Documentairemaker Michiel van Erp brengt al jaren de wortels van het Nederlanderschap in beeld. Hij doet dat zeer geraffineerd, door te registreren en mensen zelf hun verhaal te laten vertellen. Door zijn manier van filmen legt hij op soms schrijnende wijze bloot hoe 'wij' op talloze manieren tekortschieten. Voor zijn reportageserie 'Lang Leve...' fileerde Van Erp het Nederlandse verenigingsleven. We zagen verveelde huisvrouwen in de weer met Slaaphazen, een rijke rentmeestersvrouw regelde ergens een paddentrek en een truckchauffeur stortte zich als vertegenwoordiger in de wereld van de schoonheidsbehandelingen ('want hij wilde binnen een jaar zo'n vette bak onder z'n kont'). Goedbedoelde, maar jammerlijk mislukte initiatieven, die op z'n minst medelijden opwekken.
Inmiddels is zijn trucje ietwat doorzichtig, maar toch is het weer leuk om te zien hoe mensen zich opwerpen als barmhartige Samaritanen voor allochtone Nederlanders, in een programma dat toepasselijk 'Welkom in Nederland' is genoemd. In de eerste aflevering proberen twee Gooise dames een Afghaanse meneer op te vangen - tot ergernis van een van hun echtgenoten besteedt z'n vrouw tot wel dertig uur per week aan die man. De meneer was eigenlijk iets van fysiotherapeut, maar in Nederland wilde hij zich kwalificeren als schilder. De ene Gooise vrouw stelde daarop haar huis open als schilderclub, schikte wat fruit in een vaas en prompt schilderde de Afghaan een 'sjtiel leven'. De andere Gooise vrouw was praktischer ingesteld en nam de Afghaan mee naar het clubhuis van haar tennisvereniging: 'kijk, helemaal ruw, dat hout. Lekker schilderen.'
Op het eind kwam het toch nog goed, de Afghaan kreeg zijn eigen tentoonstelling. Terwijl ze de schilderijen in de auto laadden, namen de Gooise dames zijn werk even door. 'Moet je zien, dit is het zuiden van Afghanistan.' De vrouw wees naar een denkbeeldige berg, ver boven het schilderij. 'Dat weten jullie niet hè, maar kijk: híer zit Osama bin Laden.'
In de komende uitzending: 'Vier oer-Hollandse vrouwen storten zich vol overgave op het wel en wee van allochtone dames. Zo maken we o.a. kennis met Ria, die via indianenrituelen Turkse en Marokkaanse vrouwen confronteert met hun oergevoel.'
Brrr!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten