Popmuziek is net Russische roulette. Waar de een met gemak een carrière bouwt die grotendeels is gebaseerd op bluf en het slim inzetten van media en níet specifiek op zangtalent (Madonna), raakt de ander al na enkele jaren met schamele hitsuccessen in de vergetelheid.
Cristina Monet bijvoorbeeld. In 1978 was ze het opvallende boegbeeld van Ze Records, een platenlabel dat zich richtte op alles wat destijds fris en fruitig was. Dus niet disco, niet rock, niet punk, maar een combinatie van deze stromingen die ze bij Ze Records no wave noemden. Slechts twee albums maakte Cristina, die eerder in dit millennium allebei opnieuw zijn uitgebracht, nu onder de namen Doll in the Box en Sleep It Off. Briljante, excentrieke discopop was het, met invloeden die uiteenliepen van Kurt Weil tot punk.
In de liner notes van Doll in the Box is een fragment opgenomen van de biografie van de Britse artiest Steve Strange. Hij omschrijft Cristina als "elegant, intelligent, beautiful and the wittiest girl I have ever met. In a sassier, zestier, brighter, funnier world, Cristina would have been Madonna."
Enkele hoogtepunten uit het oeuvre van Cristina zijn Jungle Love, Le Poupee Qui Fait Non en een hilarische bewerking van het bekende Is That All There Is?. Die laatste is hieronder te beluisteren in redelijke kwaliteit. Let op de onderkoelde manier waarop Cristina de meest gruwelijke, zelfverzonnen nieuwe teksten declameert terwijl op de achtergrond koekoeksklokken en feestwinkelfluiten om aandacht vragen.
Al in 1984 ging Cristina met muziekpensioen. Wat zou het leuk zijn als ze net als Grace Jones ineens een comeback zou maken...
Is That All There Is:
Le Poupee Qui Fait Non:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten