Mijn avonturen in café Het Tijgertje

Alweer heel erg lang geleden hing ik met mijn goede vriendin Nina Rosa rond in Utrechtse cafés. Een speciaal geval was Voetbalcafé Het Tijgertje, waar we op een ochtend stuitten op een heel vreemd mannetje met stalkneigingen. Gisteravond had ik een gesprek met Nina Rosa over wat er ook alweer was voorgevallen. Een reconstructie van een cafébezoek met een vreemde nasleep.

Jaap > Weet jij nog hoe dat café in Utrecht heet, waar we met dat barmannetje moesten biljarten? En die niet wist hoe hij koffie moest zetten? Er was sprake van een pratende papegaai, die bij nadere inspectie van plastic bleek. Dat weet ik allemaal nog, maar die naam ben ik kwijt...

Nina Rosa > Het was in de periode dat we cafeetjes in zijstraten van de Voorstraat bezochten - zoals de Hardebollenstraat. Het was in ieder geval een café waar een deel van de FC-Utrechtsupporters ook graag kwam. Het mannetje was eng en daagde ons uit.

Jaap > O ja, alles hing vol met brandgevaarlijke FC Utrecht-merchandise. Het was in ieder geval niet café De Zwarte Zee, dat geblakerde hok waar we belandden als alles verder dicht was en dat niet lang daarna werd dichtgespijkerd.
Het mannetje verkocht ook spullen op het Centraal Station. Of vroeg hij juist om spullen?

Jaap > Ik weet het weer! Het ging om café Het Tijgertje. Herken je het nog? http://www.theagenda.nl/v48255_cafe-het-tijgertje.html

Nina Rosa > Ja, ik herken het zeker. Het mannetje heeft mij op Hoog Catherijne nog eens geprobeerd lastig te vallen. Dat heb ik toen opgelost door te gaan schreeuwen dat ik werd aangerand.

Jaap > Hij wilde je een roos geven, toch? Want dat deed ie daar: rozen verkopen aan mensen die verliefd stonden te wachten bij het meeting point.

Nina Rosa > Hij wilde me inderdaad een roos geven. Ik vind het een belediging als kleine dikke mannetjes proberen om mij een roos te geven. Het voelt als aanranden.

Nina Rosa > Ik weet ook nog dat we vanwege het doorslaand succes van het bezoek aan café Het Tijgertje (en de nasleep) direct zijn gestopt met onze ontdek-de-cafeetjes-in-zijstraten-van-de-Voorstraat-tocht.

Jaap > Ja. Het was iets eenmaligs. Bovendien zaten we er om elf uur 's ochtends, een tijdstip waarop er geen FC Utrecht-fan te bekennen was.

Nina Rosa > En het tijdstip maakte het extra vreemd dat er geen koffie was.

Jaap > We kregen toen thee aangeboden, waarna de barman, dat dikke kleine mannetje dus, jou probeerde te verleiden met zijn keu. Ik snapte zijn bedoelingen niet: hij kwam amper boven het biljart uit.

Nina Rosa > Hij loog bovendien over de papegaai. Die kon niet praten. Die was van plastic.

Jaap > Denk je dat hij gesprekken voerde met die plastic papegaai als er geen gasten waren?

Nina Rosa > Daar ben ik van overtuigd. Hoewel ik nog steeds de optie open houd dat hij een insluiper was in café Het Tijgertje en dat hij zich tegenover ons als barkeeper presenteerde.

Jaap > Nu ik dat mannetje weer voor me zie: hij had wel wat weg van een figurant uit een Bol.com-reclame. En weet je dat andere kleintje nog? Die lesbische liliputter met dat stropdasje, of was het een vlinderstrikje: Siepie! We hadden Siepie moeten meenemen naar café Het Tijgertje. Zij had leuk met het mannetje kunnen biljarten en met de papegaai kunnen praten.

The end.