vrijdag 19 februari 2010

Naar de kapper

Best leuk hoor, om de zoveel tijd een stuk van je haar laten knippen. Maar echt fan ben ik niet van naar de kapper gaan. Allereerst al dat gefrut aan je hoofd met het wassen. Het is namelijk al schoon als ik de deur uitga, maar de ongeschreven regels van de kapper vereisen nu eenmaal dat je eerst gewassen en daarna geconditioneerd wordt. Al met al duurt dat zeker tien minuten, want sommige kappers maken er een sport van je scalp zo te bewerken dat het aanvoelt als een hoofdmassage.

Vervolgens ontstaat er een discussie: wat moet er gaan gebeuren? Kort? Of toch weer lang laten groeien? Een fifties-kuif (want dat schijnt 'in' te zijn) of alles gemillimeterd? Dat laatste lijkt me geen optie, gezien het nog steeds ijstijd is, dus dan maar de kuif. En wil ik alwéér geen highlights? Waarom niet? Dat is toch leuk voor de lente?

Toch is naar de kapper gaan leuk, want die van mij is erg grappig. We praten Engels met elkaar, tot onvrede overigens van het overige personeel. 'Rico, praat eens Nederlands met de klanten!' Maar sta ik dat toe, dan komt er niet meer zinnigs uit dan: 'jij nog op vakantie gaan?' of 'jij mooi baard en bloes'. Dus praten we Engels. En dat is grappig, want het gaat gepaard met een hoop gekir. 'Honey what's in your hair! Do you know the movie There's Something About Mary? Hihihi!' En op mijn verhaal dat ik binnenkort naar China vertrek: 'You know what they say about Chinese boys, don't you? They are very small.' Wink, wink. Inderdaad, dat kan vrij vermoeiend zijn, maar ik moet er erg om lachen.

Na het knippen (soms bijna in mijn oor: 'Did your ears grow bigger? Hihihi') wordt er weer gemasseerd en gewassen en dan is het tijd voor het moment suprème: de styling. Wat ik ook vraag en wat hij ook probeert: het eindigt altijd in hetzelfde, rare punkspriethaar, dat pas na zeker twee wasbeurten thuis tot het vooraf beoogde resultaat kan worden omgesmeed.

Vandaag was Rico boos. Ik had namelijk een week of wat geleden zelf een stuk van m'n kuif afgeknipt omdat ie steeds omdonderde. En dat kon natuurlijk niet. 'Honey, you ruined my art!', gilde hij uit, zijn gezicht vol walging. Zuchtend zocht hij naar z'n kam, om er alsnog wat van proberen te maken. Het is weer gelukt. Ik zit hier nu met het vertrouwde rare punksprietkapsel. Ik ga snel m'n haar wassen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten