Normaal gesproken vind ik het niet nodig mensen te vermoeien met mijn vrij ingewikkelde dromen, maar deze is te leuk om niets mee te doen. Het ging als volgt.
Om het belang van crowd sourcing in het reclamevak te benadrukken kregen mijn collega's en ik een workshop. Het was de bedoeling om eerst in je eentje zoveel mogelijk termen te bedenken die de TomTom gebruikt om je de weg te wijzen, en daarna als groep. Het doel: laten zien dat een groep mensen meer weet dan één, maar natuurlijk niet alles. In een volgende fase werd daarom een beroep gedaan op alle mensen buiten de groep, om alsnog tot een totaalplaatje te komen. Via twitter en telefoonlijnen kwamen mededelingen binnen als:
'Na honderd meter linksaf slaan'
'Een. Twee. Drie. Vier. Vijf. Zes. Zeven, etc.'
'Ga terug naar start.'
'Vergeet niet uw gordel om te doen'
'Wacht tot het rode licht gedoofd is, er kan nog een trein komen'
'Na tweehonderd meter linksaf slaan. Daarna rechtsaf slaan.'
'Bij de volgende rotonde de tweede afslag nemen.'
'O nee, toch niet. Bij de vorige rotonde de tweede afslag nemen.'
Na ongeveer een half uur repeteerde een van ons alle binnengekomen mededelingen. Vervolgens gingen we op pad met de auto en de door ons met teksten gevulde TomTom. Wat bleek: er waren veel meer groepen die op dat moment een soortgelijke workshop hadden gevolgd. Wat ook bleek: geen enkele groep was in staat gebleken een volledige verzameling TomTom-teksten bij elkaar te krijgen. Die avond opende het journaal met een serie vreselijke auto-ongelukken.
Toen werd ik wakker, enigzins verward. Maar niet gek verzonnen, toch?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten