Gewonnen!

Leuk: stel je eigen monster samen uit techy gadgets en mep erop los.

IJburg

Af en toe wagen we de overtocht naar het kille, dorre IJburg. Tussen de massa's identieke en onverkochte huizenblokken zitten namelijk enkele goede restaurants verstopt. Het is even zoeken, want alle bouwputten lijken op elkaar, maar dan heb je ook wat.

Is IJburg mislukt? Nee, dat niet. Niet helemaal, althans. De BH-brug die naar Amsterdams verstgelegen stadsdeel leidt, biedt nog een vrolijke entree. Ook de lange fietsbrug aan de andere kant van IJburg is uitnodigend en veelbelovend. Maar eenmaal óp IJburg slaat de treurnis je tegemoet.

Je zou denken dat een compleet nieuw stuk opgespoten land ruimte genoeg biedt voor een creatieve en vooral ruimtelijke bebouwing. Het tegendeel is waar: huizen staan als containers dicht opeengestapeld en ondanks de leegstand is er bijna geen parkeerplaats te vinden. Wijk je af van de ellenlange IJburglaan, dan stuit je al snel op onnodig smalle eenrichtingsweggetjes, wederom omsloten door krap bemeten hoogbouw.

Vijftien jaar geleden werden de Amsterdammers lekker gemaakt met leuzen die leken op 'Open wonen aan het IJ' of 'Vrij in de natuur, maar wél in de stad'. En ja, de natuur is overal. Vooral op de plekken waar bestrating ontbreekt sta je tot je knieën in de blubber, en dat al bijna tien jaar lang.

Niet alles sucks op IJburg. Zo zijn er eilanden waar bewoners hun kavel of aanlegplaats naar eigen inzicht mogen bebouwen en inrichten, wat soms leidt tot verrassend inventieve bouwsels. En er is best veel leuke horeca. Gisteren hebben we geprobeerd te eten bij Dok48, een nieuw, strak tentje met een eenvoudige maar lekkere menukaart. Helaas zat een groep IJburgpioniers luidkeels zijn verdriet weg te drinken. Omdat we elkaar wilden verstaan, zijn we het hele modderpad teruggelopen en beland bij N.A.P.

De eerstvolgende keer dat we Blubberburg opdurven gaan we het opnieuw proberen bij Dok48, als de stilte is wedergekeerd.

Z is for zero that you will get, if you don't like my alphabet

Vandaag is het Teacher's Day in Thailand. Gisteren was het Alfabet Dag in Zuid-Korea. Dat kan geen toeval zijn. Daarom nu het Alfabetlied van Amanda Lear:



And the Z is for zero that you will get, if you don't like my alphabet!

Zin in parkiet?

Sinds jaar en dag wonen er knalgroene halsbandparkieten in Amsterdam. Erg leuk, het zijn mooie beestjes, maar ze jagen de andere vogels weg, maken heel veel herrie en vreten alles op. Inmiddels zitten ze in de hele randstad en sinds kort ook in Utrecht. Toen ik daar iets over Twitterde, kreeg ik de onderstaande foto terug. Leuk!

De jaren 00 in tijdschriftcovers

Tien jaargangen gepropt in twee minuten. Een heel decennium flitst aan je voorbij in 92 magazine covers.

Naar de maan

Geweldige site over de eerste reis naar de maan. Initiatief van John F. Kennedy Presidential Library & Museum.

Tetris

Dat speelde ik lang, lang geleden voor het laatst. Nu ook online, met een vervreemdend effect bij het roteren van de bricks. Speel zelf: Firstpersontetris.com.

Puppy versus bal

Het bovenstaande filmpje doet me terugdenken aan de Shiba Inu Puppy Cam. Ruim een jaar geleden was via een webcam te zien hoe zes pups opgroeiden, vanaf de geboorte tot het moment dat ze het nest verlieten. Zodra we thuiskwamen ging de puppycam aan. Met de laptop op schoot keken we tv, om maar niets te hoeven missen van alle cuteness. De pups waren herkenbaar aan hun eigen kleur halsband. Er waren drie jongenspups: Aki, Akoni en Ando. De meisjes luisteren (niet bepaald) naar de namen Autumn, Ayumi en Amaya.

Soms werden we midden in de nacht wakker: hadden we beneden de laptop aan laten staan en bleken de pups verwikkeld in een gevecht om de kikker, de wortel of ander pluche speelgoed. Spelen, vechten, eten en slapen waren de enige bezigheden van belang. Als er écht iets gebeurde (Ayumi had de slaapmand op een dag gesloopt of Ando had een zusje in haar oor gebeten), dan werd dat subiet gerapporteerd in het commentaarblok op de website.

Toen het voorbij was hebben we het nog geprobeerd met een nest King Charles Chavaliers, maar dat was het nét niet. Het hok was lelijk en de pups keken voornamelijk suf voor zich uit. Jonge katten hebben kortstondig entertainment geboden, maar die zeggen dan weer de hele tijd niks. Uiteindelijk hebben we besloten het bij die tien weken Shiba Inu-vermaak te laten. En ik heb natuurlijk de kalender nog.

Nieuw: het Tweet Museum

Odessa Begay is creatief met Twitter. Van de tweets van celebrities als Nick Jonas, Martha Stewart en John Mayer maakt ze kunstwerken, die ze vervolgens plaatst op TweetMuseum.com.

Ze is nog maar net begonnen, maar de eerste resultaten zijn veelbelovend. Van een berichtje van 140 karakters dat vluchtig en soms nietszeggend is, weet Begay een fraaie illustratie te maken. Neem het bovenstaande voorbeeld van Nick Jonas, een van de drie brave Jonas Brothers. Begay tovert het bericht 'Such an exciting day. Going to bed now. Goodnight.' om tot een surrealistisch tafereel van een slapende zanger die leunt op een paard dat dollarbiljetten eet.

Meer voorbeelden zijn te vinden op www.tweetmuseum.com. Begay belooft de site iedere dinsdag te updaten, 'unless my hands fall off and my computer explodes.'

Freakshow: oogtattoos

Bizar: twee Amerikaanse gevangenen hebben hun oogwit getatoeëerd.

Visit msnbc.com for Breaking News, World News, and News about the Economy

Als zelfs Pitchfork het zegt...

De immer kritische, vaak snobistische muzieksite Pitchfork.com begint zijn recensie van Lady Gaga als volgt:

Remember that "Simpsons" Treehouse of Horror where the Krusty the Clown doll was trying to murder Homer? Turned out the problem was that the doll had been set to "evil," and with a flick of the wrist, it could be reset to "good." It feels like sometime late last summer, someone noticed such a switch on the back of Lady Gaga and did the same thing. For about a year, she was nothing but talk and a badge, without the badge. She filled her résumé and interviews with style icon namedrops-- Andy Warhol and his notions on celebrity, the denizens of New York's downtown arts scene, and avant couture designers like Thierry Mugler-- but her singles betrayed none of the artistry that she insisted was part of her package. "Poker Face" had about three big hooks, but next to her other singles-- which ran the gamut from forgettable fluff ("Just Dance") to "Muffin Top" ("LoveGame")-- it seemed like a fluke. Then, between the VMAs and "Paparazzi", she came into her own. And on "Bad Romance", the lead single from The Fame Monster, she became kind of awesome.

Waar Pitchfork popalbums van Madonna etcetera steevast kraakt, is het op z'n minst opvallend te noemen dat Caca een dikke 7,8 scoort. Leuk hoor.

Optische illusies

Leuk: een website die volledig is gewijd aan optisch bedrog. Ik kwam erop via een blogartikel over Centraal Beheer, die de achterkant van Amsterdamse stadsbussen van een fictieve voorkant voorzag.


Op de site Moillusions.com veel meer voorbeelden. Hier enkele ter illustratie:

3x leuk: Animal Collective, Vampire Weekend en ??

Animal Collective - Brothersport


Vampire Weekend - Cousins


Hierboven twee keer leuke muziek. Hieronder een raadselachtig filmpje waarvan velen vermoeden dat het een viral betreft voor het nieuwe album van Christina Aguilera - waaraan is meegewerkt door o.a. Ladytron en Goldfrapp.

iPod verrot

Het lijkt allemaal zo lekker te gaan met de spullen van Apple. Je steekt de stekker in het stopcontact en gegarandeerd dat je iMac het doet. Automatisch vist het apparaat internet uit de lucht, ordent het al je foto's in een handomdraai en ook je muziek floept zonder gedoe in de juiste iTunes-modus. Boxen aankoppelen, eventueel een iPhone inschakelen als afstandbediening en voilà: binnen vijf minuten heb je je eigen boombox. Helemaal leuk wordt het als je al je muziek altijd en overal bij je kunt dragen, al is voor mij de grootste iPod Classic op dit moment al te klein.

Bij het sync'en van iTunes naar iPod moet ik dus keuzes maken. De ene keer skip ik alle crap (one hit wonders, novelty troep of alle top 40-hits uit de jaren negentig), een andere keer laat ik alle seventies soul eenzaam achter in iTunes. Tot voor kort verliep dat proces altijd prima, maar zondag sloeg mijn iMac op tilt. Opeens bleek mijn iPod te zijn veranderd in 'uncompatible hardware' die bovendien 'corrupt' was en de 'onbekende errormelding 1406' beloofde ook weinig goeds. Het ding was dus ineens kapot.

Zuchtend en vloekend naar Marktplaats om te zien wat een 2ehands iPod Classic kost (veel, als je er eentje zoekt die het nog doet tenminste) en daarna gekeken op Amazon.com (alleen oudere modellen te koop voor duur). In gedachten zag ik me al staan in de Apple Store, tegenover zo'n joch met slierthaar en een afgezakte bilnaadbroek. 'Nee hoor, dit probleem is nog nooit eerder voorgekomen. En repareren is even duur als het aanschaffen van een nieuwe iPod. Loopt u even mee? Dan zoeken we samen een moeilijk modelletje uit.'

Toen ik verder vloekte en tierde, kreeg ik de tip het eens te proberen op het Apple Forum. Wat blijkt: zo'n beetje iedereen die de nieuwste versie van iTunes installeert, krijgt problemen. De upgrade zorgt ervoor dat iTunes 9.0 en de iPod Classic niet langer vriendjes willen zijn. Sterker nog: mijn vriendelijke iPod die bijna bol staat van de leuke liedjes is letterlijk uitgekotst door die verwaande, vernieuwde iTunes.

Op maar liefst 29 pagina's klagen Apple-gebruikers over de iTunes upgrade. Dankzij een tip op pagina 28 heb ik m'n iPod weer aan de praat gekregen. Maar niet nadat ik het ding helemaal heb moeten leeghalen en resetten. Vervolgens heb ik 9.0 keihard in de prullenbak geflikkerd en de oude, vertrouwde iTunes 8.2.1 opnieuw geïnstalleerd. Gelukkig kon ik mijn iTunes-bibliotheek foppen door een oude backup van 26 november als hoofdbestand te selecteren.

Nu doet alles het weer, al moet ik alle muziek gedownload na 26-11 opnieuw toevoegen en in de juiste playlists stoppen. Ik heb geluk gehad, want anderen hebben hun iPod volledig moeten hacken om er nog iets mee te kunnen. Ik verdenk Apple ervan dat ze expres compatibiliteitsproblemen inbouwen en vervolgens de iPod de schuld geven. Zodat ze nog meer van die glimmende apparaatjes kunnen verkopen. Ik was er bijna ingetrapt.

Trainwreck Mariah

Als je in Amerika ietwat aangeschoten op tv verschijnt, ben je meteen een alcoholist. Als je daarna vertelt dat het geen drank was, maar kalmeringstabletten, dan word je al vrij snel beschouwd als een junk met een drugsprobleem. Dat laatste overkwam Paula Abdul toen ze als jurylid bij American Idol af en toe onsamenhangend of soms ronduit labiel uit de hoek kwam. Nu weer is Mariah Carey het haasje. Ze wist zelfs twee awardshows achter elkaar een nogal bezopen indruk te maken. Gewoon grappig eigenlijk. Dat het nog veel erger kan bewijst Ranker.com met een Top 10 Best Drunken Awards Show Moments. Met Liz Taylor als ultiem dieptepunt, al kunnen Joan Rivers en Anna Nicole Smith er ook wat van.