Tegenliggers en voorbijgangers

Als ik van Amsterdam naar Amstelveen fiets kom ik vermoedelijk tussen de 500 en 1000 mensen tegen, die ook allemaal op de een of andere manier onderweg zijn. Het is onmogelijk om al die mensen in je geheugen op te slaan, als je dat al zou willen. Liever niet zelfs: de meesten zijn tegenliggers, indeweglopers, lawaaierige automobilisten, bakfietsers of andere vormen van obstakels. Maar toch registreert een van je hersenhelften onbewust de types die je meerdere dagen achter elkaar tegenkomt. Ik heb ze maar namen gegeven.

Om te beginnen is daar Dr. Snuggles, een oudere man met woest krullend haar die met een verbeten gezicht tegen de wind in trapt - zelfs als het niet waait. Iets verderop rijdt Karin, geen idee of ze zo heet maar ze ziet eruit als een Karin. Ze heeft een vierkant groen brilletje, gezond blozende wangen, een decolleté of een grote shawl en altijd een jurk over haar broek, want dat kleedt af. Karin fluit altijd naar de vogeltjes, en andersom is dat ook het geval.

Dan hebben we Sylar, die is vernoemd naar de psychopaat uit Heroes. Sylar heeft altijd een regenjas plus -broek over zijn stuur hangen, draagt een lange, verwassen trenchcoat, een wilde blik in zijn ogen maakt het beeld compleet. Hij torst al het wereldleed met zich mee in twee grote fietstassen, al vermoed ik dat er eerder 150 kinderhoofdjes in zitten.

Langs de Amstel fietst Prick, een nuffig wicht in een grijs manteltje met een strakke rode ceintuur erom. Daarachter rijden Kanye de Witte Neger en Mido. Kanye de Witte Neger heeft altijd een grote gevaarlijke zonnebril op en een koptelefoon, draagt een bontkraagje en een designerbaardje en heeft grote tanden. Mido heet echt Mido denk ik, al kan ik me niet voorstellen dat de voetballer iedere dag om half negen langs de Amstel rijdt. Maar toch: twee druppels water.

Meer richting Amstelveen komt Manga Mindy voorbij: een pubermeisje met paars punkhaar. Ze is meestal uitgerust in panterprint, maar tegen de lente komt ze in verschillende pasteltinten aangefietst. Op haar omafiets zit Meisje Paardestaart: een Wende Snijders-achtige verschijning met opzwiepend haar, inderdaad, altijd in een paardenstaart.

Op de Kalfjeslaan fietst Paulus de Plopkabouter, een bejaarde met een lange witte baard in een wielrenpak. Dan ben ik Kraaloogje nog vergeten, een nicht met een gladde spuuglok die geniepig om zich heen spiedt. En Koosje Veenendaal, die iedere dag haar kakkerige dalmatiër uitlaat in een wijd wapperend ochtendgewaad. En de Marketingmanager, die de hele dag op een kleurloos kantoor zit te vergaderen en tussendoor naar buiten moet omdat ie z'n broodtrommel onder de snelbinders heeft laten zitten.

En dat dus allemaal in een tijdsbestek van ongeveer 45 minuten. Gezellig hoor.