The Darkness is weer bij elkaar. Begin deze eeuw brak de Britse groep door met een sound die nog het meest deed denken aan een pastiche op jaren '70 rock en 80s metal. Dat leverde enkele steengoede tracks op die ook zonder gimmicks overeind bleven, maar ook een hoop overdreven irritante meuk. Al snel vielen ze door de mand als novelty act, bleven de hits uit en gingen ze uit elkaar, maar niet na de slechtste kerstsingle aller tijden te hebben uitgebracht. Later ging zanger finaal onderuit in een songfestivalduet, maar hij is weer opgekrabbeld. Nu dus een reünie.
Een jaar of vijf geleden heb ik The Darkness kort geïnterviewd. In een trailer die stond opgesteld naast Paradiso nam ik plaats in het zitgedeelte. Drie bandleden lagen ergens te ronken en de gitarist (Dan) stond me te woord. In de veredelde caravan stonk het ontzettend vies naar poep en zweet. Dan droeg een vuile joggingbroek en een uitgelubberd wit hemd, ook hij stonk naar zweet. In die bedompte ruimte rookte hij bovendien als een ketter mijn laatste vijf sigaretten achter elkaar op (ja, ik rookte nog). Toen het interview (dat 20 minuten zou duren) halverwege was, kwam zanger Justin een handje gegeven, slechts gekleed in een onderbroek waar hij met z'n andere hand in stond te krabben. Uiteindelijk leverde het een aardig verhaaltje op, maar mijn vooroordeel was bevestigd: rockers zijn smerig.
Dat de jongens van The Darkness achteraf heel erg meevielen, merkte ik toen ik begon aan de biografie over Mötley Crüe, een Amerikaanse band die groot was in de eighties. Ik ben pas bij pagina 74, maar de blow jobs en squirts vliegen je om de oren. De groep doet het fictieve Spinal Tap verbleken waar het gaat om drugsgebruik (eentje od'd de ene dag, wordt doodverklaard maar overleeft door enkele adrenalineshots in het hart, om de dag erna meteen weer excessief te gebruiken). Groupies liggen vastgebonden op met bloed en kakkerlakresten besmeurde bedden, dat werk. Ook de leden van Mötley Crüe kwamen onlangs weer bij elkaar, dus ik hoef het boek niet uit te lezen om te weten dat het goed komt. Nou ja, soort van goed.
Hier een video van The Darkness in hun hoogtijdagen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten