Engrish

De site Engrish.com is zo oud als de weg naar Rome. Maar hij blijft leuk. Ik moest eraan denken toen ik het verhaal las van de jongste columnist van MarketingTribune. En daarna hardop lachen om de bovenstaande foto. Meer hier.

Inburgeringstoets

Een vriend van me uit Houston, Texas, woont al vijftien jaar in Nederland. Hij spreekt vloeiend Nederlands, geeft les op universitair niveau en draagt zelfs de Nederlandse cultuur uit in zijn moederland, waar hij het fenomeen Zwarte Piet als Halloween-attractie heeft geïntroduceerd.

Gisteren belde hij me op: hij moet een inburgeringscursus volgen. Om zich voor te bereiden op het intakegesprek had hij alvast de inburgeringstoets gemaakt die is te vinden op de website van Teleac. Ik dus ook maar, gisteravond. Vraag één. Welke traditie is in de vorige eeuw ontstaan? Dat moet zijn: de oudejaarsconference. Huh? Welke net-nieuwe Nederlander weet dit? Of heeft wel eens zo'n stortvloed aan woorden van een gebrekkig pratende cabaretier zonder ondertiteling bekeken? Vraag 27: hoe is nootmuskaat eigenlijk in Nederland gekomen? Eh... Met de boot? De score - van mij dus, als inboorling - was gisteren 4,9, als ik niet uitkijk word ik straks met pek en veren het land uitgejaagd.

Een jaar geleden zag ik een documentaire van een Chinees die met een bus vol half-ingeburgerde allochtonen door het land werd gereden. Ze was op weg naar de Zaansche Schans, waar ze met het halve Rifgebergte naar molens moest gaan kijken. Zij zag er de humor wel van in, die vriend van mij niet. Hij is met familie in wisselende samenstellingen al tien keer bij de Zaansche Schans geweest en kan geen molen meer zien. Donderdag is zijn intake-gesprek met onder meer een lijst vol vragen als 'Is een appel van vlees?'. Heeft hij het antwoord goed, dan volgt misschien vrijstelling. Of hij die vrijstelling krijgt? Ik denk het niet. Hij overweegt een Zwarte Pietenpak aan te trekken.

Man zonder lichaam

Diesel ontwerpt naast kleding ook helmen. Hier de nieuwe en erg grappige commercial over een man zonder lichaam:

My parents were awesome

Hier zien we Renato en Isabel, de ouders van Renata in hun jonge jaren. Ze waren hip, jong en konden de hele wereld aan. Smoorverliefd waren ze, dus wat dondert het dat het weer op ieder moment kan omslaan? Tijdens hun eerste vakantie samen kunnen ze nauwelijks van elkaar afblijven. Misschien maar goed dat het zo gaat onweren, anders was Renata misschien nooit verwerkt.

Van de website MyParentsWereAwesome.com, met allerlei ouders in een tijd dat ze nog cool waren.

Kittyhell

Soms verzinnen mensen dingen waarvan je denkt: dat bestaat niet. Hello Kitty is daar een goed voorbeeld van. Al eerder schreef ik over Kittyhell.com, waar de Japanse poes in honderden gedaantes opduikt. Zo is er een Jihad-kitty compleet met burka (maar zonder bomgordel), een pluche Hello Kitty baarmoeder, talloze automatische geweren met snoeperig Kitty-logo, een Kitty-schoolbus, een compleet huis, auto, kapsalon, noem maar op. Via Oddee.com kwam ik zelfs op het spoor van een Hello Kitty-kiesvulling en een HK-uitlaat. Weeeeiird!

Nationale Afmeldweek

De Consumentebond heeft deze week gebombardeerd tot Nationale Afmeldweek. Via Hyves laat de bond precies zien hoe je SMS-diensten kunt blokkeren, net als telefonische verkoop of reclamedrukwerk. Maar of het echt helpt? Al jaren hebben we een NEE/NEE-sticker op de brievenbus, maar de pizzafolders blijven binnensijpelen. Maar dat vind ik niet erg. Veel vervelender is het om gebeld te worden (altijd als je net zit te eten of middenin een film zit). Gelukkig heeft de telefoon nummerherkenning, en anonieme bellers neem ik nooit op.

Het allervervelendst zijn mensen die ongevraagd aanbellen. Laatst nog, een mannetje door de intercom: 'Het is de bedoeling dat wij iedereen in deze straat even spreken'. Bedoeling? Bedoeling? Bent u van de gemeente? Nee dus. Het bleek een modern soort jehova-getuige die zijn geloof wilde delen. The fucking liberty! Nog erger was deze situatie: Ik zat beneden achter mijn computer, bovendien zat ik aan de telefoon. Hij zag me zitten. Toen ik niet opendeed, liep hij de carport in en klopte op het raam. Toch maar binnengelaten. Hij was van de Nuon. Een meteropnemer, dacht ik nog. Maar nee, meneer verkocht inbraakbeveiligingssystemen. Of ik wel wist hoe vaak er werd ingebroken en dat een goede inbraakpreventie onontbeerlijk was. En dat voor nog geen 15 euro per maand. Oftewel: voor meer dan 175 euro per jaar. Helaas trappen genoeg mensen erin, zodat Nuon vrolijk doorgaat met het ongevraagd binnendringen van woningen. Zou zo'n systeem ook werken tegen dergelijke colportagepraktijken?

Wat wel weer sneu is: laatst stond er een bedremmeld studentenmeisje op de stoep met een boek vol zielige dierenplaatjes. Ik wilde m'n portemonnee al trekken, maar dat mocht niet: je moest je rekeningnummer doorgeven en dan zouden zij en haar zielige dieren er iedere maand een x bedrag van minimaal 5 euro van afschrijven. 'En u kunt zich op ieder moment weer afmelden.' Maar dat vergeet iedereen natuurlijk te doen.

Goed dat de Nationale Afmeldweek er is, al helpt dat niet tegen nare Nuonmannetjes en zielige studentenmeisjes. Meedoen? Ga naar Consumentenbond.hyves.nl.

De kledinglijn van Pamela Anderson

Ja, je leest het goed: Pamela Anderson heeft een eigen kledinglijn gelanceerd. Ze showde deze zelf op de van haar bekende smaakvolle wijze, ergens op een catwalk.

Ik zie alleen geen kleren!

Pokkies!

Oftewel: the evolution of cell phone design.

Van nul...


... tot nu:


En hier een overzicht door de jaren heen.

20 jaar GTST: de vibrator van Laura

Eigenlijk wilde ik het vandaag gaan hebben over 20 jaar RTL4, dus zapte ik gisteren even langs die zender. GTST. Of Goede Tijden, Slechte Tijden, zoals dat vroeger heette. Laura was in paniek: ze was haar vibrator kwijt. Wanhopig ging ze stad en land af op zoek naar haar genotsstaaf. Gelukkig, aan het einde van de aflevering kreeg ze het ding keurig aan de deur van haar hotelkamer afgeleverd en kon ze met een gerust hart gaan 'slapen'.



Die Laura. Ze was al eens lesbisch, had een verhouding met een knul die later haar zoon Arnie bleek te zijn (bij de geboorte verwisseld, dat gebeurt soms. Of heel vaak, zoals in Meerdijk. Wat een onzorgvuldig personeel moet daar werken in het lokale ziekenhuis), legde iemand om en toen ze dat opbiechtte kreeg ze als straf een enkelband om, was advocaat, jazz-zangeres, had een loungerestaurant samen met Micky Hoogendijk genaamd Laura's Living, had een drankprobleem, zat in een sekte, verloor twee kinderen, ontvoerde een baby, bewerkte Linda met een mes, wiste Robberts identiteit, duwde hem door een passpiegel waarop hij verlamd raakte, en dit is slechts een grove selectie uit haar 20-jarige soapleven. En nu zit ze dus zielig en helemaal alleen op een hotelkamer. Met een vibrator.

Ik heb GTST een aantal jaren gevolgd, vooral in mijn studietijd was het een soort van camp om ernaar te kijken. Het waren de jaren van travestiet Meta, de joints rokende Kim en Julian (die ook alweer een incestueus verhaallijntje hadden) en andere obscure gebeurtenissen. Daarvóór was het vooral een bordkartonnen relatiesoap en in de jaren daarna zijn er zoveel nieuwe, vlakke karakters bijgekomen dat de lol er snel vanaf ging. Gisteren telde ik drie blonde meisjes met een te korte pony die de komende jaren ongetwijfeld zullen opduiken in rare spel- of babbelshows, maar ik kende ze niet. Ik ben jaren geleden voorgoed afgehaakt. Gelukkig is Laura er nog. Al lijkt het erop dat ze al die nieuwe gezichten ook niet meer kan bijbenen en uit pure ellende maar met zichzelf is gaan spelen.

Creatief met verpakkingsmateriaal

De bovenste, een cadeauverpakking voor wijn die zich automatisch transformeert in een vogelhuis, had ik ooit zelf. De andere voorbeelden zijn afkomstig uit het overzicht '45 creative food packaging ideas'. Er zitten hele leuke tussen, zoals bijvoorbeeld de onderste foto van een coke-opbergsysteem.

Muziek Roundup: Patricia Paay, Muse, Kreng en jj

In mijn zoektocht naar materiaal voor mijn recensiepagina in Winq Magazine kom ik altijd een hoop muziek tegen die ik geweldig vind, maar die niet past bij een gay glossy. Het is te commercieel of juist veel te obscuur. Ik rek de grenzen al zover als mogelijk, want om nou te zeggen dat de gemiddelde gay een interessante muzieksmaak heeft? Nou nee. Boven de veertig vinden ze het leuk dat Patricia Paay weer in een glitterjurk haar 'Who's That Lady With My Man' staat te blèren bij Life & Cooking of hoe dat tegenwoordig heet. Voor types rond de dertig zijn Kylie en Mika helemaal hét. Jonge lezers zullen zich vooral kunnen vinden in dance-dingen als Justice, Simian Mobile DIsco en MGMT, waarvan ik vooral de laatste interessant vind. Op één artiest reageert iedereen hetzelfde: elke wind die Madonna laat, wordt in een potje gevangen tot ie nat wordt zodat ze zich er helemaal mee kunnen insmeren. Natuurlijk, ik ben vreselijk aan het generaliseren, er zijn altijd uitzonderingen, maar bovenstaande acts vormen gezamenlijk het umfeld waarbinnen (of vlak daaromheen) ik opereer.

Dan is het jammer dat Muse dus ineens met een briljant misbaksel als The Resistance op de proppen komt. Het is glam, het is progressive rock uit de seventies, hier en daar funkt het, maar er duiken ook weer elektronisch vervormde orgels, snoeiharde elektrische gitaren en overstuurde sythesizers op, en lijkt Muse beïnvloed door uiteenlopende artiesten als Depeche Mode, Beatles, Bowie, Pink Floyd en Prince. En toch klinkt The Resistance in al z'n hysterische kakofonie samenhangend. En je moet maar durven - een cd afsluiten met een muziekstuk in drie delen dat Exogenesis Symphony heet. En een symfonische draaikolk van geluiden is het, waarin het heel lekker verdrinken is. Hoe kom je erop...


En dan hebben we Kreng, uit België. Niet het zoveelste irritante zangeresje, maar een componist die spookachtige geluiden uit de vreemdste instrumenten tovert. Zijn laatste album bestaat zoals ik ze heb gedownload uit twee stukken van elk bijna twintig minuten, genaamd L'Autopsie Phénoménale De Dieu. Achter Kreng gaat laptopmuzikant Pepijn Caudron schuil, die deel uitmaakt van het toneelgezelschap Abattoir Ferme. Een citaat: 'Het werk van Kreng draait rond de contradictie van koud digitaal en warm analoog geluid. Bevroren geknetter, filmische blazers en kleine feedbackgolven worden in een verhalende structuur gegoten.' Zijn optredens zijn bizar theatraal, wat ik ervan zie op zijn MySpace-pagina. Als hij in de buurt speelt ga ik zeker kijken.

Ook leuk is jj. Een vagere bandnaam dan jj bestaat bijna niet, maar de muziek is toegankelijker dan die twee jees doen vermoeden. Vriendelijke folkdeuntjes zijn het, waarmee jj nu alweer twee albums weet te vullen. Achterin de mix knispert altijd ergens wat elektronisch, maar de nadruk ligt op een organisch, warm ambient geluid dat soms doet denken aan de oude downtempo tracks van The Cure. Lieve welterustenmuziek is het, met een track als Ecstacy als spacy hoogtepunt. Aan de hoes van 'jj no 2' te zien houdt jj trouwens wel van spacen.

Dan nog even terug naar Patricia Paay. Want alhoewel ik nog lang geen veertig ben, heb ik bijna al haar albums. Ik zat gisteren dus tegen de tv geplakt toen Pats eerst onthulde hoe ze een knulletje van 25 haar bed in had gesleept en vervolgens op centimeters hoge stiletto's over het podium vloog. Naast Who's That Lady heeft ze ongeveer dertig jaar geleden een hele rits hits gescoord die nog altijd lekker klinken. Malibu, Someday My Prince Will Come - in het online Patricia Paay Museum zijn ze allemaal terug te vinden. Maar het aller- allerleukst is haar Nederlandstalige tijd, helemaal aan het begin van haar carrière, met wat ze toen waarschijnlijk beatmuziek noemden. Het bekendst is Je Bent Niet Hip, maar andere hoogtepunten zijn Dat Is De Liefde, Als Dat Zou Kunne (zonder n), Sim Sala Bim (een vertaling van Lulu's Boom Bang-a-Bang), Corriamo, Grote Katastrofe en Oh Oh, Wat Was Jij Groen. En Love In. En Dat Hoeft Niet Voor Mij. En Ik Herinner Mij. En Tambourine Girl. En Dat Komt Door Jou. En vooruit: Kleine Tovenaar is ook best geinig.

Tot slot dit: She-Wolf van Shakira is een leuk liedje met dito video. Uiteraard duiken er op YouTube dan weer allerlei imitaties op. En nu we het toch over gays hebben... Klik!

Muppets

Als kind vond ik de Muppetshow maar een raar programma. Ik vond het ouderwets, de poppen een beetje viezig en de grappen veelal onleuk. Pas veel later ben ik de show op z'n waarde gaan schatten, want bij nader inzien blijken de Muppets juist bijzonder grappig. Als je nu ziet hoe bizar sommige scènes in elkaar zitten en hoe grof en lomp er wordt omgegaan met gastacteurs of -zangers: de show is bij vlagen briljant.

Zie hier bijvoorbeeld hoe Miss Piggy de danser Rudolf Nureyev verbaal verkracht:


En hier een top tien met 'weirdest moments'.

Prinsjesdag 2009: de hondenmand van Bea

Wat dacht Beatrix wel wie ze was gisteren met Prinsjesdag: Lady Gaga? Daar zat ze dan, pontificaal gebeeldhouwd op haar gouden troon, met op haar hoofd: een omgekeerde hondenmand!

De rest van de dames kon er ook wat van. Marianne Thieme droeg een potsierlijke koksmuts, SP-uithangbord Krista van Velzen maakte zich opnieuw onsterfelijk belachelijk en deed iets met de AOW-leeftijd. Mariette Hamer zocht het in jute, veertjes en organza. Ook idioot: Antoinette Vietsch van het CDA met een wit gevaarte zo groot als een kinderbadje (zie foto). Eigenlijk zag alleen Mei Li Vos er enigszins beschaafd uit met haar charlestonesque hoofddeksel.

Sneu eigenlijk. Als het geen carnaval van statements is, weten de Nederlandse vrouwen zich geen raad met het dragen van hoeden. Mirjam Sterk: een ufo. Attje Kuiken: een scheefgezakte steek. Corien Jonker: een Nederlandse vlag op een modderschuit.

Kijk zelf naar bovengenoemde miskleunen bij de NOS. En zie hoe het ook kan: even waanzinnig, maar dán smaakvol:

People of WalMart - deel 2

Meestal zie ik iets en vergeet ik vervolgens opnieuw te kijken. Maar PeopleofWalMart.com staat nu in m'n rss-feeds. Kijk zelf maar waarom.












Hier deel 1.

Gevaarlijk voedsel

Trendhunter.tv komt met een top tien over eten dat op verschillende manieren gevaarlijk is. Ik ga voor nummer vijf. En wat beweegt daar in de rijst op 2min18sec? Ook lekker!

Wat weer een potsierlijke vertoning...

Perez Hilton schudt de hand van Beyonce. Maar what on earth zit daar tussen hun in? Dat kan er natuurlijk maar eentje zijn. Dit was tijdens de uitreiking van MTV's video music awards.
Verder hield Madonna een indrukwekkende speech over Michael Jackson. Ruim zes minuten geen muziek, dat is nog nooit eerder vertoond tijdens een awardshow als deze. Ze sloeg de spijker op z'n kop in haar betoog, dat zowel een eerbetoon als een verwijt was. Hier de beelden.

Update: het optreden van Gaga ging gepaard met een paar liter nepbloed. Kijk hier hoe ze langzaam verandert in een gebruikte tampon.

En volgens mij was het ook de eerste keer dat iemand zich zes keer heeft verkleed tijdens een prijsuiteiking...

Video: zo werkt Google Streetview

Laat het maar aan de Japanners over om in één oogopslag uit te leggen hoe Google Streetview werkt. In een fraaie animatievideo is te zien hoe een robot door de straten rijdt om deze vast te leggen in beeld. Vervolgens zien we hoe de robot alle zorgen over privacy wegneemt: plichtsgetrouw werkt hij tot diep in de nacht door om kentekenplaten, namen op brievenbussen en gezichten van personen weg te poetsen.

Het filmpje is gemaakt in opdracht van Google Japan en doet denken aan dat andere robotje, Wall-E.

iTunes, de stats

In totaal 21050 nummers, gezamenlijk 125,85 GB, met een speeltijd van 65,4 dagen.

Aantal tracks vandaag gedownload: 166. De eerste: Million Dollar Bill van Whitney Houston, de laatste: een acid house-ding van Jago, I'm Going to Go.
Meest gedraaid: Zero van YeahYeahYeahs.
Eerste track nog nooit afgespeeld op de mac: A-ha met Take on Me.

Shuffle aan. Nu spelend: Ohio Players met Funky Worm. "He is the funkiest worm in the world."
Nu spelend: Have You Never Been Mellow - Olivia Newton John
En nu: Ray LaMontagne - Till the Sun Turns Black
Nu: Truth is Dark Like Outer Space - Evangelista
Nu: France Gall - Quand on est Ensemble
Nu: Missy Elliot - Beat Biters
Nu: Orbital - Funny Break
Nu: Kreng - l'Autopsie Pénoménale De Dieu, Side B
Tracks nog nooit afgespeeld: 13402.

202 tracks van tien minuten of langer - mixtapes niet meegerekend.
139 tracks korter dan een minuut.

Langste Prince-track: I Would Die 4 U, een extended versie van 26 minuut 20.

66 playlists, waarvan 5 jarentachtig: 80s 12", 80s freestyle, 80s pop, 80s favoriet, New wave.

De grootste: allesbehalve crap, met 15979 tracks. Maar het totaal is 21050 nummers. En ik heb geen 5000 crap tracks. in Crap Internationaal staan 311 nummers, in crap NL 456 nummers. Hiervan 76 Andre van Duin tracks, 76 BZN tracks, 56x kinderen voor kinderen en 46x ZZN.

Het aantal Madonna-nummers: 1172. American Life heb ik in 34 varianten. Het aantal live tracks bedraagt 300, waar ik nooit naar luister want ze zingt vaak vals.
Leukste playlist: VS 2009, 188 tracks die we onderweg van Tampa naar New Orleans hebben beluisterd.

Allerleukste playlist: acoustic & electric. 546 nummers die als enige gemeenschappelijk hebben dat ze als achtergrondmuziek beluisterd kunnen worden. Ballads zijn het, van Tim Hardins How Can We Hang On To a Dream tot het computergepiel van Plaid.

En zo kan ik jullie nog uuuuuren vervelen met stats uit mijn iTunes-archief. Liever zet ik een muziekje op. Luister maar eens naar deze mixtapes, die allerlei lekkers uit de jaren tachtig samensmelten tot een groot Balearisch hoogtepunt.

Het Verrotte Leven Van Whitney Houston

Voor het blad Winq heb ik een maand of wat geleden een artikel geschreven over celebrity blogs als Dlisted, PerezHilton en tientallen andere websites die het leven van bekende wereldsterren van (vaak vilein) commentaar voorzien. Met de komst van deze blogs staat het leven van die 'sterren' meer dan ooit in de schijnwerpers. Iedereen heeft tegenwoordig een telefoon met camera en een video of foto vindt zijn weg razendsnel naar het internetpubliek.

Waar sterren vroeger de regie min of meer in eigen hand hadden met fraaie fotoreportages in glossy's, buitelen paparazzi nu over elkaar heen om de strubbelingen van Paris Hilton, Brangelina en andere publieke figuren vast te leggen. Het credo hierbij luidt: hoe genanter de foto, hoe meer clicks. Als Britney Spears in een auto stapt, zoomen ze allemaal tegelijk in op haar sliploze kruis. Wanneer Amy Winehouse beneveld door drank en drugs haar huis uitrolt, staat een cameraploeg klaar om haar bebloede ballerinaschoenen de wereld in te slingeren. De tieten van Lily Allen, Madonna's griezelig gespierde armen, het cokehoofd van Lindsay Lohan, de drugs den van Pete Doherty, het is een kwestie van minuten of zelfs seconden voor we het met z'n allen kunnen bekijken.

Erger is het als sterren hun eigen vuile was buiten hangen. Hoe schrijnend dat kan zijn, hebben we kunnen zien bij Whitney Houston. Op het dieptepunt van haar drugsverslaving besloot haar toenmalige echtgenoot Bobby Brown een realityshow over zijn leven te maken. Het leverde zeer genante tv op, alhoewel ik ook vaak heb moeten lachen om Being Bobby Brown. Whitney, die in sommige scènes niet eens doorheeft dat ze wordt gefilmd, gaat als een razende tekeer tegen man, kind en personeel, doet veel te intieme ontboezemingen over haar verstopping (en ja, Bobby bracht de boel telkens liefdevol op gang met z'n middelvinger), doet dronken dansjes met fans, enzovoort. Een jaar of twee geleden was ik in New York toen alle afleveringen in een marathon werden uitgezonden op E!. Het is de bizarste realityshow aller tijden en ik wil hem graag op dvd.

Wat helpt bij het verhaal rond Whitney Houston is dat het nu weer redelijk goed met haar lijkt te gaan. Als ze was overleden aan een overdosis of nog steeds in de goot lag, was het een andere zaak geweest en had ik er zeker niet om gelachen. Maar ze heeft een nieuw album uit en maakt nu een soort van comeback. Zo goed als ze zong zal ze nooit meer klinken, haar stem heeft rafelrandjes overgehouden aan haar ruige periode. En echt samenhangend komt Whitney nog steeds niet over. Maar ze lijkt de boel voor het eerst in jaren weer onder controle te hebben. Hoe het echt met haar gaat zien we morgen bij Oprah, die maar liefst twee afleveringen heeft uitgetrokken om Het Verrotte Leven Van Whitney H. door te nemen. Het levert vast een mooi verhaal vol dirt en narigheid op, dus we zullen met z'n allen weer smullen van al het commentaar op die celebrity blogs.

Hier een fragment uit een recent interview:


Hier een fragment uit Being Bobby Brown, bewerkt door E!TV:


Nog een fragment, waarin Whitney ranzige taal uitslaat:


Tot slot een compilatie:


En hier een uitputtend overzicht met honderden foto's, geluidsfragmenten, quotes en video uit Being Bobby Brown.

Glijbaanverslaving

Altijd leuk: een aan glijbanen verslaafde bulldog.

Zo!

Ha. Ha. Ha. Hij zei kont.

Zooo! Ben ik weer! Ik had gister toch gezegd dat ik vies vaak in het nieuws zou komon (hou daar NU mee op aub, zo niet dan wordt het geëdit door de eindredactie, JB). Nou, hier zul je het hebben. Glitter Glammer Doordrammer Gordon is terug hoor! En ookal vinden jullie mij een ordinair medialoeder: het is persies wat jullie verdienen!

Ik heb nog nooit zoveel reacties gehad op mijn mediaoptredens als op het stoppen met de Toppers. Niet toen ik vier nare ziektes tegelijk kreeg. Niet toen Geer mij onheus bejegende (alle tien de keren niet) en niet toen ik als een gay warrior op kwam voor homorechten in het achterlijke Rusland. Dat betekont (HAHAHAHA DOE IK HET TOCH EN IK ZEI KONT HAHAHA!) dus dat ik ontzettend grappig, geweldig en (vooruit) geil gevonden word door jullie achterlijke kutonbekende kutnederlanders.

Koester mij maar gewoon. Ik blijf komen. Net zolang totdat ik even populair ben als Geert Wilders. Nog een paar centimeter en we hebben hetzelfde haar. Nou jullie weer.

400 jaar New Amsterdam

Wat een heerlijk gevoel moet dat zijn om als Nederlander in New York rond te lopen en te bedenken: eigenlijk is dit allemaal van mij. Precies met dit gevoel stapt de Nederlandse media er deze dagen rond. Ze zijn er vooral om alle capriolen van Willem-Alexander en Máxima vast te leggen, wat maar goed is ook: de Amerikaanse pers besteedt nauwelijks aandacht aan het heugelijke jubileum dat dus vooral een Nederlands feestje is.

De NCRV komt met speciale afleveringen van Man Bites Dog, maar leuker is Eva Jinek. Zij is met haar boobies afgereisd naar The Big Apple en maakt reportages voor Nederland in New York. Gisteren werd ze boos op een lid van een conservatieve instituut dat The Netherlands in ere houdt, want vrouwen mochten er geen lid van worden. Vervolgens bewonderde ze luid klappend een opgezette bever, die bij wijze van ceremonieel gedoe werd rondgesjouwd.

Eva is interessanter dan Lex en Max en al hun plichtplegingen, die alleen in Nederland worden opgemerkt. Zo kregen ze een slakom van de burgemeester, onder toeziend oog van Hillary Clinton. En dat was dan het officiële gedeelte. Je moet toegeven: ze deden erg hun best zich in te leven in de Hollandse kneuterigheid. Dan zie ik toch liever Eva op de fiets door Manhattan zoeven, als enige zonder helm ook nog.

- ingezonden mededeling -

Lieve mensen,
Jullie begrijpon mij niet. Ik heb mezelf opgetrokkon van onderbroekonverkoper op de Albert Cuyp tot dé bést sélling mégastar uit de Nederlandse muziekgeschiedenis. Van een gezellige cherubijn met weelderig krullond haar heb ik mezelf getransformeerd in Glitter Glamour Chloordon. Ik ben de aller-, aller-, allergrappigste man van de Nederlandse televisie.

DAT JULLIE DAT NIET ZIEN! Heel Nederland is ziek in zijn hoofd en iedereen is tegon mij. Maar ik heb er de kracht niet meer voor om al die menson te overtuigon van het feit dat ik a) precies weet wat grappig is (ik dus), b) kan zingon als een geile nachtegaal (Kon ik maar evon bij je zaain stond 38 wekon op nummer 1 en daarna volgdon nog vele hits zoals daar zijn 'Ik bel je zomaar evon op' en 'Never nooit meer') en c) waar ik kom beginnon de menson te strááálon! Ik inspireer, motiveer en masturbeer (HAHAHAHA nee hoor, dat laatste is weer zo'n typisch geval van mijn humor. Echt, altijd een schot regelrecht in de roos. En met roos bedoel ik ook roos en geen ster of aars HAHAHAHA!).

Ik heb zes huizon in Zuid-Afrika. Ik reken groothedon als Viola Holt tot mijn inner circle. En daarom is het zo raar dat jullie Nederlanders zo vreselijk negatief op mij reageron. Ik ben ook maar een mens en ik heb ook gevoel (HAHAHA, ik zeg er alleen niet bij waar precies HAHAHA). En kom, als je goed bij jezelf nagaat waarom je een hekel aan mij hebt dan is dat alleen maar omdat je onbewust ongelooflijk veel van mij houdt. Ik wel van mezelf in ieder geval. Dus al word ik uit de Toppers getieft, al kijkt er geen kloot naar Waar is Elvis, al vinden mensen zelfs Jamai lekkerder dan mij: ik blijf er van overtuigd dat ik de beste, grappigste, leukste en geweldigste bekende Nederlander aller tijdon ben. Het wordt tijd dat jullie daar ook van overtuigd rakon.

Voor straf blijf ik de komonde dagon vies vaak in het nieuws opduikon. DAT ZAL JULLIE LERON!

Burrito-apparaten en een groentensapdans

Via via kwam ik terecht op voederblog Eatmedaily.com. Ik was op zoek naar achtergrondinformatie over de Mac Snack Wrap van McDonald's, een hamburger vermomd als burrito. En laat Eatmedaily nu net een autopsie hebben uitgevoerd op deze Mexicaans aandoende lekkernij.

Leuk, zo'n burrito-apparaat, maar toen ik doorklikte zag ik de volgende groentensap-commercial uit Japan:



Sinds een minuut of vijf krijg ik het deuntje niet meer uit mijn hoofd. Dit is de Engelse vertaling: 'Come on drink this. / You like vegetable juice, don't you? / I've decided that you must, right now! / So drink up, my vegetable juice / costs 200 yen.'

Creatief met Muppets

Even een videootje tussendoor. Uit de lijst 'The Top 50 Music Videos of the 2000s', het decennium waarin de grote budgetten voor video werden afgeschaft en MTV in een realityzender veranderde. Dat er desondanks voldoende creativiteit is blijven bestaan voor het maken van goedkopere clips bewijst de bovenstaande video van Escort.

Nog meer commotie rond Twin Towers en 9/11

Een week geleden brak er een kleine rel uit in advertentieland vanwege een uiting die werd toegeschreven aan het WWF - de internationale organisatie achter het Wereld Natuur Fonds. Op de plaat was te zien hoe Manhattan van alle kanten werd belaagd door vliegtuigen.

Het WWF haastte zich te zeggen dat de organisatie niets met de advertentie te maken had. Nu, twee dagen voor het herdenken van de slachtoffers van 9/11, heeft Adland een overzicht gemaakt van andere advertenties die verwijzen naar de terroristische aanslag. De auteur vraagt zich af waarom de onderstaande advertenties nauwelijks of geen storm van protest hebben opgeleverd, al nuanceert hij die vraag direct in het artikel: zo wordt de advertentie van het Belgische tijdschrift Humo uit 2003 beschouwd als 'most offensive ad ever'.






Het volledige overzicht is te vinden bij Adland.tv.

Praatziek Nederland

Er is al veel gezegd over De Tafel van Vijf. Echt, ik heb het geprobeerd, en het had leuk kunnen zijn: vijf dames die met een persoonlijke noot het nieuws doornemen. Ik heb nu twee weken naar het gekakel kunnen kijken en het is genoeg. Ik haak definitief af. Het is niet actueel, want niet live. Het is niet urgent, want oeverloos gekeuvel. Het is niet interessant, want scherpzinnige meningen ontbreken geheel. Bovendien is het erg lastig kijken als je weet dat op andere netten De Wereld Draait Door en RTL Nieuws bezig zijn.

RTL Boulevard sla ik per definitie over. Gezwets over vage koningshuizen, heel veel musicals die gehyped worden, Frans Bauer die een wind laat en daar keihard om moet lachen - en dit allemaal begeleid door die vreselijke over the top voice-over van Jeroen Kijk in de Vegte. Hoe hij het uitkraait van de pret bij het voorlezen van het zoveelse non-item, ik kan er niet meer tegen.

Dan DWDD. Heel fijn dat het programma terug is. De zomerstop werd opgevuld met het ultrazwakke programma van Fuckje Jansen (De Zomer Draait Door) en het iets betere Schiphol-dingetje van Harm Edens, maar nu gaat Matthijs van Nieuwkerk er weer full speed tegenaan. In een strak format met items die op de minuut af zijn geregisseerd dient hij de onderdelen in hapklare brokken op. Dat is handig als je net aan het koken bent (deze saaie gast duurt drie minuten, precies goed om pasta af te gieten oid) of naar de wc moet.

Kwezel en van den Brink zijn er gelukkig ook weer mee gestopt. Het blijft talkshowtje spelen, wat die twee doen. Beide heren hebben iets onechts, wat komt doordat hun eigenlijke boodschap (vind de heeeeere) er bij de vraagstelling continu doorheen schemert. Geef mij maar de laconieke, soms bijna ongeïnteresseerde Jeroen Pauw en Paul Witteman. Altijd fijn om hiermee de dag af te sluiten.

Dan dit. Ergens ver verstopt tussen de ranzigheid op Veronica doet Beau van Erven Dorens weer eens een poging tot een newsy talkshow. Het is een kopie van het Spaanse CQC, een naam die niemand hier begrijpt. We zien filmpjes die sprekend lijken op die van de Jakhalzen uit DWDD, met als subtiel verschil dat hier allerlei special effects zijn toegevoegd. Grappig bedoeld misschien, maar wat voegt het toe? En dan het gedraai in de studio. Drie jongens in pakken doen 'tof' tegen elkaar, maken gescripte, zogenaamd bijdehandte opmerkingen en juichen hard om hun eigen filmpjes. Wat een onzin.

Conclusie: er wordt veel te veel gebabbeld op tv. Praten kan, maar heb het dan in ieder geval ergens over en durf iets te zéggen in plaats van toktoktok in het kippenhok. En voor de mensen die zeggen: 'de tv kan ook uit, dan kijk je toch niet?': natuurlijk kan dat. Maar dan moet ik zelf gaan zitten praten en dat leidt ook maar tot onzinnig geklets.

Sterrenhemel

Een leuke ik@nrc.nl:
Deze zomer hebben we van onze vakantie genoten in een vakantiehuisje op de Veluwe. Het huisje stond helemaal alleen in het bos en als de zon onder was, kon je genieten van een prachtige sterrenhemel.

Die kon je heel goed zien, omdat het er aardedonker werd wegens het ontbreken van straatverlichting. Op een avond zit ik met mijn jongste zoon naar de hemel te kijken. Na enige stilte zegt hij: 'Hé pap, ik zie allemaal dode pixels.'

Beth Ditto

Kijk, het is Beth Ditto van Gossip. Ze ziet eruit als weeskindje Annie gekruist met Divine en Bette Midler. Normaal gesproken ziet Beth er al opzichtig uit, maar vanwege een of andere drag contest heeft ze een knaloranje pruik opgezet. Mooi hoor. En de nieuwe single is ook weer prima.

'n Lekker mopje muziek: the legendary Della Reese

Niemand zing met zoveel sass en shabam als Della Reese. Hoe ze The Lady Is A Tramp naar haar hand weet te zetten: geweldig! Ze fraseert zo overdreven dat het bijna komisch wordt, maar doet dit met zoveel overtuiging dat je er wel enthousiast van móet raken. Luister zelf:

Dit naar aanleiding van Lux, een talkshow op het Belgische Canvas die ik eergisteren zag. Het was een herhaling met als gast Hans Teeuwen. Hij liet een fragment zien van het bovenstaande nummer, maar dan in een uitvoering van Frank Sinatra en Ella Fitzgerald. Ook goed, maar als ik mag kiezen heb ik liever Della. Daarom als toegift Someday Sweetheart. Met een ontzettend grappige laatste halve minuut.

Freakshow

Spontane actie

Uit de serie 12 grappige achtbaanfoto's

Rekbaar

Uit de serie Doorboor jezelf

Dansende plant

Uit de serie 's Werelds Gekste Planten

Pink Nipple Cream

Uit de serie 10 bizarre cosmeticaproducten

Vleeshaardroger

Uit de serie Vleessculpturen