zaterdag 16 mei 2009

Brigadier FUB en het Eeuwig Menselijke



Gummbah is een held. Hij maakte samen met Toneelgroep Carver een geweldige voorstelling onder de naam Brigadier FUB en het Eeuwig Menselijke. Vier potsierlijk bewegende amoebe-achtige stripfiguren staren voor zich uit in een lege ruimte die nog het meest weg heeft van een futuristische onderzeeƫr. Meer dan aanzetten tot contact doen ze niet. Ze wiegen onbeholpen heen en weer en voeren monologen uit die kant nog wal raken.

Zo begint Ton Kas (schitterend spel!) een verhaal over cruiseschepen en de amusementswaarde van het entertainment aan boord, aangevuld door dooddoeners van de drie anderen op het podium: 'Maar dat zeggen ze er natuurlijk niet bij', of 'Dat dan weer wel.' Raymonde de Kuiper is al even geniaal, met een monotoon opgedreund stuk over iemand die probeert een schaap op te tillen, wat na veel gevloek niet blijkt te lukken. Joke Tjalsma davert daar weer dwars overheen met lompe zinnen, die vaak niet eens worden afgemaakt. Beppie Melissen ten slotte neemt vaak niet eens de moeite wat te zeggen. Je ziet haar naar adem happen, een woord vormen, maar nee: ze houdt toch haar mond. En als ze dan wat zegt is het zo absurd dat je werkelijk niet snapt waar het over gaat. 'Ik ben Rita. Denk ik.'

Zelf kreeg ik na een kwartier de slappe lach, maar ik had het idee dat de helft van de zaal geen flauw benul had waarnaar ze zaten te kijken. De verongelijkte toon, de meninkjes van deze figuren die te sneu zijn om zelf iets mee te maken maar wel een neef kennen die heeft gehoord dat...., de verbeelding van porno op een leverkleurig bankstel en het commentaar daarop: 'Dit is al heel goed.' 'We gaan het 's ochtends tussen half tien en kwart voor tien uitzenden op tv. Als je 's ochtends klaarkomt ben je de rest van de dag lekker leeg.' 'En ik ga er voor staan praten. Net als bij het weerbericht.'

Na een uur en een kwartier was het voorbij. Het is lang geleden dat ik zo'n bizar stuk heb gezien - en dat terwijl ik zeker zo'n twintig voorstellingen per jaar zie. Ik heb vreselijk gelachen, al was het vaak om de treurigheid die van de karakterloze karakters afdroop.

Nog tot en met 30 mei in Theater Bellevue in Amsterdam. Gaat dat zien!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten