Ik bedoel natuurlijk: ook een gelukkig 2011! We zitten in tramlijn 2, zo’n beetje halverwege de rit, ongeveer ter hoogte van het Valeriusplein. Een verlepte vrouw met sluikgeel haar probeert uit te checken met haar OV-Chipkaart. ‘Teringjantje!’, gilt ze vervolgens tegen niemand in het bijzonder. En nog een keer: ‘Wat een tyfuszooi. Krijg toch allemaal de tyfus.’ Dan banjert ze zonder uit te checken naar buiten in haar grote rode windjack, haar boodschappentas woest om zich heen zwaaiend. De rest van de tram, alleen maar nette mensen verder, kijkt haar meewarig na.
Halte Hoofddorpplein. Een bekend gezicht, of liever gezegd: een bekende stem stapt in. De teckelfluisteraar. Ook dit is een verlepte vrouw, in haar geval met sluik roodgeverfd haar. Met een beslagen bril probeert ze haar weg te vinden tussen de vele passagiers, terwijl haar teckel alle kanten opschiet. Met z’n voorpootjes bestijgt het beest een bagel-etende, nogal nuffige dame, die de teckelfluisteraar verschrikt aankijkt. Die zegt alleen maar: ‘Neeee, dat mag jij niet hè! Taartjes zijn niet voor hondjes! Ga maar leggen! Ga maar lekker effe leggen! Nog twee haltes en dan gaan we eruit en dan krijg jij een hóndentaartje!’ Ze kijkt verrukt om zich heen, maar de teckel lijkt te zeggen: ‘hoe kan ik nou weten wanneer dat is, ik kan toch helemaal niet tellen?’
Ik heb wél meegeteld: de teckelfluisteraar moet eruit bij de Delflandlaan. Helaas gaat dat niet zomaar, want een horde bontkraagjes is net ‘uit’ en moet naar Nieuw-Sloten. De teckel schiet met zijn staart tussen de poten tussen twee banken en weigert nog een stap te verzetten. ‘Luisteren, jij! Meekomen! Anders krijg je géén hondentaartje, hoor je me? Hier jij!’ Na veel tegenspartelen besluit de teckel alsnog mee te geven, maar helaas: wederom doet het uitcheckdingetje het niet. ‘Wat een tyfuszooi, mensen. Wat een tyfuszooi!’
Zouden het zussen zijn geweest, misschien?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten