Pindakaas en een ontnuchterende tramervaring

Het begon vrij eenvoudig met een avondje netwerken op een borrel bij Pindakaas. Je kent het wel: 'Yadayadayada! Hihihi! Hahaha! Jahaaaa: Kwitterkwetterkwattersnatersnatersnater? Wieisu? Tim! Amaaaai! Amaaai! Allee zunne heeookier? Lachehahahahahaha! Twitterdetwit! Kwekkerdekwek! LALALALALALALALALALA Hahaha! LOL nogkeer! Ja he? Nee he? Ja He? WelNietWelNietWelNiet! Nee nou wordt ie mooi en ophoudenkappennou! HIHIHIHIHIHIHIHIHI? Hoeisdatnou? En je collega? Biertjewijntjecocktail? WATZEGJIJALLEMAAL IKNIETVERSTAAAAAAAAN! ARTIEKUULEEEERUN! Yadayadayada bardaar drankhier kommaardoor.'

Na afloop met tram 5 naar huis, want mijn fiets zei ineens krak. Daarna werd het ingewikkeld, want in het achterste compartiment domineerden drie erg vervelende, luidruchtige K-Marokkaantjes de rest van de passagiers. Halverwege de rit spookte het ene vooroordeel na het andere door m'n hoofd, maar toen gebeurde het: een ietwat provinciaal vrouwenduo enterde de tram. De een zeeg neer naast mij, de ander op het stoeltje dat door K-M nummer twee werd verwarmd tot het moment dat zijn waterflesje door de tram vloog en hij het moest terughalen. ' Guusellug', zei K-M een. 'Ja he', zei de provinciale vrouw. 'Het is altijd gezellig in de tram. Maar nu ga ik weer naar huis want ik vind het doodeng zo 's avonds, met al dat nare gespuis', onderwijl haar tas dubbelvouwend. 'Je wordt beroofd waar je bijzit. Maar zo zijn jullie niet he?' Alledrie gaven ze geen kick meer, de rest van de reis. Zo doe je dat dus.