Vader Abraham ziet zichzelf al jaren als miskend genie. Vandaag mag hij zijn beklag doen in de Volkskrant over de kritiek die hem ten deel valt vanwege zijn Songfestivallied 'Ik ben verliefd shalalalie'. Hij is ervan overtuigd dat het een hit wordt, maar critici menen dat het lied puur voor de Tros-achterban is geschreven. Bovendien is het versje te simpel, oubollig en achterhaald. Ze zijn gewoon jaloers, zegt Vader Abraham. Want het arrangement van Shalalie is práchtig. 'Maar dat horen ze niet, die gekken.'
Dan gaat Vader Abraham helemaal los. Want het gaat om de grote boodschap. En: 'Ik had ook een slimme tekst kunnen maken, die door Neerlandici wordt gewaardeerd – dat kan ik, hoor! Ik heb er platen vol van, maar die heb jij niet, hè?' Nee, Vader, die heeft niemand. Even verderop: 'Ik heb twintig albums gemaakt die in de trant liggen van Boudewijn de Groot. Waar ik dagen en weken aan heb gezeten. Het grote publiek weet niet dat ik op de koffie kwam bij Peter Alexander, aan het meer van Genève, in een kasteel. Dan denk ik: wat vreemd. Dat Nederland denkt dat ik alleen maar bezig was met Hannie en de Rekels.'
Dat zegt de man die de wereld heeft opgezadeld met wanstaltige liedjes over Wuppies en Smurfen. Maar ook dát is wel degelijk hogere kunst. Vader vervolgt: 'Bepaalde kenners van de muziek, en dan bedoelen ze dat lalala, noemen me Haydn. Die tertsen in ’t Smurfenlied: lala lalalalalala lala, zo zou Haydn óók schrijven, zeggen ze dan. Dat noem ik een compliment. Dan kom je bij Anton Heyboer, die toen nog niet dood was, en die zegt: ik denk dat Pierre een reïncarnatie van Haydn is. Neem dus maar van mij aan dat ik al die grapjassen en critici voor lief neem.'
'Ik ben een anti-ster, ik maak poëzie voor de massa', lezen we tegen het einde van het Volkskrant-verhaal. En poëzie voor de massa, dat klinkt blijkbaar zo:
Nu we het er toch over hebben: herinnert u zich deze nog?
Dát was pas een toptekst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten