Druk druk druk!

Het is helemaal niet erg om even zonder vaste baan te zitten, merk ik. Ik kom eindelijk eens toe aan dingen die je anders nooit doet. De handleiding van een camera uit mijn hoofd leren bijvoorbeeld. Foto's maken van het toilet. Vier liedjes van 2 Unlimited tegelijk bekijken op YouTube om te horen hoe dat klinkt (niet zo best om eerlijk te zijn). Een minuscuul spinnetje bestuderen dat z'n best doet een enorme vlieg te verzwelgen. Poepbruin worden op het dakterras. En vooral urenlang nadenken over het leven van Patricia Paay. Waarom wil een vrouw van zestig die gedumpt wordt voor een jongere vrouw van de weeromstuit haar kut laten zien aan heel Nederland? En waarom is de remix van 'Who's that lady with my man' geflopt? En hoe zat dat ook alweer met de bitterbal die ze in het gezicht van een paparazzo duwde?

Natuurlijk zijn er ook belangrijker dingen. De tv-schade van een weekend Brussel inhalen: 3 afleveringen Dexter, X Factor (bye bye BadBoyz, nu die malle Mr. Potatohead nog), de bij vlagen best grappige TV-Kantine, Nurse Jackie (cracky), Bloedverwanten (Henriëtte Tol is geweldig als jiddische mamma van een totaal ontspoorde familie), Ugly Betty, Cougartown, Diary of a Call Girl (ook geweldig, met de ooit zo brave Billie Piper als duurbetaalde hoer), DWDD, enzovoort. Dan zijn er nog de stapels dvd-boxen van Spooks, The Wire, Mad Men en Sopranos.

Maar aangezien het veel te mooi is buiten, moet ik m'n tv-verslaving even on hold zetten. Het is dus lunchen geblazen met zusjes in parken, bijkletsen met andere werklozen, ik bedoel, werkzoekenden, hier en daar een klusje buiten de deur en leuke boeken lezen. Ben net gruwelijk verbrand (nou ja, een klein beetje rood geworden) met David Sedaris en zijn korteverhalenbundel 'Van je familie moet je het hebben.' Hilarisch is het verhaal over zijn Griekse oma, die telkens werd geweerd uit bejaardentehuizen. Of het verhaal over zijn vader, die zijn dochters als pronkjuwelen beschouwt. Hieruit het volgende fragment:

' Ik kon vrijelijk lurkend aan een plastic emmer met pannenkoekenbeslag door het huis banjeren, maar als bij een van mijn zussen een reepje huid over haar bikinilijn bolde, stond mijn vader meteen klaar met zijn mengeling van metaforen. "Jezus, Flossie, je bent toch geen melkkoe? Kijk nou eens naar jezelf. Nog een pondje erbij en je mag de straat niet meer op zonder vrachtrijbewijs. '

Vannacht droomde ik dat David Sedaris bij ons woonde. We hadden de hele dag buikpijn van het lachen en aan slapen kwamen we niet meer toe. Hier meer over Sedaris, van wie ik al z'n andere boeken nu ook wil hebben. Ik heb dan wel even geen baan, maar het is druk druk druk!