Parken en pleinen

Vandaag wil ik het hebben over de pleinen in Amsterdam. Die zijn er namelijk bijna niet. Niet in de zin van grotestadsplein zoals we die kennen in steden als Brussel of Barcelona, met aan vier kanten huizen en een betegeld hart, liefst voorzien van terrassen. Ja, we hebben het Leidseplein en het Thorbeckeplein, maar daarvoor moet je maar net in de stemming zijn.

We maken een rondje door de stad, te beginnen op het Waterlooplein. Dit is in wezen niet meer dan een kaalgeslagen vierkant, dat overdag nog enigzins dragelijk is vanwege de markt. Het had dan ook beter WaterlooMARKT kunnen heten. Even verderop ligt het Frederiksplein. Dat is net als het daarnaast gelegen Weteringcircuit een verkeersknooppunt. FrederiksCIRCUIT had me daarom niet gek geleken.

Het allerergst is het Museumplein. Dit is een enorme vlakte middenin de stad. Best mooi, als er gras groeit, maar noem het dan MuseumVELD. Of MuseumVLAKTE, want gras en de gemeente Amsterdam: dat gaat niet goed samen. Overigens is er ook een Amstelveld in de stad, dat gek genoeg volledig bestraat is. Geen sprietje gras te zien. Het AmstelPLEIN dus. Net als de Noordermarkt. Dat is ook een plein. NoorderPLEIN, als ik zou mogen kiezen.

We gaan verder naar het Raamplein, dat al jaren fungeert als parkeerplaats: de naam plein totaal onwaardig. Met een sprong belanden we op het Alexanderplein. Een grote poort moet de trambaankruising die het plein eigenlijk is nog enige allure geven. Ik heb medelijden met het Alexanderplein en noem het dus liefkozend AlexanderPLATZ, naar z'n Berlijnse voorbeeld van typisch Oost-Duitse schoonheid (ja, soms vind ik lelijk gewoon mooi!).

Struikelend vervolgen we onze weg, over de onmogelijke keitjes op de Dam. Vorig jaar mei lazerde Beatrix nog bijna van haar hakken toen ze het op een lopen moest zetten tijdens het Damschreeuw-incident. De Dam lijkt in alles nog het meest op een plein, maar toch mijd ik deze plek vanwege die onbegaanbaarheid. Zelf woon ik vlakbij het Rietlandpark. Nee, ik weet dat dat geen plein is, maar het is zeker ook geen park! Het is wederom een hectisch verkeersknooppunt waar twee tramlijnen, zo'n beetje alle spoorlijnen en het autoverkeer vanuit de Piet Hein-tunnel samenkomen. Het enige parkachtige bevindt zich op ooghoogte: een in basaltblokken verpakt grasveld met her en der een populier er overheen gedrapeerd. Dit is geen park, maar kunstmatig vormgegeven nepnatuur in het RietlandKNOOPPUNT.

We eindigen onze barre pleinentocht op het Rembrandtplein. Ook hier ligt sinds kort een grasmat te verpieteren. Het is werkelijk te treurig voor woorden als je ziet wat hier gebeurd is. Het plein had al nooit een hart, maar nu er een grote modderbak van is gemaakt lopen zelfs toeristen er met een boog omheen. Het had de Grote Markt van Amsterdam kunnen worden, maar nu zitten we opgescheept met een halfbakken RembrandtPLANTSOEN.