Nina had in Nederland alleen een heel klein hitje gescoord, in 1978, met Unbeschreiblich Weiblich. Verder kenden we haar hier van de Herman Brood-film, Cha Cha, waarin de twee zogenaamd met elkaar trouwden. Of echt, dat is nog steeds niet duidelijk. Ik vond Nina in 1988 een graaibak in een klein muziekzaakje. Destijds wist ik nog zo weinig van muziek dat ik cd's vaak blind kocht vanwege de excentrieke hoesfoto's. Later kwam ik op die manier The Breeders op het spoor, maar het gaat hier over Nina. Ik was onmiddellijk gefascineerd door dit muzikale wonder. Mijn favoriete nummer werd Smack Jack, een lied waarin Nina gromt, jodelt en praat/zingt, wat zowel doodeng als grappig tegelijk is. Hier de video:
Aan de beelden te zien ging Nina door een wat druggy periode. Waar ze aanvankelijk nog redelijk in de rock-punk-gothic-hoek bleef met drum, gitaar en hier en daar wat elektronica, begon haar muziek halverwege de jaren tachtig wel erg ingeblikt te klinken, met vervormde stemmen en lelijke samples. Haar eerste twee albums maakte ze met de Nina Hagen Band, maar haar meesterwerk vind ik haar derde, NunSexMonkRock. Nina is dan al geobsedeerd door de ufo's die ze ziet, into boeddhisme en gefascineerd door de koude oorlog. Antiworld, Future is Now en Dread Love ademen totale gekte. Dr. Art klinkt als een tripje naar de psychiater met duizend stemmen in je hoofd. Maar hieronder Future is Now, dat begint als een rockballad en eindigt in een kinderversje, terwijl Nina er allerlei blubgeluiden doorheen knalt.
Sowieso moet je wel bestand zijn tegen Nina's buitenissige voordracht. Ze piept, gilt, boert, brult, schalt, imiteert, fluistert en schreeuwt, en dat vaak allemaal in één nummer tegelijk. En toch is het hartstikke mooi.
Dat deed Nina overigens al vanaf het begin. Op haar eerste album met de Nina Hagen Band staat het prachtige Naturträne, een operaballad waarin ze keihard de hoogte ingaat:
Laatst was ik in Pakhuis Wilhelmina toen Mieke Stemerdink (ooit van de Gigantjes) een tribute concert gaf met alleen maar Nina Hagen-tracks. Naturträne deed ze ook. Kippenvel!!!
Wat ook leuk is: we zitten momenteel middenin een vampier-revival, met series als True Blood en die vreselijke Twilight Saga. Nina maakte er in 1978 al een lied over, getiteld Auf'm Friedhof:
Het allerbeste lied van Nina is African Reggae, van haar tweede album met de Nina Hagen Band. Met een vervormde robotstem brabbelt ze wat, er klinken overstuurde flipperkastgeluiden en er ontstaat een lome reggaegroove met Afrikaanse percussie, om te eindigen met een aanklacht tegen vrouwenbesnijdenis.
Zoals ik al schreef: na plaat nummer drie werd het allemaal wat minder. Nog leuk om te noemen zijn het rapnummer New York, New York, het jodelnummer The Change waar ze naast grappig Engels ook het Italiaanse O Sole Mio scandeert, Universelles Radio en haar versie van My Way. Nina is in Duitsland nog steeds een veelgevraagde talkshowgast. Zoek maar eens op Youtube naar 'interview Nina Hagen' en de meest bizarre fragmenten vliegen voorbij. Nina maakt nog altijd platen, tegenwoordig voornamelijk met covers van evergreens als The Lady is a Tramp en Fever. Inmiddels heeft Nina de ufo's, Shiva, Vishnu en Elefantengott Ganesh vaarwel gezegd en is ze in de Heere. Haar laatste album heet dan ook Personal Jesus.
Maar vroeger was ze leuker. Kijk maar eens naar haar 80's crash course in German:
Hoe ik ineens bij Nina Hagen kom? Heel simpel: we gingen vrijdag naar het Zoo-Aquarium in Berlijn. En dat ligt precies naast het station Bahnhof Zoo. Waar Nina dan weer een lied over heeft gemaakt, genaamd Auf'm Bahnhof Zoo, over een ontmoeting tussen haar en een punkmeisje op de destijds beruchte toiletten aldaar. Dit is de tekst:
Auf'm Bahnhof Zoo im Damenklo
(ich muss hungrig sein)
(süsses Kind)
Dein Braunes Haar ist wunderbar!
Dein Straps am Strumpf ist wahnsinn!
OH!
Süsses Kind sag geschwind:
Wer bistn du?
Süsses Kind, sag geschwind, wer bistn du???
Deine spitzen Lederschuhe!
Deine zerfetzten rubberstockings!
Dein Minirock aus Einkaufsnetz!
Dein Schlüpfer mit der Queen von London drauf!
Silver-Jubilee! Hee, hee!?
Auf'm Bahnhof Zoo im Damenklo
(ich muss hungrig sein)
(süsses Kind)
Dein Widerstand hat Fuss und Hand!
Dein Hackenschuh ist scharf wie du!
Süsses Kind, sag geschwind, wer bistn du???
Dein neon-rosaner Nagellack stach im meinen Kopf
wie eine Hornisse!
Deine Filtzhaare waren gespickt mit Reis-krispi's
Dein Lied!
Deine Worte!
WAU!!
Rock&Roll-Operette!!!
Rock&Roll-Operette!!!
Rock&Roll-Operette!!!
Schabbapp-Babbapp-Baa-Bapp
Baadaadaapp-Dapp-Dadapp
Schabbapp-Babbapp-Baa-Bapp
Badie-dupp-dapp-bai-daiiiiii.
Auf'm Bahnhof Zoo im Damenklo ist es geschehen
Es war soo schön!
Dein Straps zerriss.
Ich hob ihn auf.
Ich küsste dich/ Du küsstest mich
Wir küssten uns!!!
P.S. Ob blond ob schwarz ob braun
Ich liebe alle Frau'n
(Voor de niet-Duitssprekenden onder ons staat hier een Engelse vertaling). En dan hier het lied, met een van de beste popgrooves ever:
Vooruit, ook nog een live-versie uit 1991:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten