maandag 23 november 2009

Oprah en Mybestfriendgayle


Na 25 jaar stopt Oprah met haar talkshow. Ik kan me nog goed herinneren dat de Vara in de tweede helft van de jaren tachtig wekelijks een aflevering van Oprah uitzond. Voor die tijd waren het controversiële onderwerpen die aan bod kwamen, waarbij het studiopubliek een belangrijke rol speelden. Ze overschreeuwden elkaar over problemen als 'mijn man gaat vreemd met de buurvrouw' of 'mijn dochter is een hoer'. Dat waren de leuke Oprah-jaren.

De komst van Jerry Springer, Ricki Lake en andere shows zorgde ervoor dat de besproken onderwerpen puur op controverse werden uitgezocht. Vanaf nu dus 'mijn man gaat vreemd met de hond van de buurvrouw' of 'mijn dochter van vier is een hoer'. Oprah ging hier niet in mee, in tegendeel: toen haar show dagelijks te zien was op RTL4 was het programma getransformeerd in een dameskransje dat met behulp van allerlei dokterstypes het Amerikaanse volk probeerde op te lappen. De feel-good-formule bestond verder uit shows met sterren die steevast met gekrijs werden verwelkomd, weggeefshows (nog meer gekrijs), huilonderwerpen en af en toe Heel Erg Serieus Nieuws.

Bij de vlagen dat ik naar Oprah keek, was ik voor de helft onder de indruk van het talent/de macht/het gemak/etc. van deze vrouw. Voor de andere helft zat ik met kromme tenen te kijken. Dat laatste vanwege de vreselijk betuttelende regeltjes die Oprah over haar kijkers uitstortte (schrijf elke dag drie dingen op waarvoor je dankbaar bent'), of hoe decor-stuk Nate een wanstaltig interieur opleukt met bruine kussens (altijd bruine kussens!) van Target. Hoe ze dweept met zo'n Celine Dion (you are my ultimate favourite singer eeeeeeeeevveeeeeerrrrrrr!!!! (dat laatste moet heel luid en lang worden uitgesproken)). Of het eerder genoemde gekrijs van het publiek als ze weer een auto of een tafelkleed van Target cadeau krijgen.

Maar goed, er zijn dus ook heel veel goede Oprah-momenten. Laatst nog het comeback-interview met Whitney 'crackhoofd' Houston. Of alle afleveringen waarin ze met Gayle King op pad is om ergens in een gehucht pizza te eten, of taco's. Gayle, die volgens DListed Gayelle moet heten omdat zij en Oprah een geheime verhouding hebben. Niet zo gek eigenlijk, als je weet dat Mybestfriendgayle een eigen vleugel heeft in de Oprah-mansion in Chicago. Mybestfriendgayle heeft er dankzij Oprah naast haar verslaving aan fastfood een eigen radioshow aan overgehouden en is bovendien 'editor at large' van Oprah's blad.

Over dat blad gesproken: ook hierin uit Oprah uitgebreid haar dankbaarheid. Ooit las ik in de Zuid-Afrikaanse editie van O (ja, die bestaat!) een serie verhalen over opgroeien in townships en alle daarbij behorende problemen van zwarte vrouwen van dien. Het hele blad vol was het armoe troef, behalve op de laatste pagina met Oprah's dankwoord. Ze vertelde daarin dat ze dankbaar was dat ze nog leefde. Wat was het geval: Oprah was in haar privévliegtuig gestapt op weg naar haar vakantiehuis op Hawaii. Ze had al een slecht voorgevoel en wat bleek: nog geen tien minuten na het opstijgen zag de piloot dat er een barst in het raam zat. Dus snel rechtsomkeert gemaakt om veilig te landen. En waarom was Oprah nu zo blij dat ze niet was neergestort? Omdat haar honden nog niet in haar testament stonden! Dus dat heeft ze meteen diezelfde dag geregeld, waarvoor dank.

Is dat hypocriet of niet? Waarschijnlijk is Oprah gewoon zó verblind door haar eigen rijkdom dat ze dat niet eens meer ziet. Bovendien sust ze haar geweten door bakken met geld uit te geven aan charity, boekenclubs en Obama. Om vervolgens lekker met Mybestfriendgayle op de bank te kruipen, die haar door dik en dun blijft steunen. Met stiekem een enorme pizzapunt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten