée van Krystle en Blake liep ze de keuken in en declameerde: ‘Waterkers is voor giraffen’, en eiste ze (alweer) kaviaar. Blake bekogelde zijn vrouw met colliers, diamanten ringen, edelstenen en cabrio’s. Zoon Adam kreeg als welkomstcadeau een glimmende Ferrari. De Carrington Mansion had 48 kamers, met daarin onder meer een ‘gym’, waar de mannen in kleine glimmende broekjes hun fitness-oefeningen deden. De eerder genoemde privéjets waren ingericht als boudoirs. Alexis had een 20-persoons jacuzzi in haar penthouse. Blakes halfzus Dominique Deveraux boekte een aparte kamer voor haar garderobe: ‘I don’t sleep IN my clothes and I will certainly not sleep WITH my clothes’. Toen Krystle al haar dure spullen had verkocht omdat Blake financieel door een dal ging, riep hij: ‘But these were MYYYYYY gifts!’. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden. Nu was dit voor toen al uitzonderlijk, maar dergelijke poenerigheid, daar kom je nu zeker niet meer mee weg.

Dat is een ander teken des tijds: het totale gebrek aan duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Sustainability is het woord van deze tijd en dat sijpelt langzaam door in alle geledingen van de samenleving. Zelfs in soaps wordt volop verantwoord geleefd. De laatste grote productie op de Nederlandse tv ging over een familie met een bloemenkas. Op allerlei manieren sijpelt er nu politieke correctheid door in series. Waar Alexis steevast een cigarillo opstak als haar iets dwars zat (en dat was zo’n beetje in elke scène) wordt tegenwoordig alleen in Mad Men nog volop gepaft. Waar de Peta mekkert om een bontkraagje van een Olsen Twin, kon je de 192 pootjes van de nertsen in Krystles mantel letterlijk tellen.

Uiteindelijk moest Dynasty het zelf ook met minder doen. Omdat de kijkcijfers na seizoen zes dramatisch kelderden, werd het budget teruggeschroefd. De actrices kregen bescheidener outfits. De inmiddels peperdure Joan Collins mocht steeds minder vaak komen opdraven als Alexis. Het ging eigenlijk al mis aan het einde van seizoen vijf. Als cliffhanger hadden de schrijvers bedacht dat Alexis tot koningin van Moldavië zou worden gekroond. Dochter Amanda trouwde met de prins. Tijdens het huwelijk pleegden guerilla’s een staatsgreep die uitmondde in een shoot-out van de gehele cast. Maar bij de start van seizoen zes bleken alleen Stevens vriendje en een mislukte love interest van Blake het loodje te hebben gelegd. Een aflevering lang hielden ze de kijker in spanning, want waar was Alexis? Nou, die zat als Joan Collins thuis te mokken omdat ze geen salarisverhoging had gekregen.
Waarom de kijkcijfers precies kelderden is niet zo vreemd. Naast de hierboven genoemde slag om Moldavië werden alle verhaallijnen werden steeds idioter. Zo kreeg Krystle een dubbelganger die haar plaats innam, terwijl de echte Krystle wekenlang zat vastgebonden op een zolder. Fallon verdween weer eens, om terug te komen met het verhaal dat ze door aliens was ontvoerd. Verder liepen er allerlei personages in de serie rond zonder dat duidelijk werd wat ze er deden. Zo’n Dominique Deveraux bijvoorbeeld. Wat kwam zij nou helemaal doen? Of Sable, de nicht van Alexis? Haar zus Caress? Ze hadden voor vetes moeten zorgen, maar zonder sterke verhaallijnen draaiden hun rollen uit op niets.
Verder maakten de networks liever goedkopere comedyseries, die voor veel minder geld meer kijkers trokken. De Cosby Show bijvoorbeeld, en allerlei andere om gezinnen draaiende shows als Family Ties en Who’s The Boss.
En zo ging Dynasty na negen seizoenen als een nachtkaars uit. Er volgde nog een reüniespecial van anderhalf uur. Hierin dook ineens de eerste Steven Carrington op, acteur Al Corley. Hij was na seizoen 2 uit de serie gestapt vanwege de ongeloofwaardigheid van zijn continue geaardheidswisselingen. In een breed uitgesponnen verhaallijn kreeg Steven het nieuwe gezicht van een nieuwe acteur, nadat hij gruwelijk verminkt was geraakt bij een ongeluk op een olieplatform. Maar voor de reünie hadden ze hem doodleuk terugveranderd. Dergelijke soapwetten (het veranderen van acteurs voor dezelfde rol, het snel ouder laten worden van kinderen, etcetera) zijn nu gemeengoed, maar toen sprak men er nog schande van.

Al met al is Dynasty leuk om opnieuw te bekijken. Helemaal als je het tegen het licht houdt van de veranderende maatschappij en de rol die televisie daarbij heeft gespeeld. En nog stééds speelt.

Contrastrerende muziek

Eerst wat gothic grunt-geweld:



Gevolgd door sacraal gezongen gay-cult:


Om het tot besluit af te blussen met wat Koreaanse boybandpop:

Het pureerfestijn

Soms krijg je verzoeken waarvan je denkt: daar ga ik natuurlijk nooit op in. Om het vervolgens expres wél te doen. Zo ken ik een aantal mensen die ik ook via Twitter volg. Een van die mensen is @rddv, die zichzelf en een aantal anderen via Whatsapp bij mij thuis uitnodigde op de volgende manier:

'We gaan volgende week een pureerparty op je dakterras houden! We gaan allemaal een gerecht maken en dan raden wat het is. We dachten dat jullie wel een blender zouden hebben.'

Aanleiding voor de pureerparty is een scène uit het tv-programma 'Ik kom bij je eten.' Hierover schreef ik vorig jaar het volgende.

--------------

"Fuckje de Both ging op visite bij Annie Schilder, die toevallig Jan Keizer op bezoek had. Nu weet ik bij Annie Schilder nooit of ze een tikje traag is, óf dat ze van alle BN'ers het droogste gevoel voor humor heeft. Haar Volendamse accent zal er ook wel mee te maken hebben dat Annie zo lachwekkend is.

Het ging als volgt. Annie en Jan voerden samen een rondedans uit op de plavuizen in Annies woonkamer. Plots zette Annie de stereo zachter (iets Mon-amourderigs schalde door het huis) en riep: 'Ik heb soep!' Met een samenzweerderig gebaar lokte ze de cameraman mee de keuken in en wees ze in een pan met een lichtgroene substantie. 'Maar d'r zit niks iiiinnn.' Fuckje vroeg: 'Waar zit niks in?' Annie weer: 'In de soep niet. Het is pureert.' 'Maar dat is toch soep?', probeerde Fuckje weer. 'Met niks d'r in. Nou ja, er zit natuurlijk wel wát in maar dat zeg ik niet. Het is geheim.' Met een duivels lachje keek Annie in de camera. 'Proef maar en vertel mij dan wat voor soep het is.' In een volgend shot zagen we hoe Jan Keizer en Fuckje dikke stukken zalm in hun soep laadden. 'En? Weten jullie het al?', wilde Annie weten. 'Als je nu één bepaalde kant op kijkt, kun je raden wat erin zit.' Op het aanrecht lag een courgette. Jan Keizer had het goed geraden."

-------------

Nu ga ik regelmatig met wat mensen bij Café Koosje onder de terrasverwarmer zitten. Tijdens zo'n grillsessie kwam het bovenstaande ter sprake, en langzaam groeide #Tispureert uit tot een soort act. Met als apotheose dat we dus zelf een pureerfestijn zijn gaan houden.

Vorige week maandag was het zover. We togen met onze keukenmachine naar @ThomvonBrown, aangezien dat toch praktischer was dan ons dakterras. De beoordelingsformulieren lagen al klaar. Iedere gepureerde gang werd aan een kleur-, geur- en smaaktest onderworpen, waarbij de pureerder niet mocht zeggen wat er in zat.

Wat we uiteindelijk kregen voorgeschoteld:



Een kruimelige quiche lorraine van @ThomvonBrown (door mij beoordeeld als 'deeg met kaas')
Spinazie met aardappel en hamburger, gemengd met cruesli en groentensoep van @rddv (ik dacht stamppot andijvie)
Foe Yong Hai met rijst van @Beamer_Bob (nasi, volgens mij)
Rode kool met appeltjes van @HowlingRooster (die had ik goed).

Zelf serveerde ik een aardappel-venkelstamppot met blauwe roquefort-kaas. @rddv dacht dat er gestampte muisjes in zaten, maar @globalistaa had de venkel goed geraden. Uiteindelijk won mijn puree nipt, met een 7,6.

De beloning: eeuwige twitterroem. En de Annie Schilder-ezel.

The end.

Update: @Globalistaa meldt via Facebook: 'Het was leuk he? Ik verheug me zo op The White Edition! (PS @howlingrooster had een rode-biet-appel-gehaktschotel gemaakt. #details #schmetails).' Had ik het dus tóch fout...

Bizarre mensen in het OV

Het complete lijstje bij Oddee.com.