Eind vorige week was de documentaire RIP: A Remix Manifesto te zien op tv. In een kleine anderhalf uur laat maker Gregg Gillis zien hoe de Amerikaanse muziek- en filmindustrie een rem zet op moderne digitale technieken als sampling en bestaande fragmenten. Hoe ver die daarin gaan, toont Gillis aan met tal van voorbeelden. Het begint met het verifiëren en betalen van muzieksamples (wat in een extreem geval kan oplopen tot 4 miljoen voor een compleet album), daarna komt het copyright van Walt Disney aan bod.
Walt, die zelf de geschiedenis induikt om een en ander aan beeldmateriaal bij elkaar te samplen, blijft na zijn dood een goudmijn voor Disney Corporations. Sterker nog: het bedrijf krijgt het voor elkaar de grondwet zo te veranderen dat de geldstroom onverminderd richting Disney blijft gaan de komende jaren. Gillis maakt vervolgens een bruggetje naar de patentering van medicijnen en producten, via het Braziliaanse regenwoud. Zo is het voor Amerikanen mogelijk levende natuur te patenteren, zoals planten voor medicinaal gebruik. Terloops komt een nep-Disney World in Beijing voorbij, dat inmiddels is gesloten. Hier loopt geen Mickey Mouse rond, maar 'een kat met hele grote oren'.
Uiteraard wil Gillis een vuist maken tegen de vergaande regelgeving die ten koste gaat van de creativiteit. Gillis is zelf actief met Girl Talk (zie foto), een eenmansformatie die muziek grotendeels opbouwt uit samples, maar uiteindelijk tegen de grenzen van de wet aanloopt als hij zijn muziek wil uitbregen.
Interessante documentaire. Voor wie 'm ook wil zien: hij is in negen stukken gehakt (illegaal) te vinden op YouTube.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten