And off we go...

Eerst naar Hongkong, daarna Shanghai. Hiep hiep!

De Canon van YouTube

Videoplatform YouTube bestaat vijf jaar en daarom was ik gisteravond in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Hier onthulde Upload Cinema de Canon van YouTube. Deze bestaat uit 45 video's die op de een of andere manier baanbrekend zijn geweest. Deze bijvoorbeeld:

Eddie Izzard- Death Star Canteen


Een van de criteria luidt dat het materiaal niet gemaakt mag zijn voor tv, maar direct is gericht op YouTube of andere online videokanalen. Die beperking snap ik, is ook logisch, maar daardoor is wel meteen een hoop materiaal uitgeschakeld. Toen ik YouTube net ontdekte, ging ik helemaal los op Aziatische producties om maar wat te noemen, die hier de tv nooit zouden halen.

De Zuiikin Girls bijvoorbeeld, die aerobic-oefeningen combineren met Engelse les. Per aflevering wordt een situatie geschetst (bijvoorbeeld: een dame wordt beroofd in een park en moet dat de politie duidelijk maken - 'I've been lobbed by twoooo men!'). Helaas zijn de meeste filmpjes vanwege auteursrechtenkwesties verwijderd, maar er zijn er nog een paar:

'I have a bad case of diarrhea'


'How dare you say such a thing to me'


Ook leuk: de video van de Scissor Sisters, She's My Man. Deze is gebaseerd op een Japanse inventieve kunstvorm die te zien was in de show Kasou Taishou.


Bekijk ook Matrix Pingpong in dezelfde stijl:


En deze puppet-act:


Tijdens de Canon kwamen allerlei YouTube-hits voorbij op een enorm scherm. Er waren vier onderdelen: solo's, duo's, ensembles en de massa. Enkele hoogtepunten uit de lijst:

Battle at Kruger
Bloedstollende natuurhorror met een twist waar menig regisseur jaloers op zal zijn. De spanning is te snijden in dit 8,5 minuut durende filmpje. Helemaal uitkijken.


Niezende panda
Blijft leuk, deze. Helemaal omdat de panda heel veel navolging heeft gekregen, wat ook een criterium is voor een succesvolle YouTube-video.


Where the hell is Matt?
Overal en nergens dus, en dansend. Misschien wel de beste video uit de hele Canon.


Frozen Grand Central
Gewoon, omdat het kan: mobiliseer een groep mensen en laat ze iets geks doen.


David after dentist
Hij is hier al vaker langsgekomen, maar David die versuft bij de tandarts vandaan komt blijft hilarisch.


Charlie bit my finger - again !
In hetzelfde genre.


Talking Cats
Deze twee moet je na elkaar zien:




En zo waren er nog veel meer voorbeelden van mooi gemaakte, toevallig gelukte of al dan niet bedoeld grappige filmpjes. Hier nog enkele persoonlijke favorieten die buiten de Canon vielen.

La Pequena
Een Zuid-Amerikaanse dwerg in drag, die bekende personen imiteert. Hier Amy Winehouse, er direct onder Hillary Clinton.




May he poop?
Bollywood-films fonetisch vertaald in het Engels. De Canon had Benny Lava, ik ga voor Poop on my knee:


Total Eclipse
Ook in de herhaling: de letterlijke versie van Total Eclipse of the Heart van Bonnie Tyler.


Betty Butterfield
De treurigste travestiet ever, die via haar eigen YouTube-kanaal verhaalt van haar al even treurige leven.


Christian the Lion
Last, but not least een tranentrekker van jewelste. Over een leeuw die terugkeert naar zijn natuurlijke leefomgeving. Tot zijn baasjes hem komen opzoeken...

Vreemde vliegvelden

Donderdag vertrekken we naar Hongkong. In achttien dagen doen we een rondje China via Shanghai. Als Lufthansa een beetje meewerkt (en tot dusver doen ze dat), zit ik vrijdag op de berg met het rodelbaantje op Hongkong Island.
Is het een geruststellende of juist een angstwekkende gedachte dat het vliegveld van Hongkong wordt genoemd in het overzicht 'The World's Strangest Airports'? Ik kies voor het eerste, want de oude luchthaven van Hongkong was pas eng. Je landde tussen de flats en halverwege die landing moest de piloot ook nog eens een haarspeldbocht maken.
Wat verder opvalt in het lijstje dat maar liefst twee Nederlandse Antillen beschikken over bizarre landingsbanen.

Naar de kapper

Best leuk hoor, om de zoveel tijd een stuk van je haar laten knippen. Maar echt fan ben ik niet van naar de kapper gaan. Allereerst al dat gefrut aan je hoofd met het wassen. Het is namelijk al schoon als ik de deur uitga, maar de ongeschreven regels van de kapper vereisen nu eenmaal dat je eerst gewassen en daarna geconditioneerd wordt. Al met al duurt dat zeker tien minuten, want sommige kappers maken er een sport van je scalp zo te bewerken dat het aanvoelt als een hoofdmassage.

Vervolgens ontstaat er een discussie: wat moet er gaan gebeuren? Kort? Of toch weer lang laten groeien? Een fifties-kuif (want dat schijnt 'in' te zijn) of alles gemillimeterd? Dat laatste lijkt me geen optie, gezien het nog steeds ijstijd is, dus dan maar de kuif. En wil ik alwéér geen highlights? Waarom niet? Dat is toch leuk voor de lente?

Toch is naar de kapper gaan leuk, want die van mij is erg grappig. We praten Engels met elkaar, tot onvrede overigens van het overige personeel. 'Rico, praat eens Nederlands met de klanten!' Maar sta ik dat toe, dan komt er niet meer zinnigs uit dan: 'jij nog op vakantie gaan?' of 'jij mooi baard en bloes'. Dus praten we Engels. En dat is grappig, want het gaat gepaard met een hoop gekir. 'Honey what's in your hair! Do you know the movie There's Something About Mary? Hihihi!' En op mijn verhaal dat ik binnenkort naar China vertrek: 'You know what they say about Chinese boys, don't you? They are very small.' Wink, wink. Inderdaad, dat kan vrij vermoeiend zijn, maar ik moet er erg om lachen.

Na het knippen (soms bijna in mijn oor: 'Did your ears grow bigger? Hihihi') wordt er weer gemasseerd en gewassen en dan is het tijd voor het moment suprème: de styling. Wat ik ook vraag en wat hij ook probeert: het eindigt altijd in hetzelfde, rare punkspriethaar, dat pas na zeker twee wasbeurten thuis tot het vooraf beoogde resultaat kan worden omgesmeed.

Vandaag was Rico boos. Ik had namelijk een week of wat geleden zelf een stuk van m'n kuif afgeknipt omdat ie steeds omdonderde. En dat kon natuurlijk niet. 'Honey, you ruined my art!', gilde hij uit, zijn gezicht vol walging. Zuchtend zocht hij naar z'n kam, om er alsnog wat van proberen te maken. Het is weer gelukt. Ik zit hier nu met het vertrouwde rare punksprietkapsel. Ik ga snel m'n haar wassen.

Arme Sven

Win je een Olympische medaille, zet de Volkskrant je op de voorpagina alsof je een randdebiel bent die in toom gehouden moet worden door z'n begeleider.

Zoeken naar het kruisje

Allereerst: uiteraard besef ik dat het belangrijk is dat er geld verdiend moet worden met internet om online de boel draaiende te houden. Door de jaren heen zijn de advertentiemogelijkheden geëxplodeerd. Op talloze manieren krijgen adverteerders de ruimte op sites. Kijk voor de grap eens naar de tarieven en formaten die Nu.nl aanbiedt. Van een simpele banner tot een homepage takeover of een pushdown expandable die als het ware openfloept op het moment dat je met je muis de betreffende advertentie beroert: het kan allemaal.

Met al die mogelijkheden is het gek dat er nog steeds popups bestaan. Niet de ouderwetse die je vooral tegenkomt op downloadsites en die je met een simpele popup-killer te lijf kunt, maar de subtiele, die opdringerig en hinderlijk in beeld blijven hangen. Het voor wegklikken bedoelde kruisje is in geen velden of wegen te bekennen. En dat is precies wat me er aan stoort.

Lees verder op MarketingTribune.nl.

Diva's in Snickers-commercials

Natuurlijk, ik ben dagen te laat, en om nu nog te beginnen over de Superbowl-commercials? Ja dus. Want wat zijn ze leuk, de spots met Betty White, Aretha Franklin en Liza Minnelli.

Caca en Cyndi

Leuk: Lady Gaga doet hiv-dingetjes met eighties-gaga cyndi Lauper.

Rihanna - Rude Boy

Gisteren al een still, nu de complete video. Toch knap hoe je zo'n dure productie er zo cheap uit kunt laten zien.

Rihanna op een zebra

Gewoon, omdat het kan. Hier meer.

Leuk: foute huizen kijken

Bij vreemde huizen naar binnen loeren: iedereen doet het. Het wordt helemaal leuk als huizen uit de buurt op Funda.nl staan. Blijkbaar is het een veelgebezigde hobby, huizen kijken op internet. Zo is er sinds ongeveer een jaar een blog dat foute huizenfoto's verzamelt en van commentaar voorziet. Want wat maken mensen een gare foto's van hun huis dat te koop staat. En waarom niet even wat zooi opruimen? Het is toch de bedoeling dat je huis zo voordelig mogelijk voor de dag komt? Volgens de makers van de site was het dieptepunt een dildo op een nachtkastje.

Spiegels

Prachtige compilatie van verschillende scènes rond spiegels in horror- en misdaadfilms. Gemaakt door Rich van FourFour, een van m'n favoriete blogs.

Songfestival

Met stijgende verbazing volg ik het nieuws over het Eurovisie Songfestival. Ik kijk al jaren niet meer, want het is een rariteitenkabinet van heb ik jou daar, maar om nou zo'n meisje uit een woonwagenkamp met Raggel Hazes-haar en kleding uit een 20 jaar oude Otto-catalogus naar Oslo te sturen met een vals ingezongen lied waar de grootste randdebiel in Nederland zich rot voor schaamt? Dat was nou toch ook weer niet nodig. Maar wat wil je, met Tietjana in de jury en Vader Abraham als 'troef'.

Wat werkt: speel op sentiment, kom met iets zieligs. Volgend jaar wil ik:
- De Jostiband met een draaiorgel en een aapje dat geld inzamelt.
- Reba en Lori Schappell.
- Tien gehandicapte weesjes uit Haïti die een goochelact doen met Hans Klok.
- Gewoon een kanarie in een kooitje dat drie minuten voor zich uit zingt.
- Of de fictieve South Park-figuren Big Gay Al, Sister Gollum (met haar kenmerkende foetus-vergroeiing), Starvin Marvin en Cartman verkleed als Stupid Spoilt Whore.

Tegenliggers en voorbijgangers

Als ik van Amsterdam naar Amstelveen fiets kom ik vermoedelijk tussen de 500 en 1000 mensen tegen, die ook allemaal op de een of andere manier onderweg zijn. Het is onmogelijk om al die mensen in je geheugen op te slaan, als je dat al zou willen. Liever niet zelfs: de meesten zijn tegenliggers, indeweglopers, lawaaierige automobilisten, bakfietsers of andere vormen van obstakels. Maar toch registreert een van je hersenhelften onbewust de types die je meerdere dagen achter elkaar tegenkomt. Ik heb ze maar namen gegeven.

Om te beginnen is daar Dr. Snuggles, een oudere man met woest krullend haar die met een verbeten gezicht tegen de wind in trapt - zelfs als het niet waait. Iets verderop rijdt Karin, geen idee of ze zo heet maar ze ziet eruit als een Karin. Ze heeft een vierkant groen brilletje, gezond blozende wangen, een decolleté of een grote shawl en altijd een jurk over haar broek, want dat kleedt af. Karin fluit altijd naar de vogeltjes, en andersom is dat ook het geval.

Dan hebben we Sylar, die is vernoemd naar de psychopaat uit Heroes. Sylar heeft altijd een regenjas plus -broek over zijn stuur hangen, draagt een lange, verwassen trenchcoat, een wilde blik in zijn ogen maakt het beeld compleet. Hij torst al het wereldleed met zich mee in twee grote fietstassen, al vermoed ik dat er eerder 150 kinderhoofdjes in zitten.

Langs de Amstel fietst Prick, een nuffig wicht in een grijs manteltje met een strakke rode ceintuur erom. Daarachter rijden Kanye de Witte Neger en Mido. Kanye de Witte Neger heeft altijd een grote gevaarlijke zonnebril op en een koptelefoon, draagt een bontkraagje en een designerbaardje en heeft grote tanden. Mido heet echt Mido denk ik, al kan ik me niet voorstellen dat de voetballer iedere dag om half negen langs de Amstel rijdt. Maar toch: twee druppels water.

Meer richting Amstelveen komt Manga Mindy voorbij: een pubermeisje met paars punkhaar. Ze is meestal uitgerust in panterprint, maar tegen de lente komt ze in verschillende pasteltinten aangefietst. Op haar omafiets zit Meisje Paardestaart: een Wende Snijders-achtige verschijning met opzwiepend haar, inderdaad, altijd in een paardenstaart.

Op de Kalfjeslaan fietst Paulus de Plopkabouter, een bejaarde met een lange witte baard in een wielrenpak. Dan ben ik Kraaloogje nog vergeten, een nicht met een gladde spuuglok die geniepig om zich heen spiedt. En Koosje Veenendaal, die iedere dag haar kakkerige dalmatiër uitlaat in een wijd wapperend ochtendgewaad. En de Marketingmanager, die de hele dag op een kleurloos kantoor zit te vergaderen en tussendoor naar buiten moet omdat ie z'n broodtrommel onder de snelbinders heeft laten zitten.

En dat dus allemaal in een tijdsbestek van ongeveer 45 minuten. Gezellig hoor.

Nicolas Cage as everyone

En hier dus heel veel voorbeelden van op Niccageaseveryone.blogspot.com

It's hotdog time!

En als we toch bezig zijn: Elke dag staan er nieuwe foto's op de website Milk is good for your bones.com. Als iemand enige samenhang kan ontdekken tussen de getoonde beelden, dan hoor ik het graag. Hier alvast enkele voorbeelden:

Politieschoenen

Altijd handig: hakken met sirenes en zwaailichten.

Het stormt in de States

Weatherman Freaking Out Over DC Snowpocalypse
door TheDlisted

Kijk, zo zie je onze weermannen dat nou nooit doen...

Irritant!

Collegablogger Hester doet een rondje irritaties. Daar sluit ik me graag bij aan. Wat is er allemaal irritant?

Websites met commercials die door de geluidsbarrière gaan.
Reclame op websites waarvan het kruisje om deze weg te klikken onvindbaar is.
Traag internet. Pagina's die niet goed laden omdat ze stikken van de advertentiescripts.
Vader Abraham. Denkt dat ie de reïncarnatie van Haydn is terwijl hij teksten over inlegkruisjes schrijft.
Moeders op een bakfiets. Bakfietsen zijn altijd irritant.
Van hetzelfde kaliber: die toeristenriksja's in de stad die het fietspad letterlijk blokkeren.
Het standaard commentaar onder berichten op Telegraaf.nl: 'En dat allemaal van onze belastingcenten'.
Het accent van Twan Huys in Novèèèh.
Het gesputter en gehakkel van journaalpresentator Gerard Arninkhof.
Goedemorgen Nederland. Sven Kockelmans die om de drie zinnen 'dames en heren' zegt of 'lawe zeggen', plus het dagelijkse lullige filmitempje dat steevast eindigt met 'Ja, goeje morrege!'.
RTL BouleFart. Alles, iedereen, altijd.
Dat programma's uitlopen zodat de dvr de laatste minuten (de CLOU dus) niet opneemt.
Mensen die bellen vanaf een onbekend nummer.
En die dan geen voicemail inspreken.
Boren. Boren boren boren boren boren de hele dag door. En op zondagochtend soms al vanaf acht uur.
Dat de koffie altijd op is op m'n werk, dat je nieuwe zet, na tien minuten opnieuw gaat kijken en dat de koffie dan alwéér op is.
Collega's die de hele dag snotteren, zich overal krabben en intieme telefoongesprekken voeren met hun 'lieffie'.
Mensen die harder gaan praten als je ze probeert te onderbreken.
En tot slot:mensen die zich overal aan ergeren.

Het miskende genie dat Vader Abraham heet

Vader Abraham ziet zichzelf al jaren als miskend genie. Vandaag mag hij zijn beklag doen in de Volkskrant over de kritiek die hem ten deel valt vanwege zijn Songfestivallied 'Ik ben verliefd shalalalie'. Hij is ervan overtuigd dat het een hit wordt, maar critici menen dat het lied puur voor de Tros-achterban is geschreven. Bovendien is het versje te simpel, oubollig en achterhaald. Ze zijn gewoon jaloers, zegt Vader Abraham. Want het arrangement van Shalalie is práchtig. 'Maar dat horen ze niet, die gekken.'

Dan gaat Vader Abraham helemaal los. Want het gaat om de grote boodschap. En: 'Ik had ook een slimme tekst kunnen maken, die door Neerlandici wordt gewaardeerd – dat kan ik, hoor! Ik heb er platen vol van, maar die heb jij niet, hè?' Nee, Vader, die heeft niemand. Even verderop: 'Ik heb twintig albums gemaakt die in de trant liggen van Boudewijn de Groot. Waar ik dagen en weken aan heb gezeten. Het grote publiek weet niet dat ik op de koffie kwam bij Peter Alexander, aan het meer van Genève, in een kasteel. Dan denk ik: wat vreemd. Dat Nederland denkt dat ik alleen maar bezig was met Hannie en de Rekels.'

Dat zegt de man die de wereld heeft opgezadeld met wanstaltige liedjes over Wuppies en Smurfen. Maar ook dát is wel degelijk hogere kunst. Vader vervolgt: 'Bepaalde kenners van de muziek, en dan bedoelen ze dat lalala, noemen me Haydn. Die tertsen in ’t Smurfenlied: lala lalalalalala lala, zo zou Haydn óók schrijven, zeggen ze dan. Dat noem ik een compliment. Dan kom je bij Anton Heyboer, die toen nog niet dood was, en die zegt: ik denk dat Pierre een reïncarnatie van Haydn is. Neem dus maar van mij aan dat ik al die grapjassen en critici voor lief neem.'

'Ik ben een anti-ster, ik maak poëzie voor de massa', lezen we tegen het einde van het Volkskrant-verhaal. En poëzie voor de massa, dat klinkt blijkbaar zo:


Nu we het er toch over hebben: herinnert u zich deze nog?


Dát was pas een toptekst!

Die Antwoord

Er gebeuren heel enge dingen in Zuid-Afrika. Kijk maar eens naar deze video van Die Antwoord, een hiphopcollectief dat bestaat uit een inteelt-rapper, een zangeres met een freaky pony en een typisch gevalletje progeria:



Hier de website van Die Antwoord. Klik NIET op Secret Chamber.

Kindermishandeling

Er is gedoe om een nieuwe Nederlandse film. IEP heet die. Gisteravond zat regisseur Rita Horst bij Pauw en Witteman te vertellen dat zij en hoofdrolspeler Huub Stapel zich hadden teruggetrokken uit het project. Producent Lemming had namelijk ongevraagd zitten knippen in het verhaal. Daarom heeft Rita Horst haar naam van de titelrol laten halen en weigert ze de première van de film bij te wonen.

Jammer dat zij en Stapel onbekommerd mochten leeglopen op het onderwerp. Pauw en Witteman lieten de tegenpartij niet aan het woord. Het kan natuurlijk zijn dat die zelf niet wilde komen, maar ik had er een vervelend gevoel bij... Eigenlijk had ik dat al toen Horst begon te vertellen over het verhaal van IEP. De film gaat over een vogelmeisje dat wordt opgevoed door een stelletje.

Voor de hoofdrol was de regisseur op zoek gegaan naar 'iets anders', of zoals ze het zelf verwoorde in NRC Weekblad: 'Iets met een groeiachterstand of zo.' En zo kwam ze uit bij een lichamelijk gehandicapt kind van zes dat nauwelijks kan praten en op het geestelijke niveau zit van een tweejarige.

Wie goed nadenkt, laat het wel uit zijn of haar hoofd om een gehandicapt kind uit te buiten. Het meisje in kwestie schijnt een teer, kwetsbaar popje te zijn dat de harten van de hele cast heeft gestolen, wat natuurlijk zoet en schattig is, bovendien zal ze er waarschijnlijk ook geen blijvende klap van de molen aan over houden, maar welke weldenkende ouder laat z'n zieke kindje kunstjes doen?

Dit is geen film, maar een freakshow.

IEP was misschien leuk als idee, maar op een vreselijke manier uitgevoerd. Maar daar hoorde je Pauw en Witteman niet over...

Daar zijn ze weer!

De Filipijnse gevangenen die een jaar geleden zorgden voor een wereldwijde Thriller-hype, zijn terug. Blijkbaar hebben ze niet veel beters te doen dan het instuderen van Michael Jackson-moves, maar wat ziet het er weer gelikt uit.

Geslaagde en foute outdoor advertenties

Ik ben bezig met een overzichtje van de meest bizarre outdoor advertenties. Op liften, bussen, gebouwen, ja zelfs op het toilet ontkom je niet aan reclame. Laat het dan op z'n minst een beetje grappig zijn, of onverwacht. Hieronder een aantal geslaagde voorbeelden en een paar hele foute. Met dank aan Oddee.com en Smilepanic.com.

Massive Attack = back

Nu op de VPRO Luisterpaal: het nieuwe album van Massive Attack.

Wat betreft video's heeft de band een naam hoog te houden. De filmpjes zijn vanaf het prille begin in 1990 klassiekers. Wie kent niet de in één take opgenomen clip bij Unfinished Sympathy? De strippers uit Be Thankful For What You've Got? De zingende foetus van Teardrop? De lijst is eindeloos. Voor de video bij Paradise Circus gaat Massive Attack op de pornotoer. Een overjarige filmster kijkt terug op haar carrière als actrice in typisch jaren 70 seksfilms. Met een speciaal gastoptreden van een slang, die wordt gebruikt (misbruikt) in een truc. Not suitable for work, want met expliciete beelden!

Christian Bale = Kermit de Kikker

Hij is al jaren oud, deze grap, maar hij blijft leuk. Hier meer.