Ballen

Het is maar een klein verhaaltje, dit. Maar zo grappig dat ik 'm niet wil laten liggen. Afgelopen zondag gingen we op bezoek bij vrienden. We wisselden wederwaardigheden uit over politiek en maatschappij (conclusie: er moeten overal rotondes komen, maar dat kan niet in Amsterdam want dan blijft er te weinig ruimte over voor sociale woningbouw om schotels aan te hangen) en keken met belangstelling naar de vorderingen die R. maakte in zijn opleiding tot kunstschilder.

R. kwam aanzetten met een serie schilderijen waarop J. te zien was. Onder de douche. Op een stuk of acht vierkante doeken kwamen voorbij: het fragment van een achterhoofd, een hiel, een kin vol scheerschuim en natuurlijk ook een piemel. Na de gebruikelijke grappen ('in het echt is-tie veel kleiner') keek R. ietwat bezorgd in het rond. 'Het gaat om de ballen. Die zijn niet goed.' Verbaasd keken we nogmaals naar het piemelschilderij. Inderdaad: ze hingen er een beetje weird-ass bij. 'Zeker tien mensen hebben het schilderij beoordeeld', ging R. verder. 'En allemaal zeiden ze dat J. naar de dokter moest.'

Geen seconde kwam het in hem op dat het ook wel eens aan zijn schilderkunsten had kunnen liggen. Meesterlijk...