Een stukje maximale Suze Mens-benutting

Business Class is al jaren op tv, maar het blijft me keer op keer verbazen hoe Harry Mens het voor elkaar krijgt dit programma tot een goed einde te brengen. Vanuit een hotel aan zee - waar hij volgens mij ook woont - zit hij iedere zondagochtend zijn gasten voor, die geen gasten zijn maar klanten. Net zomin hij presentator is, want daar heb je enig presentatietalent voor nodig. Desalniettemin: vaak blijf ik hangen, want het is altijd lachen met Harry en zijn klanten.

Gisteren kondigde Harry een van zijn stamgasten aan als volgt: 'Je bent hier vaker geweest om je producten aan te prijzen, maar je komt ook in mindere tijden en dat is te respecteren'. Hij bedoelde: 'Wat fijn dat je ook tijdens de crisis 15.000 euro lapt om hier te zitten.' Overigens was er met de zaak van de gast 'inhoudelijk helemaal niets aan de hand, maar ging het om de globale dingen die eromheen gebeuren'. Waarop Harry de man bedankte voor het fijne gesprek. Maar wat we er als kijker ervan hadden opgestoken?

Het tenenkrommendste onderdeel is de reportage van dochter Suze Mens. Suze probeert al haar halve leven aan een fatsoenlijk baantje te komen bij de Nederlandse tv en het lukt maar niet. Daarom mag ze in het programma van haar vader iedere week op locatie. Autoboeren, bubbelbadfabrikanten, showrooms met wat dan ook erin: Suze Mens heeft ze allemaal van binnen en buiten gezien (en vice versa). Gisteren stond ze in een showroom vol keukens, maar in wezen doet dat er niet toe want alle items van Suze zijn hetzelfde. Het begint zo: Suze staart met grote, verbaasde ogen ergens voorbij de camera, in haar handen een gecustomizede microfoon - volgens mij met haar eigen naam erop. Dan tettert ze wat zinnen tegen het publiek om daarna in ganzenpas de showroom te betreden. Vervolgens maakt ze samen met een manager, die géén tv-ervaring heeft, een rondje door de winkel. Die man (het zijn altijd mannen die met Suze het rondje mogen maken) draait een riedel af, waarbij hij per keukenonderdeel in herhaling valt, allerlei technisch jargon gebruikt en over zijn eigen woorden struikelt. Gisteren ging het bij een extra hoog keukenkastje daardoor over 'een stukje maximale ruimtebenutting'.

Een béétje presenator grijpt meteen in als ze zoiets hoort. Sterker nog: ze stelt de manager vooraf op z'n gemak (de camera bijt niet, praat rustig en reageer op mijn intelligente vragen), ze neemt vooraf de teksten even door ('zullen we dat stukje jargongebeuren maar schrappen?'), ze reageert tijdens de opname op hetgeen de manager vertelt en ze laat zien dat ze zich op het item heeft voorbereid.

Suze niet. Suze draait op de automatische piloot haar rondje door de showroom en denkt daarbij maar aan één ding: 'Alweer 10 seconden in beeld. Alweer 20 seconden in beeld. Alweer 30 seconden in beeld. Alweer véértig seconden in beeld!' Daar sta je dan, als manager. Voor lul in je duurbetaalde item omdat Harry een domme doos als Suze op je afstuurt. Maar zoals ik al zei: het is altijd lachen met Harry. Volgens mij doet ie het gewoon expres.