Lange Lorrie of Plompe Lori?

Vandaag kreeg ik een bericht van mijn goede vriendin Nina Rosa. Ze had het over het oneerbaar betasten van dieren in het wild. Lees maar:

Kijk je ook wel eens naar Animal Planet? Ik was net nog na aan het denken over een programma dat ik gisteren bekeek op die zender. Eerst zag ik iemand die in Sri Lanka een varaan probeerde te knuffelen. En die varaan wilde niet. In het daarop volgende item werd gezocht naar een soort kruising tussen een hagedis en aapje. Iets van Lange Lorrie heette het. Toen de presentator het beestje had gevonden, werd Lorrie bruut vastgepakt. Het beestje had heel grote ogen en keek angstig.

Vrijwel direct werd zijn kruis aan de camera getoond met de mededeling: aan zijn pikkie kun je zien dat het een mannetje is. Dat doe je toch niet? Je trekt toch ook niet de broek van de cameraman naar beneden en dan zeg je: kijk! Aan zijn pik kun je zien dat het een mannetje is. Bovendien is zoiets echt alleen gerechtvaardigd als het werkelijk heel bijzonder is. Of het moet in ieder geval onderscheidend genoeg zijn om melding van te maken.

Ik antwoordde als volgt:
Ik denk dat jij de Plompe Lori bedoelt. Is ook geschikt als huisdier. Ik heb vorig jaar juni een blog geschreven over Sonya, de Plompe Lori. Met een filmpje erbij. Maar inderdaad, het is niet kies om andermans geslachtsdelen ongevraagd op tv te vertonen.

Waarop ik weer bericht kreeg van Nina Rosa:
Dat is inderdaad het beest dat ik bedoel. Die Lori van jou is harstikke dik. In het wild zijn ze veel dunner.

Ik weer:
Echt waar? Ik vond Sonya al zo weinig hagedis-achtig. Nu vreet Sonya zich helemaal klem aan meelwormen en hangt ze de rest van de dag doelloos rond, dus gek is het niet dat ze zo vet is.

En Nina Rosa, tot besluit:
Het is nu een Obesitas Lori. Wederom een slachtoffer van deze tijd.

Hier het filmpje 'Een dag uit het leven van Sonya, de Plompe Lori'. Of Volgevreten Lori.

Rare iPad-hoezen

Hier meer.

Rare producten

Hier meer.

Rare namen

Hier meer.

Ronflonflon met Jacques Plafond

Nu zit ik dus alweer weken met allerlei Ronflonflon-jingles in mijn hoofd. Twee weken, om precies te zijn. Hoe weet ik niet meer, maar op een terras kwam ineens de geniale gekte van Wim T. Schippers ter sprake. Ik vertelde dat ik vanaf 1987 tot 1991 zo'n beetje iedere woensdagmiddag om 17.00 stipt de radio aanzette voor een aflevering van Ronflonflon met Jacques Plafond.

Het leuke is: bijna alle afleveringen zijn te beluisteren of te downloaden via internet. Mijn iPod barst inmiddels uit z'n voegen, want nog altijd is Ronflonflon hilarisch.

Een korte schets. Van vijf tot zes was het altijd totale chaos op Radio 3. Jacques Plafond tettert dwars door de muziek heen en schreeuwt tegen zijn gasten. Dat zijn zowel typetjes als bestaande personen. De typetjes luisteren naar idiote namen als Gerda Vaasbek, Jaap Knasterhuis, Etna Vesuvia en natuurlijk Wilhelmina Kuttje Jr. Maar het grappigst waren de jingles van de rubrieken, die om de paar seconden door de ether schalden. Elke week kwamen er nieuwe jingles bij, er waren zelfs jingles om nieuwe jingles aan te kondigen. Een van de leukste rubrieken was 'Wat aten zij', met bekentenissen van bekende Nederlanders 'aangaande gisteravond genuttigde maaltijden'. Hieronder de tekst:

“Wat aten zij, wat aten zij, wat aten zij?
Bekentenissen aangaande gisteravond genuttigde maaltijden
Wat aten zij?
Wat was het? Wie maakte het? Smaakte het? En hoe is het bekomen?
Vragen over eten, wat magen moeten verdragen en verslagen van asceten en gastronomen.
Wat aten zij, waten aten zij, wat aten zij?
Was het gestampte pot of nouvelle cuisine?
Of betrof het eetgenot een kliekje misschiene?
Wat aten zij, wat aten zij, wat aten zij?
Omdat het fijn is om te weten wat anderen eten”

Vervolgens maakte Jacques Plafond gehakt van de inbellende BN'er. Soms gebeurde het dat omroepster Anneke Rol (op band) aankondigde: 'Het is nu kwart voor zes, tijd voor iets anders', waarop het onderwerp prompt werd afgekapt.

Genoeg nu, want eigenlijk moet je het gewoon horen. Kijk op het Ronflonflon-blog van de VPRO voor complete afleveringen.

Oktoberfest in München

Het Münchener Oktoberfest bestaat al tweehonderd jaar, maar is de laatste twintig jaar uitgegroeid tot het grootste volksfeest ter wereld. Op de Wiesn, een megagroot plein middenin de stad, staat een ontelbare rij megatenten opgesteld die per stuk zo'n vierduizend man kunnen herbergen. Ik was er op uitnodiging van Lufthansa, die een compleet programma had samengesteld rond het feestgedruis. Met zo'n 25 andere Lufthansa-relaties, wat crewleden en Luft-communicatiemensen maakten we bij aankomst een virtuele vlucht in de vliegsimulator waar de luchtvaartmaatschappij zijn rondvliegend personeel in traint. In mijn geval simuleerden we het uitvallen van een motor. Geen idee wat ik aan het doen was, maar het toestel brak bij het landen nog net niet in tweeën. Gesimuleerd weliswaar, maar het voelde levensecht.

Maar waar het allemaal om draaide: het bierfeest natuurlijk. Met name in de weekends staan mensen om negen uur 's ochtends al rijendik en in vol ornaat te wachten totdat ze naar binnen mogen. Mannen in Lederhosen, vrouwen in Dirndl - klederdracht die vooral de laatste tien jaar erg populair is geworden, vooral onder de jongere bezoekers. Verklaring: hang naar traditie, trots op die Heimat, etc. etc. Ons gezelschap ging gekleed in roze ruitjesoverhemden met het Lufthansa-logo op de kraag, een enkeling had zich in een onflatteuze leren kniebroek gehesen. Enkele constateringen:

1. De eerste liter bier duurt het langst.
2. Na drie keer kun je het min of meer onverstaanbaar gezongen 'Ein Prosit' fonetisch prima meezingen.
3. Dat lied komt om de vijf minuten terug dus na ongeveer een uur is het gebruikelijk er dansjes bij in te studeren.
4. Na nog weer een uur lukt dat niet meer.
5. Wij zaten boven, op een soort balkon. Het uitzicht op de zaal beneden is bijna middeleeuws. In klederdracht gestoken personeel sjouwt enorme schalen gebraden hanen langs de meterslange tafels, de gasten gaan die beesten met mond en klauwen te lijf.
6. Tijdens het bachanaal komen ook kaaspretzels, augurken, worst en radijsjes voorbij.
7. De muziek: een kakelbonte aaneenschakeling van schlagers, verhoempade top40-hits, tunes van kinderseries als Heidi en Die Biene Maja, op het eerste gehoor lukraak gejodel, plus elke vijf minuten dus Ein Prosit.

Na 3,5 pul bier hielden we het voor gezien. Anderen gingen nog op zoek naar de champagnetent en keerden later terug naar 'onze' bierhal, waar het feest nog doorging tot elf uur 's avonds. En zo gaat het dus elke dag in al die tenten - nog tot en met het weekend van 3 oktober.

Volgend jaar weer? Dat niet. Maar lollig was het wel, het gehos op foute muziek. Jodelahitie!

Beste video van het jaar!

Ja, nu al. OK Go! flikt het 'm weer. Na het enorme viral succes van deze video scoren ze opnieuw met White Knuckles. Is dit werkelijk in één take opgenomen? Ik geloof er niks van. Maar mooi is het wel.

Twitterhysterie

Wat een heerlijk medium is dat toch, Twitter. Zo kom je nog eens in contact met deze of gene. Met de manager van Madonna bijvoorbeeld, die zich radeloos afvraagt waar al die demo's vandaan komen, ineens. Toch fijn dat je haar via zo'n man een bedankje kan sturen. Overigens denk ik dat Madge er zelf achter zit: gewoon een nieuwe manier van testen wat aanslaat bij de fans. Dichterbij huis klets ik af en toe tegen Sylvia Witteman. Soms schrijft ze zelfs iets terug. Hieronder een van onze conversaties.

Sylvia: Eergistermiddag is er een pleeborstel van twee euro uit mijn
fietstas gestolen terwijl ik een meisje overeind hielp dat was
aangereden.

Jaap: Op zich vind ik het wel hygiënisch van je dat je overal je eigen
wc-borstel mee naar toe neemt.

Sylvia: Nee, die WC-borstel had ik net gekocht, bij de Blokker in de
Kinkerstraat.

Jaap: Gelukkig maar voor de dief. Anders zat die nu met een kolonie
wildvreemde bacteriën opgescheept #grootvoorstellingsvermogen

Sylvia: Ik denk eigenlijk dat de dief niet wist wat er in het tasje
zat. Maar ja, wat verwacht je als je een blokkertasje jat?

Dan zijn er de trending topics, waarin de meest voorkomende berichten worden opgenomen. Hier zit meestal hard nieuws tussen, veel voetbal ook, en veel tv. Af en toe bedenkt iemand iets grappigs of smerigs en lokt anderen uit te reageren met dezelfde hashtag. Als maar genoeg mensen een bijdrage leveren, groeit iets eenvoudigs als 'When I was young...' uit tot een dagenlang durend trending topic. Mijn bijdrage aan het bovenstaande voorbeeld luidde overigens 'When I was young... there were no stupid hashtags', maar dat terzijde.

Een veel leuker - en grover, gewaagder, politiek incorrecter - topic was AbortionClinicPlaylistSongs. Toen ik dit weekend in München het Oktoberfest aan het vieren was, bleek dit ook in real life uren vermaak op te leveren. Al snel zat de halve tafel onder het genot van enorme pullen bier suggesties te doen. Zelfs hulplijnen via sms werden ingeschakeld. Enkele voorbeelden van songs die het prima zouden doen als achtergrond in zo'n kliniek:

Ace of Base - All that she wants (is another baby)
U2 - I still haven't found what I'm looking for
Patrick Hernandez - Born to be alive
Snoop Dogg - Drop it like it's hot
Michael Jackson - Beat it
Dannii Minogue - Put a needle on it
Nick Cave - Red right hand
Madonna - What it feels like for a girl / Who's that girl / Bad girl / Papa don't preach
Kylie - Can't get you out of my twat
T'Pau - Don't push too hard with my vagina in your hand

Enzovoort, enzovoort. En aangezien we in de Stimmung waren hier de hosversie van U2.

Großartige Oktoberfesten!

Duitse Gemütlichkeit, ik ben er dol op. Maar dan wel met een rauw, sleazy, blond, schreeuwerig randje. Ina rules! En dit jaar ga ik eindelijk naar de Münchener Oktoberfesten, dus dit is alvast een fijne voorbereiding...

The Very Best - Julia

Een vd leukste nieuwe bands van vorig jaar was The Very Best. Check de nieuwe video, Julia.

Uit de oude muziekdoos: Vitalics vliegende honden

Storms in een glas modder

Leuke fittie gisteren, in De wereld Draait Door. Mede doordat presentator Matthijs van Nieuwkerk de situatie volledig uit z'n handen liet glippen, ontstond er een verbaal gevecht tussen 'tafelheer' Jort Kelder en ex-breekijzer Pieter Storms. Storms wilde aantonen dat de journalistiek van nu voor geen meter deugt, met Jort als stralend middelpunt van alles wat er mis is op het gebied van fact checking. Jort greep de gelegenheid aan Storms om z'n oren te slaan met een uitspraak van een rechter uit 1990, waaruit moest blijken dat Storms het in zijn tijd bij Nieuwe Revu ook niet zo nauw nam met die feiten.

Een en ander werd gadegeslagen door een stoïcijns voor zich uitturende Nina Brink. Toen de boel escaleerde (Jort noemde Pieter een golddigger die op stap mocht met de creditcard van zijn vrouw), richtte de tafelheer zich tot Brink: waarom ze na tien jaar WorldOnline-gedoe nog steeds in haar slachtofferrol kruipt terwijl ze eigenlijk sorry zou moeten zeggen tegen de Nederlanders van wie ze 400 miljoen euro zou hebben afgetroggeld. Nina reageerde door de microfoon van zich af te meppen.

Het was genante, bij vlagen amusante tv. Maar waar hebben we naar zitten kijken? In de eerste plaats: wat kwamen Storms en Brink überhaupt doen bij DWDD? Als Pieter iets heeft te vertellen over een boek over de journalistiek, kan Nina dan niet in haar villa blijven (of in haar SM-kelder natuurlijk)? En was het misschien een opzetje van Matthijs en Jort?

Op zijn website 925.nl doet Jort verslag van wat zich na afloop van de uitzending afspeelde, onder de titel 'Storms in een glas modder'. Uiteraard is Jorts verslag gekleurd door zijn persoonlijke observaties, maar het is heerlijk leesvoer. Een citaat: "Al snel stiefelde Nina voorbij, en begon met een rood hoofd mij aan te spreken. 'Jij bent een rat! Jij bent een rat! Jij bent een rat!', siste ze woest."

De rest is hier te lezen.

Update: Wegens een overdosis aandacht is bovenstaande link soms niet toegankelijk. Sterker nog: heel 925.nl lag vanmiddag plat. Meer mensen hebben zich druk gemaakt over Pieter en Jort. Lees bijvoorbeeld een verslag vanuit een p.r.-point of view: Storms vs Kelder, daar helpt geen mediatraining aan.

Lady GaGa met een vleespet

Een leuk lied.

Twitter LOLZ / Grapjurken op Twitter

Iemand heeft het idee opgevat alle tweets van rapper 50 Cent in correct Engels te vertalen. 50 Cent stopt z'n berichten vol nare slang, scheldwoorden en vage afkortingen, die de vertaler vervolgens op vileine wijze analyseert.

Vier voorbeelden:

@50cent Serena looks like she would tear a niggas ass up. I be like pick me up take me to the bed baby!lol
wordt:
Serena (Williams) displays great strength. I find it sexually intimidating. I would like her to initiate intercourse with me. *laughs*

@50cent Any of u trick ass niggas or u money grubbing hoes don't like what I say. fuck all yal eat a dick
wordt:
People who disagree with me earn my disdain.

@50cent My baby moma sent me nude pics. Damn I aint eat all day cause of that. What is the world coming too
wordt:
The mother of my child has sent me naked pictures of herself which I found distasteful. I also worry about the future of mankind.

@50cent Shout out to all the groupies that never made it through the entourage to the important dick. Fuck that at least u tried girl!
wordt:
I would like to make my appreciation known to all the women who have tried and failed to have intercourse with me.

Volg English50Cent op Twitter.

Goedemorgen Ochtendspits Ontbijt

Grappig hoe iedereen steen en been klaagt over Ochtendspits, waarmee Wakker Nederland aftrapt op Nederland 1. Een veelgelezen kreet op Twitter luidt: ik mis Goedemorgen Nederland! Een andere klacht: het decor is zo blauw! In dat laatste kan ik meegaan. Het decor is inderdaad blauw. Lelijk blauw, erg kaal bovendien. En uiteraard valt er veel meer te klagen.

Onderin beeld staat een balk met de laatste filemeldingen, maar die wordt slechts één of twee keer per half uur ververst. Het is tegelijkertijd het meest dynamische onderdeel van het programma.

Verder zien we een juffrouw in beeld die tussen de nieuwsitems door meent te moeten vertellen dat Johnny de Mol met Bridget heeft gezoend. Ook kondigt ze iemand aan die het imago van Barbie heeft bezoedeld. Dan hebben we de beursjongen al gehad van het type dat we sinds de allerprilste beginjaren van RTL Nieuws niet meer in beeld hebben gezien. Tussendoor zien we Journalistiek-stagiaires in de weer met reanimatiecursussen of met mensen die in werkelijkheid een ochtendspits ondergaan (of eigenlijk niet: er was namelijk niemand die voor de camera kon reageren in een leeg Tubbergen. Wat een afgang).

Inderdaad, weinig verheffend. Weinig Telegraaf ook, op die rare show-items na misschien. Maar om hierdoor dat vreselijke Goedemorgen Nederland te missen? Met die vervelende Sven 'Lawezegge' 'Damesenheren' Kockelman? Die zich als een pitbull vastbeet in een onderwerp als 'wat moeten we met een herfstdepressie'? Met elke dag een deskundoloog uit een gat uit Gelderland die zich sportkenner of filmkenner noemde? Of dat vreselijke mannetje met z'n flauwe noujazeg-items, die steevast eindigden met een verongelijkt: 'Ja, goeiemorrege!' Nee, het enige dat echt beter was dan Ochtendspits was het feit dat Sven tenminste nog een cappuccino-apparaat in zijn decor mocht in plaats van kille bluescreens.

Goedemorgen Nederland was héél even leuk, maar dat kwam puur door Daphne Bunskoek. Toen zij uit slaapgebrek de knuppel in het hoenderhok gooide, kregen we Brecht van Hulten (ok), Klaas Drupsteen (mwah) en Mirella van Markus (mèhèhèhè). Het ergste was altijd wanneer een band kwam optreden. Zat daar ineens een nog-chagrijniger-dan-normale Dinand Woesthoff met een gitaar op schoot, terwijl zo'n Klaas of Mirella met een grimas op het gezicht zat mee te deinen. En dan: applaus! Ja, van de floormanager, de kantinedame en de cameraman.

Geef mij maar weer gewoon Ontbijt-TV met Diewertje Blok. Die wist tenminste dat je de mensen rustig wakker moest maken met luchtig gepresenteerde nieuwsberichtjes en af en toe Nelly Frijda, die zich knorrig de slaapplooien uit het gezicht probeerde te duwen.

Als WNL slim is, duiken ze de oude Ontbijt-TV-afleveringen op uit het KRO-archief. Kun je negen jaar lang, iedere dag mee vooruit. En dan zien we Diana Woei ook weer eens.

Een lesje staatsrecht

Ja, landgenoten, wat zal ik er eens van zeggen, van de deformatie van ons landsbestuur. Ten eerste dat gestaar naar die imposant ogende deur van de CDA-kamerfractie. Ik vind dat wel wat hebben. Ik doe dat ten paleize ook regelmatig: meditatief staren naar een van mijn minstens zo imposante, met lambriseringen ingelegde deuren. Op zo'n moment fantaseer ik dat Claus plotseling binnenstapt, mijn vader, of zelfs mijn moeder.

In plaats daarvan komt Mark Rutte weer eens binnenwapperen, met in zijn kielzog Maxime Verhagen of een andere innerlijk verscheurde CDA-coryfee. Laatst rolden ze weer eens door de gang. Op zo'n moment denk ik aan mijn goede vriend Dries van Agt, rol met mijn ogen en ga over tot de orde van de dag: het typen van de Troonrede. Want het echte werk gaat ook gewoon door. Ik heb onlangs zo'n elektrische vliegenmepper aangeschaft, want het irritante gezoem van Jan-Peter naast mijn bureau begint danig te irriteren.

Maar goed, de formatie dus. Laatst stond Femke Halsema ineens op de stoep. Of mevrouw Femkema, zoals Máxima en ik haar noemen. U moet weten - Máxima leerde Nederlands spreken met behulp van de Teletubbies, Bob de Bouwer en Sesamstraat. Haar ietwat kinderlijke uitspraken (dat Willem-Alexander een beetje dom is, ik noem maar een dwarsstraat) komen daar vandaan. Inmiddels is ze aanbeland bij het humorniveau van André van Duin. Als mijn schoondochter bij mij op visite komt, dist ze anekdotes op over ene Mijnheer Wijdbeens, of de Dik-voor-mekaar-show. En André van Duin noemt Femke Halsema daarin mevrouw Femkema. Is het niet geestig?

Afijn, mevrouw Femkema had zojuist mijn imposante, met lambriseringen ingelegde voordeur op Twitpic gezet. Ze heeft namelijk een continu lijntje met haar achterban, die Femke. Via Twitter vertelt ze met wie ze koffie drinkt, hoe laat haar kinderen verschoond worden, wat ze vindt van het vertrek van Ab Klink en dergelijke wederwaardigheden die niemand iets kan schelen. Ik stel me zo voor dat ze juist een berichtje stond te tikken in de trant van: 'FF buurten bij Bea. Coalitie over links nog steeds mogelijk. BRB XoXo, jullie Femke.' Voordat zoiets echt genant zou worden had ik mijn hoofdlakei natuurlijk allang opgedragen Femke haar telefoon af te pakken, maar gelukkig heeft mevrouw Femkema nog genoeg fatsoen om haar telefoon uit zichzelf uit te zetten.

Nee, dan mijnheer Wilders. Die haalt zijn neus op voor mijn taartjes en komt doodleuk binnenzeilen met een doos gebak uit een gewone winkel. Sterker nog: hij had de tompouces en baklava's bij zich die hij ter gelegenheid van zijn verjaardag van Geenstijl had gekregen. Of Peaunt, zoals ze zich noemen op de televisie.

Ik heb ze inmiddels allemaal meerdere keren mogen ontvangen, de fractievoorzitters, informateurs en adviseurs van verschillende pluimage. Ik zal mijn zussen Margriet en Christina eens bellen, ik ben al weken door het mooie serviesgoed heen. Kunnen ze helpen poetsen. Wat dat betreft had Wilders het nog zo gek niet bekeken met z'n kartonnen doos en papieren servetten. Maar ik ben en blijf de koningin natuurlijk, en dat zullen ze weten ook: hier eten we taartjes. Met zilveren vorkjes, van schotels gemaakt van echt porselein.

Ik zal mijn invloed waar mogelijk dus doen gelden. Dat geldt niet alleen voor de taartjesetiquette hier op Huis ten Bosch en op Noordeinde, maar ook voor de formatie. Wilders, Rutte en Verhagen kunnen de buit niet zomaar buiten mij om onderling verdelen. Vandaar dat ik mijn goede vrind Tjeenk Willink heb langsgestuurd om de coupe de la troupe weer in het gareel te krijgen. Een lesje staatsrecht zullen ze krijgen. En daarom heb ik een tussenronde ingelast. De kids gaan terug de schoolbanken in, in de tussentijd typ ik die Troonrede uit, terwijl Jan-Peter met twee vingers in zijn neus naast me staat.

Tot de derde dinsdag. Of zal ik gewoon lekker thuis blijven en de complete tekst meteen op Twitter flikkeren? Hoef ik ook niet zo'n pompeuze jurk aan, laat ik mijn pruik op de paspop hangen en mijn fruit in de hoed liggen. Doe ik mijn imposante, met lambriseringen ingelegde deuren lekker op slot.

Wow!

Een zielige video van MGMT. Maar erg mooi gemaakt...

Yeah but no but yeah

Gewoon even helemaal uitkijken, dit:

Uit de oude doos

Koffietijd op RTL4

Cunty: Goedemorgen dames en heren. Of vooral dames eigenlijk, denk ik. Wat fijn dat jullie naar ons kijken en niet naar Koffieprogramma.
Loretta: Koffieprogramma? Koffieprogramma? Wat is dat nou weer. Koffieprogramma. Dat is toch geen naam voor een... koffieprogramma!
Cunty: Nee inderdaad. Koffietijd bekt veel lekkerder dan dat programma van Omroep Max. Bovendien hebben wij nog altijd onze legacy, Loretta. Alleen zullen de sterren van Hans van Willigenburg en Mireille Bek-Ooi snel verbleken naarmate wij populairder worden.
Loretta: Daar zeg je zowat, Cunty. Ik vraag me af of mij dat ooit gaat lukken, weer populair worden.
Cunty: Hoezo?
Loretta: Ik vind mezelf zo'n ongelooflijke muts geworden. Vroeger, toen ik het RTL Nieuws nog presenteerde. Toen was ik goed. Ik zie me nog zitten, naast Jeroen Pauw. Anchorwoman was ik. ENG-KOR-WOE-MUN! Jahaa, daar zat echt iemand als ik er zat.
Cunty: Maar Loretta, jij komt nog steeds lekker bij de mensen binnen hoor. Met je diertjes en zo.
Loretta: Jeroentje! Zo heette mijn tamme rat die ik altijd meenam naar Alle Dieren Tellen Mee. Achguttoch, hoe is dat beestje ook alweer aan z'n einde gekomen...
Cunty: Wat? Is Jeroentje dood? Hij zat altijd zo koket op je schoudervulling. En nu ik het erover heb, moeten we niet eens met het programma beginnen? Het gaat vandaag over damesmode.
Loretta: Ach, Cunt, dat interesseert die paar kijkers toch helemaal niet? Kunnen we niet gewoon een boodschappenspelmarathon doen? Of een paar zwerfhonden aan een nieuw baasje helpen? Dat vind ik nou gezellig!
Cunty: Ja hoor eens, de producent heeft het nog zo gezegd: geen gekeutel. Het moet vlot en pittig. Snel en strak. Jong en wild.
Loretta: En dan vragen ze zo'n duffe doos als ik om het te presenteren! Is het niet hysterisch? Ik ga even gillen in de tuin, denk ik. Even naar de beestjes.
Cunty: Ze hadden jou beter bij Koffieprogramma neer kunnen zetten.
Loretta: Ja, maar Max heb ik al gehad. Zeg, Cunty, even iets anders: is het jou eigenlijk opgevallen dat wij tweetjes echt totáál geen chemistry hebben met elkaar?
Cunty: Nu je het zegt: is dat niet heerlijk? Kom we gaan een cake bakken.
Loretta: Maar eerst even naar de reclame. De boodschappen bedoel ik. Koffie! Koffie! Tijd! He wat gezellig...