Gayclub in Brussel

Afgelopen weekend was ik in Brussel om een reportage te maken voor het tijdschrift Winq (voor wie het nog niet kent: koop het nou eens! Staat gewoon bij de mannenbladen in de betere kiosk. Ook in de mindere trouwens). Wat aanvankelijk leek op een tripje vol Belgische traditie en cultuur, bleek bij nadere bestudering van het programma drie dagen keihard naar de tering gaan. Onder auspiciën van het Belgische Verkeersbureau. Drie van de zes uitgenodigde journalisten besloten dat dan ook te doen, maar aangezien ik het vooral van mijn observatievermogen moet hebben voor dit soort verhalen, heb ik me keurig ingehouden.

Wat hier volgt is een uitvoerige omschrijving van het doen en laten in een enorme gayclub. Ga er maar eens lekker voor zitten, want de ranzige details zal ik voor de verandering eens voluit benoemen. Het spektakel begon al bij het indrinken in de hotelkamer. De Tering 3 - zoals ik ze vanaf nu omschrijf - wisselden uit welke drugs ze zoal mee wilden nemen, polsten of er onder de Serieuze 3 - ik plus twee - interesse is in XTC, K of GHB en goten intussen hun bierblikken tot de rand toe vol met wodka. Dat laatste - bier met wodka - is trouwens een uitstekende combinatie om op gang te komen, zolang je de boel een beetje weet te doseren. Ook voor de Serieuze 3. Afijn, nadat de reisbegeleider ons een taxibusje had gepropt, z'n iPhone inspecteerde op mogelijk guestlist-volk en een hijs nam van z'n joint, was het op naar de Mirano, een oud theater waar met gemak zo'n 1500 man in passen.

Het is min of meer standaard dat grote clubs een doorbitch in dienst hebben. In dit geval waren het er twee: travestieten met gevaarlijke hakken en enorme blonde pruiken die elkaar proberen af te troeven in het beledigen van het publiek. Maar wij stonden natuurlijk op de gastenlijst en mochten gelijk door naar de tequilabar. Het was rond half een 's nachts dat we de Mirano betraden. Het feest was al sinds 18.00 uur in volle gang en het zou nog tot de volgende ochtend zes uur duren voor de after party begon. Die was ergens in een sekssauna, maar als je dit verhaal uitleest zul je zien dat ik nooit zover ben gekomen. De stemming zat er om half een al goed in, dat wil zeggen: de eerste mannen die ik tegenkwam stuiterden in een strak tempo op en neer in de garderoberuimte. Daarachter openbaarde zich een enorme zaal met in het midden een draaiende dansvloer. Daarover later meer.

We stelden ons op bij de eerste bar, met een Aphex Twin-achtige jongen achter de kassa. Het was er bloedheet. De Tering 3 trokken meteen hun shirt uit en begonnen in het wilde weg neukbewegingen te maken. Om ons heen alleen maar mannen, bijna allemaal identiek aan elkaar. Stuk voor stuk met een opgepompt bovenlijf, naakt en nat van het zweet. De meesten met een kaalgeschoren kop, een baard, tribal tattoos en sieraden uit de ijzerwinkel: halsbanden met spikes en dergelijke. In het gunstigste geval hadden ze een lange broek aan, maar ook dat laatste stukje decorum verdween naarmate de avond vorderde. Naast me stond een knulletje van nog geen achttien in een jockstrap, daarnaast (en dat verzin ik echt niet) een opaatje met alleen een witte luier om. Dat waren weliswaar uitzonderingen, maar de gangbare outfit was een witte slip of boxershort - hier en daar opgevuld met een sok. Of een damespanty, want dat schijn je minder goed te voelen als je iemand ongegeneerd in z'n kruis tast. Want ook dat is natuurlijk heel gewoon.

Nu is dat alles nog niet zo erg wanneer het allemaal een beetje om je heen danst, er zit zeker ook smaakvol gedecoreerde eyecandy tussen. Maar anders wordt het als zo'n vleespakhuis vol steroïden naast je komt staan om een biertje te bestellen (of iets smerigs gemixt met red bull). Deze mannen hebben namelijk al uren staan zweten en ze stinken dus al evenveel uren in de wind. Bovendien zijn ze zeiknat van dat zweet: niet alleen hun eigen zweet, maar ook dat van mannen waar ze urenlang tegenaan hebben lopen dansen en rijden. Want het was bomvol en dus overal dringen geblazen. Het duurde dan ook niet lang voor we plakkerig waren van alle rondspetterende lichaamssappen. Goor? Helemaal niet! De vorige avond was iemand namelijk zo opgewonden geraakt dat hij staande op een podium z'n lul uit z'n broek had gehaald. Nu schijnt dat vrij normaal te zijn op een gegeven moment op zo'n avond, maar dat het vervolgens tot een grande finale komt blijkt dan ineens het toppunt van smerigheid. Terwijl de meesten in zo'n mensenmassa toch al hartstikke vies zijn, waar maken ze zich dan druk om. Dat is toch een beetje raar, denk ik dan. Ook raar: naast mij stonden twee van die vleesbomen wazig voor zich uit te staren, tot het moment dat de één een hap uit de baard van de ander probeerde te nemen. Die vanzelfsprekend meteen begon te gillen als een wijf.

Anygay, daar stond ik dan in mijn Benetton-polootje de boel te becommentariëren. Met een Spaanse collega die net als ik droog probeerde te blijven, besprak ik welke beroepen de mannen die voorbij stuiterden zouden hebben in het dagelijks leven. Tandarts. Of accountant. Reisleider. Seriemoordenaar. En of ze thuis ook naar X-Factor kijken of slechts hele ranzige seks hebben de hele tijd. Toen een dwerg met z'n afgeschoren borsthaar langs mijn hand schuurde (au!) en er een natterik schuimbekkend werd afgevoerd (iew!) was de maat vol. Wij naar boven, naar het balkon dat uitzicht bood op de kolkende massa beneden in de zaal. Stel je eens voor: een oneindige kluwen halfnaakte opgepomte natte mannen die opeengepakt heen en weer deinen op de beat, en dat op een draaiende dansvloer.

Het was net een enorme wasmachine, vol krioelende, vleeskleurige maden. Time to go home.