Goed, we kwamen dus terug van onze vakantie. Maar toen we onze straat in reden was deze voor een groot deel afgezet. Bewoners lieten ze gelukkig door, maar niemand gaf antwoord op mijn vraag waarom er op deze vroege zondagochtend aan de weg werd gewerkt.
Het viel me op dat het alleen vrouwen waren, die oranje hesjes droegen over blauwe overalls. Ze hadden zich opgesteld tussen de bomen langs het kanaal dat langs onze straat loopt en keken ons geïrriteerd na: de straat was immers afgezet?
Toen we onze zwarte Ford Mustang de oprit op wilden draaien, was daar ook weer een groep vrouwen aan het werk. Op hun knieën trokken ze de klinkers uit de grond. Deze vervingen ze door fel fluorescerende steentjes in de kleuren geel, groen en roze. 'Wat zijn jullie aan het doen?', vroeg ik. Een van de dames, een meisje nog, zwiepte haar paardenstaart de lucht in en zei: 'We zijn een guerilla-actie aan het voorbereiden.' 'En weet de eigenaar van deze oprit hiervan?', vroeg ik haar. 'Jazeker, daar hebben we toestemming voor gevraagd', zei het meisje, waarbij haar paardenstaart instemmend meeknikte. 'Waarom weten wij dan van niks?'
Het meisje keek alsof ze water zag branden en zei toen: 'Wij zijn van W.R.P.R. en we vragen altijd netjes toestemming voor onze acties. Als jullie niet reageren omdat jullie bijvoorbeeld doodleuk op vakantie gaan, is dat niet ons probleem. Typisch een gevalletje van overmacht. En vanmiddag komen er cameraploegen om onze guerilla-actie te filmen.'
Het werd tijd om kwaad te worden. 'Er komen helemaal geen cameraploegen, want die hele actie van jullie gaat niet door.' Al die tijd stond de Ford Mustang voor de oprit te ronken. Ik stapte in en chauffeurde het gevaarte over de oprit, waarbij zo'n tien meisjes met paardenstaarten alle kanten op stoven. Ik stapte uit en zei tegen het meisje met de eerste paardenstaart: 'Je kunt kiezen: voor het einde van de ochtend hebben jullie alles in oude staat teruggebracht. Of jullie gaan nu weg en ik huur een klusbedrijf en we verhalen alle kosten op W.R.P.R.'
Wat er toen gebeurde had ik nooit verwacht. Het meisje zette al haar stekels uit en gilde: 'Wij gaan jullie helemaal kapot maken! Reken maar dat die cameraploegen er komen. Ze zullen precies filmen hoe jullie onze guerilla-actie hebben verziekt! Hier ga je spijt van krijgen, eikel!'
Woedend werd ik wakker.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten