Je te plumerai la tete

Soms heb je van die liedjes die je niet in één keer kunt thuisbrengen. Terwijl een normale popsong bijna standaard is opgebouwd uit couplet, refrein, couplet, refrein en dan misschien op tweederde van het nummer nog een brug, zijn er regelmatig uitzonderingen op de regel. Maar de laatste keer dat me zoiets opviel bij een pophit was bij With Every Heartbeat, een samenwerking tussen producer Kleerup en zangeres Robyn.


Eerst denk je nog: 'leuk, een droeverig liedje op een vrolijke beat, het werkt!'. Maar luister goed en je hoort dat het nummer heel eigenaardig in elkaar zit. Het heeft geen coupletten, maar een hook (I don't look back) die telkens terugkomt. Het nummer eindigt met de zin 'And It Hurts With Every Heartbeat' die tot het einde wordt herhaald. Geniaal bedacht!

We maken een sprongetje naar Mark Ronson. De producer was in zijn eentje verantwoordelijk voor de retrosound die in 2008 overal opdook. Hij maakte met de Dap Kings als begeleiders van Amy Winehouse een van de beste albums van het vorige decennium: Back to Black. Ook Ronsons eigen album had een vette retrosound met veel oude soul, strijkers en blazers. Voor deze plaat leunde Ronson ook op Amy: de Zutons-cover van Valerie werd door haar gezongen en een enorme hit.

Die retrosound gooit ie voor zijn volgende plaat ineens allemaal overboord. Ervoor in de plaats komt iets wat we in de jaren tachtig futuristisch noemden: nog steeds retro dus, maar nu met hiphop, funk en veel geflipte keyboards. De eerste single heet Bang Bang Bang en ook hierbij kreeg ik dat Heartbeat-gevoel. De eerste paar keren weet je niet wat je hoort. Er is een zangeres met een stem die uit een doosje lijkt te komen: aanvankelijk heel onpersoonlijk, maar bij latere luisterbeurten krijgt ze meer kleur. Dan het liedje zelf. Het is midtempo, maar voor de refreinen zit er een verrassende versnelling in. Dan wordt er ook nog eens gerapt, door Q-Tip. Delen van de track zijn in het Frans, met teksten die op het eerste gehoor nergens op slaan. Probeer 'Je te plumerai la tete' maar eens te vertalen: 'Ik pluk je hoofd'. Dit blijkt dan weer te komen uit een Frans kinderliedje genaamd Alouette dat gaat over het plukken van een vogel. (Niet op klikken hieronder! Zit de hele dag in je hoofd!)



Afijn, die zangeres heet MNDR, alias Amanda Warner. In de video ziet ze er volgens PopJustice uit als Su Pollard, bekend van Hi de Hi. Komt door de bril natuurlijk, zo'n eighties-uitmonstering die je helaas steeds vaker in het straatbeeld ziet opduiken.


Amanda beweegt ietwat vreemd, door continu dingen aan te wijzen die er niet zijn. Mark Ronson zelf bedient de knoppen van de onmogelijkste set keyboards aller tijden. Volgens muziekblogger ArjanWrites was Duran Duran de inspiratie voor Ronsons nieuwe sound. Zal best, maar ik moet eerder denken aan cheesy Atari games van twintig jaar geleden.



O ja, dit is Mark Ronson. Hier op de foto met Lily Allen, die net als Amy aan zijn vorige album meewerkte.


Ook voor zijn nieuwe album huurt Ronson weer een leger gastvocalisten in. Naast Amanda Warner zijn dat onder meer D'Angelo en Boy George. Het album gaat Record Collection heten en komt uit in september. Ben heel benieuwd!