In de rij voor de deur opvallend veel in lakleer gehulde homopubers, stelletjes met tarrelhaar, meiden met zwartgeverfde ogen en overjarige rockers met tattoos in hun nek. Er liepen heel wat verkopers rond die kaarten aanboden voor dumpprijzen.
Eenmaal binnen toch maar op de tribune gaan zitten, want geen zin in pogoënde pubers. Om ons heen zaten voornamelijk ouders van tieners, die gemoedelijk meeneurieden met de muziek. Om de zoveel tijd kwamen pubermeisjes met zweterig haar of jongens met spinnenwebben op hun gezicht getekend naar hun ouders om geld te halen voor cola. Op het podium voerde Marilyn Manson zijn geijkte act op: veel gedoe met stelten, doodskoppen en nazi-pakjes. Daarbij was hij nauwelijks te verstaan, de muziek was één lange, monotone brij van gitaarnoise. Nu heeft Europa sowieso al weinig met zogenaamde shockrockers. Waar Amerikanen hem doodsbang de schuld geven van alles wat met tienergeweld te maken heeft, kijken Europeanen vooral meewarig naar de sneue laag wit plamuur waaronder de zanger schuilgaat. Dat hij in een tv-documentaire een foetus op sterk water laat zien leidt in de VS tot hysterie, hier tot medelijden.
Tekenend is een interview dat Patty Brard eind vorige eeuw met Marilyn Manson had. Manson, die in het begin dreigende taal probeerde uit te slaan over de Antichrist en Satan, kreeg een kneepje in zijn wang en een aai over de bol van Patty. 'Is het geen schatje?', gilde ze in de camera. Van schrik sloeg Marilyn Manson volledig op slot.
Volgens Het Parool was een deel van de tribune afgezet en het podium naar voren verplaatst om nog enigzins de indruk te wekken van een volle bak. Ook meldt de krant dat Manson zijn platencontract kwijt is wegens tegenvallende verkopen. Toch sneu om zo te eindigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten