Die Laura. Ze was al eens lesbisch, had een verhouding met een knul die later haar zoon Arnie bleek te zijn (bij de geboorte verwisseld, dat gebeurt soms. Of heel vaak, zoals in Meerdijk. Wat een onzorgvuldig personeel moet daar werken in het lokale ziekenhuis), legde iemand om en toen ze dat opbiechtte kreeg ze als straf een enkelband om, was advocaat, jazz-zangeres, had een loungerestaurant samen met Micky Hoogendijk genaamd Laura's Living, had een drankprobleem, zat in een sekte, verloor twee kinderen, ontvoerde een baby, bewerkte Linda met een mes, wiste Robberts identiteit, duwde hem door een passpiegel waarop hij verlamd raakte, en dit is slechts een grove selectie uit haar 20-jarige soapleven. En nu zit ze dus zielig en helemaal alleen op een hotelkamer. Met een vibrator.
Ik heb GTST een aantal jaren gevolgd, vooral in mijn studietijd was het een soort van camp om ernaar te kijken. Het waren de jaren van travestiet Meta, de joints rokende Kim en Julian (die ook alweer een incestueus verhaallijntje hadden) en andere obscure gebeurtenissen. Daarvóór was het vooral een bordkartonnen relatiesoap en in de jaren daarna zijn er zoveel nieuwe, vlakke karakters bijgekomen dat de lol er snel vanaf ging. Gisteren telde ik drie blonde meisjes met een te korte pony die de komende jaren ongetwijfeld zullen opduiken in rare spel- of babbelshows, maar ik kende ze niet. Ik ben jaren geleden voorgoed afgehaakt. Gelukkig is Laura er nog. Al lijkt het erop dat ze al die nieuwe gezichten ook niet meer kan bijbenen en uit pure ellende maar met zichzelf is gaan spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten