Eerst naar Hongkong, daarna Shanghai. Hiep hiep!
donderdag 25 februari 2010
dinsdag 23 februari 2010
De Canon van YouTube
Videoplatform YouTube bestaat vijf jaar en daarom was ik gisteravond in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Hier onthulde Upload Cinema de Canon van YouTube. Deze bestaat uit 45 video's die op de een of andere manier baanbrekend zijn geweest. Deze bijvoorbeeld:
Eddie Izzard- Death Star Canteen
Een van de criteria luidt dat het materiaal niet gemaakt mag zijn voor tv, maar direct is gericht op YouTube of andere online videokanalen. Die beperking snap ik, is ook logisch, maar daardoor is wel meteen een hoop materiaal uitgeschakeld. Toen ik YouTube net ontdekte, ging ik helemaal los op Aziatische producties om maar wat te noemen, die hier de tv nooit zouden halen.
De Zuiikin Girls bijvoorbeeld, die aerobic-oefeningen combineren met Engelse les. Per aflevering wordt een situatie geschetst (bijvoorbeeld: een dame wordt beroofd in een park en moet dat de politie duidelijk maken - 'I've been lobbed by twoooo men!'). Helaas zijn de meeste filmpjes vanwege auteursrechtenkwesties verwijderd, maar er zijn er nog een paar:
'I have a bad case of diarrhea'
'How dare you say such a thing to me'
Ook leuk: de video van de Scissor Sisters, She's My Man. Deze is gebaseerd op een Japanse inventieve kunstvorm die te zien was in de show Kasou Taishou.
Bekijk ook Matrix Pingpong in dezelfde stijl:
En deze puppet-act:
Tijdens de Canon kwamen allerlei YouTube-hits voorbij op een enorm scherm. Er waren vier onderdelen: solo's, duo's, ensembles en de massa. Enkele hoogtepunten uit de lijst:
Battle at Kruger
Bloedstollende natuurhorror met een twist waar menig regisseur jaloers op zal zijn. De spanning is te snijden in dit 8,5 minuut durende filmpje. Helemaal uitkijken.
Niezende panda
Blijft leuk, deze. Helemaal omdat de panda heel veel navolging heeft gekregen, wat ook een criterium is voor een succesvolle YouTube-video.
Where the hell is Matt?
Overal en nergens dus, en dansend. Misschien wel de beste video uit de hele Canon.
Frozen Grand Central
Gewoon, omdat het kan: mobiliseer een groep mensen en laat ze iets geks doen.
David after dentist
Hij is hier al vaker langsgekomen, maar David die versuft bij de tandarts vandaan komt blijft hilarisch.
Charlie bit my finger - again !
In hetzelfde genre.
Talking Cats
Deze twee moet je na elkaar zien:
En zo waren er nog veel meer voorbeelden van mooi gemaakte, toevallig gelukte of al dan niet bedoeld grappige filmpjes. Hier nog enkele persoonlijke favorieten die buiten de Canon vielen.
La Pequena
Een Zuid-Amerikaanse dwerg in drag, die bekende personen imiteert. Hier Amy Winehouse, er direct onder Hillary Clinton.
May he poop?
Bollywood-films fonetisch vertaald in het Engels. De Canon had Benny Lava, ik ga voor Poop on my knee:
Total Eclipse
Ook in de herhaling: de letterlijke versie van Total Eclipse of the Heart van Bonnie Tyler.
Betty Butterfield
De treurigste travestiet ever, die via haar eigen YouTube-kanaal verhaalt van haar al even treurige leven.
Christian the Lion
Last, but not least een tranentrekker van jewelste. Over een leeuw die terugkeert naar zijn natuurlijke leefomgeving. Tot zijn baasjes hem komen opzoeken...
Eddie Izzard- Death Star Canteen
Een van de criteria luidt dat het materiaal niet gemaakt mag zijn voor tv, maar direct is gericht op YouTube of andere online videokanalen. Die beperking snap ik, is ook logisch, maar daardoor is wel meteen een hoop materiaal uitgeschakeld. Toen ik YouTube net ontdekte, ging ik helemaal los op Aziatische producties om maar wat te noemen, die hier de tv nooit zouden halen.
De Zuiikin Girls bijvoorbeeld, die aerobic-oefeningen combineren met Engelse les. Per aflevering wordt een situatie geschetst (bijvoorbeeld: een dame wordt beroofd in een park en moet dat de politie duidelijk maken - 'I've been lobbed by twoooo men!'). Helaas zijn de meeste filmpjes vanwege auteursrechtenkwesties verwijderd, maar er zijn er nog een paar:
'I have a bad case of diarrhea'
'How dare you say such a thing to me'
Ook leuk: de video van de Scissor Sisters, She's My Man. Deze is gebaseerd op een Japanse inventieve kunstvorm die te zien was in de show Kasou Taishou.
Bekijk ook Matrix Pingpong in dezelfde stijl:
En deze puppet-act:
Tijdens de Canon kwamen allerlei YouTube-hits voorbij op een enorm scherm. Er waren vier onderdelen: solo's, duo's, ensembles en de massa. Enkele hoogtepunten uit de lijst:
Battle at Kruger
Bloedstollende natuurhorror met een twist waar menig regisseur jaloers op zal zijn. De spanning is te snijden in dit 8,5 minuut durende filmpje. Helemaal uitkijken.
Niezende panda
Blijft leuk, deze. Helemaal omdat de panda heel veel navolging heeft gekregen, wat ook een criterium is voor een succesvolle YouTube-video.
Where the hell is Matt?
Overal en nergens dus, en dansend. Misschien wel de beste video uit de hele Canon.
Frozen Grand Central
Gewoon, omdat het kan: mobiliseer een groep mensen en laat ze iets geks doen.
David after dentist
Hij is hier al vaker langsgekomen, maar David die versuft bij de tandarts vandaan komt blijft hilarisch.
Charlie bit my finger - again !
In hetzelfde genre.
Talking Cats
Deze twee moet je na elkaar zien:
En zo waren er nog veel meer voorbeelden van mooi gemaakte, toevallig gelukte of al dan niet bedoeld grappige filmpjes. Hier nog enkele persoonlijke favorieten die buiten de Canon vielen.
La Pequena
Een Zuid-Amerikaanse dwerg in drag, die bekende personen imiteert. Hier Amy Winehouse, er direct onder Hillary Clinton.
May he poop?
Bollywood-films fonetisch vertaald in het Engels. De Canon had Benny Lava, ik ga voor Poop on my knee:
Total Eclipse
Ook in de herhaling: de letterlijke versie van Total Eclipse of the Heart van Bonnie Tyler.
Betty Butterfield
De treurigste travestiet ever, die via haar eigen YouTube-kanaal verhaalt van haar al even treurige leven.
Christian the Lion
Last, but not least een tranentrekker van jewelste. Over een leeuw die terugkeert naar zijn natuurlijke leefomgeving. Tot zijn baasjes hem komen opzoeken...
maandag 22 februari 2010
Vreemde vliegvelden
Donderdag vertrekken we naar Hongkong. In achttien dagen doen we een rondje China via Shanghai. Als Lufthansa een beetje meewerkt (en tot dusver doen ze dat), zit ik vrijdag op de berg met het rodelbaantje op Hongkong Island.
Is het een geruststellende of juist een angstwekkende gedachte dat het vliegveld van Hongkong wordt genoemd in het overzicht 'The World's Strangest Airports'? Ik kies voor het eerste, want de oude luchthaven van Hongkong was pas eng. Je landde tussen de flats en halverwege die landing moest de piloot ook nog eens een haarspeldbocht maken.
Wat verder opvalt in het lijstje dat maar liefst twee Nederlandse Antillen beschikken over bizarre landingsbanen.
vrijdag 19 februari 2010
Naar de kapper
Best leuk hoor, om de zoveel tijd een stuk van je haar laten knippen. Maar echt fan ben ik niet van naar de kapper gaan. Allereerst al dat gefrut aan je hoofd met het wassen. Het is namelijk al schoon als ik de deur uitga, maar de ongeschreven regels van de kapper vereisen nu eenmaal dat je eerst gewassen en daarna geconditioneerd wordt. Al met al duurt dat zeker tien minuten, want sommige kappers maken er een sport van je scalp zo te bewerken dat het aanvoelt als een hoofdmassage.
Vervolgens ontstaat er een discussie: wat moet er gaan gebeuren? Kort? Of toch weer lang laten groeien? Een fifties-kuif (want dat schijnt 'in' te zijn) of alles gemillimeterd? Dat laatste lijkt me geen optie, gezien het nog steeds ijstijd is, dus dan maar de kuif. En wil ik alwéér geen highlights? Waarom niet? Dat is toch leuk voor de lente?
Toch is naar de kapper gaan leuk, want die van mij is erg grappig. We praten Engels met elkaar, tot onvrede overigens van het overige personeel. 'Rico, praat eens Nederlands met de klanten!' Maar sta ik dat toe, dan komt er niet meer zinnigs uit dan: 'jij nog op vakantie gaan?' of 'jij mooi baard en bloes'. Dus praten we Engels. En dat is grappig, want het gaat gepaard met een hoop gekir. 'Honey what's in your hair! Do you know the movie There's Something About Mary? Hihihi!' En op mijn verhaal dat ik binnenkort naar China vertrek: 'You know what they say about Chinese boys, don't you? They are very small.' Wink, wink. Inderdaad, dat kan vrij vermoeiend zijn, maar ik moet er erg om lachen.
Na het knippen (soms bijna in mijn oor: 'Did your ears grow bigger? Hihihi') wordt er weer gemasseerd en gewassen en dan is het tijd voor het moment suprème: de styling. Wat ik ook vraag en wat hij ook probeert: het eindigt altijd in hetzelfde, rare punkspriethaar, dat pas na zeker twee wasbeurten thuis tot het vooraf beoogde resultaat kan worden omgesmeed.
Vandaag was Rico boos. Ik had namelijk een week of wat geleden zelf een stuk van m'n kuif afgeknipt omdat ie steeds omdonderde. En dat kon natuurlijk niet. 'Honey, you ruined my art!', gilde hij uit, zijn gezicht vol walging. Zuchtend zocht hij naar z'n kam, om er alsnog wat van proberen te maken. Het is weer gelukt. Ik zit hier nu met het vertrouwde rare punksprietkapsel. Ik ga snel m'n haar wassen.
Vervolgens ontstaat er een discussie: wat moet er gaan gebeuren? Kort? Of toch weer lang laten groeien? Een fifties-kuif (want dat schijnt 'in' te zijn) of alles gemillimeterd? Dat laatste lijkt me geen optie, gezien het nog steeds ijstijd is, dus dan maar de kuif. En wil ik alwéér geen highlights? Waarom niet? Dat is toch leuk voor de lente?
Toch is naar de kapper gaan leuk, want die van mij is erg grappig. We praten Engels met elkaar, tot onvrede overigens van het overige personeel. 'Rico, praat eens Nederlands met de klanten!' Maar sta ik dat toe, dan komt er niet meer zinnigs uit dan: 'jij nog op vakantie gaan?' of 'jij mooi baard en bloes'. Dus praten we Engels. En dat is grappig, want het gaat gepaard met een hoop gekir. 'Honey what's in your hair! Do you know the movie There's Something About Mary? Hihihi!' En op mijn verhaal dat ik binnenkort naar China vertrek: 'You know what they say about Chinese boys, don't you? They are very small.' Wink, wink. Inderdaad, dat kan vrij vermoeiend zijn, maar ik moet er erg om lachen.
Na het knippen (soms bijna in mijn oor: 'Did your ears grow bigger? Hihihi') wordt er weer gemasseerd en gewassen en dan is het tijd voor het moment suprème: de styling. Wat ik ook vraag en wat hij ook probeert: het eindigt altijd in hetzelfde, rare punkspriethaar, dat pas na zeker twee wasbeurten thuis tot het vooraf beoogde resultaat kan worden omgesmeed.
Vandaag was Rico boos. Ik had namelijk een week of wat geleden zelf een stuk van m'n kuif afgeknipt omdat ie steeds omdonderde. En dat kon natuurlijk niet. 'Honey, you ruined my art!', gilde hij uit, zijn gezicht vol walging. Zuchtend zocht hij naar z'n kam, om er alsnog wat van proberen te maken. Het is weer gelukt. Ik zit hier nu met het vertrouwde rare punksprietkapsel. Ik ga snel m'n haar wassen.
dinsdag 16 februari 2010
Arme Sven
Win je een Olympische medaille, zet de Volkskrant je op de voorpagina alsof je een randdebiel bent die in toom gehouden moet worden door z'n begeleider.
maandag 15 februari 2010
Zoeken naar het kruisje
Allereerst: uiteraard besef ik dat het belangrijk is dat er geld verdiend moet worden met internet om online de boel draaiende te houden. Door de jaren heen zijn de advertentiemogelijkheden geëxplodeerd. Op talloze manieren krijgen adverteerders de ruimte op sites. Kijk voor de grap eens naar de tarieven en formaten die Nu.nl aanbiedt. Van een simpele banner tot een homepage takeover of een pushdown expandable die als het ware openfloept op het moment dat je met je muis de betreffende advertentie beroert: het kan allemaal.
Met al die mogelijkheden is het gek dat er nog steeds popups bestaan. Niet de ouderwetse die je vooral tegenkomt op downloadsites en die je met een simpele popup-killer te lijf kunt, maar de subtiele, die opdringerig en hinderlijk in beeld blijven hangen. Het voor wegklikken bedoelde kruisje is in geen velden of wegen te bekennen. En dat is precies wat me er aan stoort.
Lees verder op MarketingTribune.nl.
Met al die mogelijkheden is het gek dat er nog steeds popups bestaan. Niet de ouderwetse die je vooral tegenkomt op downloadsites en die je met een simpele popup-killer te lijf kunt, maar de subtiele, die opdringerig en hinderlijk in beeld blijven hangen. Het voor wegklikken bedoelde kruisje is in geen velden of wegen te bekennen. En dat is precies wat me er aan stoort.
Lees verder op MarketingTribune.nl.
donderdag 11 februari 2010
Diva's in Snickers-commercials
Natuurlijk, ik ben dagen te laat, en om nu nog te beginnen over de Superbowl-commercials? Ja dus. Want wat zijn ze leuk, de spots met Betty White, Aretha Franklin en Liza Minnelli.
Rihanna - Rude Boy
Gisteren al een still, nu de complete video. Toch knap hoe je zo'n dure productie er zo cheap uit kunt laten zien.
woensdag 10 februari 2010
Leuk: foute huizen kijken
Bij vreemde huizen naar binnen loeren: iedereen doet het. Het wordt helemaal leuk als huizen uit de buurt op Funda.nl staan. Blijkbaar is het een veelgebezigde hobby, huizen kijken op internet. Zo is er sinds ongeveer een jaar een blog dat foute huizenfoto's verzamelt en van commentaar voorziet. Want wat maken mensen een gare foto's van hun huis dat te koop staat. En waarom niet even wat zooi opruimen? Het is toch de bedoeling dat je huis zo voordelig mogelijk voor de dag komt? Volgens de makers van de site was het dieptepunt een dildo op een nachtkastje.
dinsdag 9 februari 2010
Songfestival
Met stijgende verbazing volg ik het nieuws over het Eurovisie Songfestival. Ik kijk al jaren niet meer, want het is een rariteitenkabinet van heb ik jou daar, maar om nou zo'n meisje uit een woonwagenkamp met Raggel Hazes-haar en kleding uit een 20 jaar oude Otto-catalogus naar Oslo te sturen met een vals ingezongen lied waar de grootste randdebiel in Nederland zich rot voor schaamt? Dat was nou toch ook weer niet nodig. Maar wat wil je, met Tietjana in de jury en Vader Abraham als 'troef'.
Wat werkt: speel op sentiment, kom met iets zieligs. Volgend jaar wil ik:
- De Jostiband met een draaiorgel en een aapje dat geld inzamelt.
- Reba en Lori Schappell.
- Tien gehandicapte weesjes uit Haïti die een goochelact doen met Hans Klok.
- Gewoon een kanarie in een kooitje dat drie minuten voor zich uit zingt.
- Of de fictieve South Park-figuren Big Gay Al, Sister Gollum (met haar kenmerkende foetus-vergroeiing), Starvin Marvin en Cartman verkleed als Stupid Spoilt Whore.
Wat werkt: speel op sentiment, kom met iets zieligs. Volgend jaar wil ik:
- De Jostiband met een draaiorgel en een aapje dat geld inzamelt.
- Reba en Lori Schappell.
- Tien gehandicapte weesjes uit Haïti die een goochelact doen met Hans Klok.
- Gewoon een kanarie in een kooitje dat drie minuten voor zich uit zingt.
- Of de fictieve South Park-figuren Big Gay Al, Sister Gollum (met haar kenmerkende foetus-vergroeiing), Starvin Marvin en Cartman verkleed als Stupid Spoilt Whore.
Tegenliggers en voorbijgangers
Als ik van Amsterdam naar Amstelveen fiets kom ik vermoedelijk tussen de 500 en 1000 mensen tegen, die ook allemaal op de een of andere manier onderweg zijn. Het is onmogelijk om al die mensen in je geheugen op te slaan, als je dat al zou willen. Liever niet zelfs: de meesten zijn tegenliggers, indeweglopers, lawaaierige automobilisten, bakfietsers of andere vormen van obstakels. Maar toch registreert een van je hersenhelften onbewust de types die je meerdere dagen achter elkaar tegenkomt. Ik heb ze maar namen gegeven.
Om te beginnen is daar Dr. Snuggles, een oudere man met woest krullend haar die met een verbeten gezicht tegen de wind in trapt - zelfs als het niet waait. Iets verderop rijdt Karin, geen idee of ze zo heet maar ze ziet eruit als een Karin. Ze heeft een vierkant groen brilletje, gezond blozende wangen, een decolleté of een grote shawl en altijd een jurk over haar broek, want dat kleedt af. Karin fluit altijd naar de vogeltjes, en andersom is dat ook het geval.
Dan hebben we Sylar, die is vernoemd naar de psychopaat uit Heroes. Sylar heeft altijd een regenjas plus -broek over zijn stuur hangen, draagt een lange, verwassen trenchcoat, een wilde blik in zijn ogen maakt het beeld compleet. Hij torst al het wereldleed met zich mee in twee grote fietstassen, al vermoed ik dat er eerder 150 kinderhoofdjes in zitten.
Langs de Amstel fietst Prick, een nuffig wicht in een grijs manteltje met een strakke rode ceintuur erom. Daarachter rijden Kanye de Witte Neger en Mido. Kanye de Witte Neger heeft altijd een grote gevaarlijke zonnebril op en een koptelefoon, draagt een bontkraagje en een designerbaardje en heeft grote tanden. Mido heet echt Mido denk ik, al kan ik me niet voorstellen dat de voetballer iedere dag om half negen langs de Amstel rijdt. Maar toch: twee druppels water.
Meer richting Amstelveen komt Manga Mindy voorbij: een pubermeisje met paars punkhaar. Ze is meestal uitgerust in panterprint, maar tegen de lente komt ze in verschillende pasteltinten aangefietst. Op haar omafiets zit Meisje Paardestaart: een Wende Snijders-achtige verschijning met opzwiepend haar, inderdaad, altijd in een paardenstaart.
Op de Kalfjeslaan fietst Paulus de Plopkabouter, een bejaarde met een lange witte baard in een wielrenpak. Dan ben ik Kraaloogje nog vergeten, een nicht met een gladde spuuglok die geniepig om zich heen spiedt. En Koosje Veenendaal, die iedere dag haar kakkerige dalmatiër uitlaat in een wijd wapperend ochtendgewaad. En de Marketingmanager, die de hele dag op een kleurloos kantoor zit te vergaderen en tussendoor naar buiten moet omdat ie z'n broodtrommel onder de snelbinders heeft laten zitten.
En dat dus allemaal in een tijdsbestek van ongeveer 45 minuten. Gezellig hoor.
maandag 8 februari 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)
