Heel eenvoudig: nodig Hans Teeuwen uit als gast. En zet daar een Belg tegenover die zijn grappen rustig naast zich neerlegt of er beschaafd om lacht. Of ze niet eens opmerkt en er serieus op ingaat. Lux is een programma dat zijn gelijke niet kent in Nederland: het is een talkshow met één gast die fragmenten laat zien uit zijn vakgebied. Een soort Zomergasten dus, maar dan veel korter en geconcentreerd rond één thema.
Hier een fragment:
donderdag 3 september 2009
In the spotlight: Stock, Aitken & Waterman
Even een bericht uit de oude doos. Voor het mannenblad Winq schrijf ik over muziek - recensies, nieuws, dat soort dingen. Een tijd lang hield ik ook een blog bij, voor elke editie zocht ik video's bij elkaar rond een bepaald thema. Daar ben ik mee gestopt toen het makkelijker bleek om alles in een zelfgemaakte YouTube-groep te proppen. Maar omdat recycling nog steeds biologisch verantwoord is, hier een oude blogpost uit september 2007. Have fun!
In the spotlight: Stock, Aitken & Waterman
Vanaf het midden van de jaren tachtig brachten Mike Stock, Matt Aitken en Peter Waterman een belachelijke hoeveelheid hits uit. Het begon nog tamelijk origineel met artiesten als Princess (Say I’m Your Numer One) en Dead or Alive (You Spin Me Round), maar al snel ontdekte het trio een gouden hitformule. Het gevolg was dat pophits jarenlang precies hetzelfde klonken. Midden jaren negentig was de koek op. De heren produceren nog steeds – zij het niet meer als trio. Hieronder een selectie van hoogte- en dieptepunten uit de Hit Factory van SA&W.
Gayle and Gillian - All Mixed Up
Wat Kylie & Jason kunnen, kunnen wij ook, dachten Gayle & Gillian. De tweeling was bekend van de soap Neighbours en probeerde het met dit liedje. Het ging het ene oor in, of eigenlijk dat niet eens. Voordat ze bekend werden waren ze alweer vergeten.
Brilliant - It's A Man's Man's Man’s World
Brilliant kwam voort uit het doemerige Killing Joke en scoorde in 1985 een bescheiden hit met dit nummer. Later richtte een van de leden het radicale The KLF op, dat hits scoorde als Last Train To Trancentral. Toch grappig om te zien hoe ze in de periode tussen Killing Joke en KLF in zoiets ontzettend sufs wisten neer te zetten.
Kylie & Jason - Especially for you (Royal Variety 1989)
Lang voordat Kylie haar suikerzoete imago inruilde voor een volwassen, sexy look (die later fijnzinnig werd platgespoten met liters botox), deed ze het met Jason Donovan. Dat het er klef aan toeging blijkt uit deze draak van een ballad. Het werd een enorme hit en zowel Kylie als Jason stonden daarna regelmatig in de hitlijsten. Na een paar moeilijke jaren kwam Kylie terug als popprinses. Jason verloor zijn haren en de hits bleven uit. Sporadisch staat hij nog op het toneel en in musicals.
Big Fun & Sonia - You've Got A Friend
De drie gladjakkers van Big Fun scoorden in Nederland met een verkrachte versie van Blame it on the Boogie. Dit is een charity-single waarvoor het roodharige trolletje Sonia (You’ll Never Stop Me From Loving You) mocht komen opdraven. Zet een teiltje naast je toetsenbord en huiver. Of draai het geluid weg.
Michael Davidson - Turn it Up
Hoe kan het dat Rick Astley wereldberoemd wordt en dit hapje – dat exact dezelfde muziek maakt – niet? Turn It Up is van de soundtrack van Madonna’s Who’s That Girl geplukt. Michael Davidson had ongetwijfeld gehoopt op een internationale doorbraak, maar helaas voor hem flopte de film jammerlijk. En zo ook zijn carriere als zanger. Waar is Michael gebleven?
Sabrina - All of Me
Vergeet Britney, Lindsay of Paris: sletteriger dan Sabrina krijg je ze niet. Ooit droeg Sabrina een hotpants die zo klein was dat je haar konthaar kon zien zitten. Dat hebben we Britney nog niet zien doen (maar dat komt omdat zij nou eenmaal alles netjes scheert natuurlijk). Sabrina stak in de jaren tachtig de al even hoerige Samantha Fox naar de kroon. Inmiddels is Sabrina kleding gaan dragen en pakt ze de zaken serieuzer aan. En zingen kan ze nu ook echt.
Reynolds Girls on Most Annoying Pop Songs Ever
I’d Rather Jack than Fleetwood Mac. Oftewel: ik masturbeer liever dan naar ouwelullenmuziek te luisteren. Was je nog niet gay, dan word je dat meteen door de gedachte aan deze twee onooglijk lelijke meisjes die zichzelf bevredigen. Let op het vileine commentaar in dit fragment uit het vermaarde BBC-programma.
Kakko - We Should Be Dancing
Vanuit Japan kwam Yamagata Kakuko naar Engeland om een muziekopleiding te volgen. Niet dat dat nodig was om een singletje als dit op te nemen, maar goed... Kakko kwam maar liefst tot plaats 101 in de Britse hitparade met het lied. Daarna deed ze nog een vruchteloze poging met What Kind of Fool. Toen dat ook flopte vloog ze razendsnel terug naar Japan. Daar is ze inmiddels een gevierd soapactrice.
Carol Hitchcock - Get Ready
Met haar kale kop en twee oren vol piercings is Carol Hitchcok zo’n beetje de Anti-kylie. Haar coverversie van de Temptations werd een klein hitje in thuisland Australie, maar de rest van de wereld moest weinig hebben van enge Carol.
Alyssa Milano - Look In My Heart
Behalve acteren in Who’s The Boss had Alyssa Milano een andere carriere. Met name in Japan waren de platen van Alyssa niet aan te slepen. Ze scoorde er hit na hit en ook de bemoeienissen van Stock, Aitken en Waterman zorgden voor succes. In Japan dan, want in Nederland en de rest van Europa lieten we Alyssa-de-zangeres compleet links liggen.
Mandy Smith - Boys and Girls
Ze was de droom van iedere pedofiel toen ze op haar dertiende verkering kreeg met de toen 47-jarige Rolling Stones-bassist Bill Wyman. Mandy Smith werd wereldberoemd en wat doe je dan: je neemt een plaatje op. I Just Can’t Wait (ging dat over Bill?) werd een hit in Engeland, net als dit niemendalletje. O ja, toen Mandy achttien was trouwde ze met Bill, om twee jaar later weer te scheiden. Ook leuk om te vermelden: ten tijde van hun relatie had de zoon van Bill iets met de moeder van Mandy.
Dead Or Alive - I'll Save You All My Kisses
Als je Pete Burns tegenwoordig ziet herken je hem nauwelijks: het is Amanda Lepore met ballen. In de SA&W-periode hield Burns het op een lycra legging met een prachtig kruismedaillon, zoals te zien is in deze video. Homo-erotisch? Nou nee. Maar de achtergrond-dansers des te meer.
Cliff Richard – Stronger Than That
Good old Cliff probeerde eind jaren tachtig wanhopig met de tijd mee te gaan. Hij trok twee keer aan de bel bij SA&W, met als resultaat de singles I Just Don’t Have the Heart en dit lied. Let op de 1990-kleding van de dansers in de clip: fouter bestaat bijna niet. Overigens doet Cliff zelf ook een stramme poging tot bewegen, wat vooral lachwekkend overkomt.
Debbie Harry - In Love With Love
Ja ja, zelfs de queen of punk moet eraan geloven. Als haar soloplaten minder scoren dan haar oudere werk met Blondie, vindt Debbie dat natuurlijk niet leuk. Ze wilde een hit, maar ook SA&W konden haar er niet aan helpen. In de low-budget video zien we Debbie een beetje verdwaasd door een decor met Egyptische tekens lopen. Ze lijkt totaal niet door te hebben hoe ze hier ineens verzeild is geraakt. Arme, arme Debbie...
Bananarama - Last Thing On My Mind
Stock, Aitken en Waterman zijn meesters in het recyclen van ouwe meuk. Zo scoorde Kylie een hit met Mandy Smith’s Got To Be Certain en maakte ze goede sier met Hazel Dean’s Turn it Into Love. De restanten van Bananarama deden begin jaren negentig een comebackpoging met dit nummer, dat we natuurlijk veel beter kennen in de latere versie van Steps.
Jason Donovan - Hang On To Your Love
Sommigen vonden hem een watje, maar wat was Jason schattig in deze video. Lang gingen er geruchten dat Jason homo was, maar toen het Britse tijdschrift The Face hierover berichtte, klaagde Jason het blad aan. Het gevolg was dat The Face bijna failliet ging. Jaren later maakte hij het goed, met een sexy fotoshoot. Maar het leuke was er toen alweer vanaf. En The Face ging alsnog kopje onder.
Mel & Kim - Megamix 90' Video
Twee zusjes, gekke hoedjes, simpele dansjes. Dat gekoppeld aan simpele upbeat liedjes als Showing Out en Respectable leverde een succesformule op. Helaas was die van korte duur, want Mel bezweek aan de gevolgen van kanker. Kim ging daarna solo en scoorde hits met Don’t Worry en G.L.A.D. Ze zingt nog steeds, maar de platen die ze uitbrengt hebben nauwelijks nog succes.
In the spotlight: Stock, Aitken & Waterman
Vanaf het midden van de jaren tachtig brachten Mike Stock, Matt Aitken en Peter Waterman een belachelijke hoeveelheid hits uit. Het begon nog tamelijk origineel met artiesten als Princess (Say I’m Your Numer One) en Dead or Alive (You Spin Me Round), maar al snel ontdekte het trio een gouden hitformule. Het gevolg was dat pophits jarenlang precies hetzelfde klonken. Midden jaren negentig was de koek op. De heren produceren nog steeds – zij het niet meer als trio. Hieronder een selectie van hoogte- en dieptepunten uit de Hit Factory van SA&W.
Gayle and Gillian - All Mixed Up
Wat Kylie & Jason kunnen, kunnen wij ook, dachten Gayle & Gillian. De tweeling was bekend van de soap Neighbours en probeerde het met dit liedje. Het ging het ene oor in, of eigenlijk dat niet eens. Voordat ze bekend werden waren ze alweer vergeten.
Brilliant - It's A Man's Man's Man’s World
Brilliant kwam voort uit het doemerige Killing Joke en scoorde in 1985 een bescheiden hit met dit nummer. Later richtte een van de leden het radicale The KLF op, dat hits scoorde als Last Train To Trancentral. Toch grappig om te zien hoe ze in de periode tussen Killing Joke en KLF in zoiets ontzettend sufs wisten neer te zetten.
Kylie & Jason - Especially for you (Royal Variety 1989)
Lang voordat Kylie haar suikerzoete imago inruilde voor een volwassen, sexy look (die later fijnzinnig werd platgespoten met liters botox), deed ze het met Jason Donovan. Dat het er klef aan toeging blijkt uit deze draak van een ballad. Het werd een enorme hit en zowel Kylie als Jason stonden daarna regelmatig in de hitlijsten. Na een paar moeilijke jaren kwam Kylie terug als popprinses. Jason verloor zijn haren en de hits bleven uit. Sporadisch staat hij nog op het toneel en in musicals.
Big Fun & Sonia - You've Got A Friend
De drie gladjakkers van Big Fun scoorden in Nederland met een verkrachte versie van Blame it on the Boogie. Dit is een charity-single waarvoor het roodharige trolletje Sonia (You’ll Never Stop Me From Loving You) mocht komen opdraven. Zet een teiltje naast je toetsenbord en huiver. Of draai het geluid weg.
Michael Davidson - Turn it Up
Hoe kan het dat Rick Astley wereldberoemd wordt en dit hapje – dat exact dezelfde muziek maakt – niet? Turn It Up is van de soundtrack van Madonna’s Who’s That Girl geplukt. Michael Davidson had ongetwijfeld gehoopt op een internationale doorbraak, maar helaas voor hem flopte de film jammerlijk. En zo ook zijn carriere als zanger. Waar is Michael gebleven?
Sabrina - All of Me
Vergeet Britney, Lindsay of Paris: sletteriger dan Sabrina krijg je ze niet. Ooit droeg Sabrina een hotpants die zo klein was dat je haar konthaar kon zien zitten. Dat hebben we Britney nog niet zien doen (maar dat komt omdat zij nou eenmaal alles netjes scheert natuurlijk). Sabrina stak in de jaren tachtig de al even hoerige Samantha Fox naar de kroon. Inmiddels is Sabrina kleding gaan dragen en pakt ze de zaken serieuzer aan. En zingen kan ze nu ook echt.
Reynolds Girls on Most Annoying Pop Songs Ever
I’d Rather Jack than Fleetwood Mac. Oftewel: ik masturbeer liever dan naar ouwelullenmuziek te luisteren. Was je nog niet gay, dan word je dat meteen door de gedachte aan deze twee onooglijk lelijke meisjes die zichzelf bevredigen. Let op het vileine commentaar in dit fragment uit het vermaarde BBC-programma.
Kakko - We Should Be Dancing
Vanuit Japan kwam Yamagata Kakuko naar Engeland om een muziekopleiding te volgen. Niet dat dat nodig was om een singletje als dit op te nemen, maar goed... Kakko kwam maar liefst tot plaats 101 in de Britse hitparade met het lied. Daarna deed ze nog een vruchteloze poging met What Kind of Fool. Toen dat ook flopte vloog ze razendsnel terug naar Japan. Daar is ze inmiddels een gevierd soapactrice.
Carol Hitchcock - Get Ready
Met haar kale kop en twee oren vol piercings is Carol Hitchcok zo’n beetje de Anti-kylie. Haar coverversie van de Temptations werd een klein hitje in thuisland Australie, maar de rest van de wereld moest weinig hebben van enge Carol.
Alyssa Milano - Look In My Heart
Behalve acteren in Who’s The Boss had Alyssa Milano een andere carriere. Met name in Japan waren de platen van Alyssa niet aan te slepen. Ze scoorde er hit na hit en ook de bemoeienissen van Stock, Aitken en Waterman zorgden voor succes. In Japan dan, want in Nederland en de rest van Europa lieten we Alyssa-de-zangeres compleet links liggen.
Mandy Smith - Boys and Girls
Ze was de droom van iedere pedofiel toen ze op haar dertiende verkering kreeg met de toen 47-jarige Rolling Stones-bassist Bill Wyman. Mandy Smith werd wereldberoemd en wat doe je dan: je neemt een plaatje op. I Just Can’t Wait (ging dat over Bill?) werd een hit in Engeland, net als dit niemendalletje. O ja, toen Mandy achttien was trouwde ze met Bill, om twee jaar later weer te scheiden. Ook leuk om te vermelden: ten tijde van hun relatie had de zoon van Bill iets met de moeder van Mandy.
Dead Or Alive - I'll Save You All My Kisses
Als je Pete Burns tegenwoordig ziet herken je hem nauwelijks: het is Amanda Lepore met ballen. In de SA&W-periode hield Burns het op een lycra legging met een prachtig kruismedaillon, zoals te zien is in deze video. Homo-erotisch? Nou nee. Maar de achtergrond-dansers des te meer.
Cliff Richard – Stronger Than That
Good old Cliff probeerde eind jaren tachtig wanhopig met de tijd mee te gaan. Hij trok twee keer aan de bel bij SA&W, met als resultaat de singles I Just Don’t Have the Heart en dit lied. Let op de 1990-kleding van de dansers in de clip: fouter bestaat bijna niet. Overigens doet Cliff zelf ook een stramme poging tot bewegen, wat vooral lachwekkend overkomt.
Debbie Harry - In Love With Love
Ja ja, zelfs de queen of punk moet eraan geloven. Als haar soloplaten minder scoren dan haar oudere werk met Blondie, vindt Debbie dat natuurlijk niet leuk. Ze wilde een hit, maar ook SA&W konden haar er niet aan helpen. In de low-budget video zien we Debbie een beetje verdwaasd door een decor met Egyptische tekens lopen. Ze lijkt totaal niet door te hebben hoe ze hier ineens verzeild is geraakt. Arme, arme Debbie...
Bananarama - Last Thing On My Mind
Stock, Aitken en Waterman zijn meesters in het recyclen van ouwe meuk. Zo scoorde Kylie een hit met Mandy Smith’s Got To Be Certain en maakte ze goede sier met Hazel Dean’s Turn it Into Love. De restanten van Bananarama deden begin jaren negentig een comebackpoging met dit nummer, dat we natuurlijk veel beter kennen in de latere versie van Steps.
Jason Donovan - Hang On To Your Love
Sommigen vonden hem een watje, maar wat was Jason schattig in deze video. Lang gingen er geruchten dat Jason homo was, maar toen het Britse tijdschrift The Face hierover berichtte, klaagde Jason het blad aan. Het gevolg was dat The Face bijna failliet ging. Jaren later maakte hij het goed, met een sexy fotoshoot. Maar het leuke was er toen alweer vanaf. En The Face ging alsnog kopje onder.
Mel & Kim - Megamix 90' Video
Twee zusjes, gekke hoedjes, simpele dansjes. Dat gekoppeld aan simpele upbeat liedjes als Showing Out en Respectable leverde een succesformule op. Helaas was die van korte duur, want Mel bezweek aan de gevolgen van kanker. Kim ging daarna solo en scoorde hits met Don’t Worry en G.L.A.D. Ze zingt nog steeds, maar de platen die ze uitbrengt hebben nauwelijks nog succes.
woensdag 2 september 2009
WWF veroordeelt 9/11-campagne
Het is vloeken in de kerk, maar in al z'n onheilspellendheid vind ik het eigenlijk een heel mooie plaat. Lees hier het bijbehorende artikel.
dinsdag 1 september 2009
Conceptuele kindernamen
Mijn collega vertelt net dat hij bezig is met het ontwikkelen van conceptnamen voor kinderen. Anders gezegd: namen die direct iets zeggen over het karakter van een kind. Daar kan ik wel wat mee. Want als namen als Storm, Bikkel en Sterre gangbaar zijn in deze tijd, waarom dan niet:
Knikker
Ploert
Macro
Pinguin
Woef
... voor jongens, en voor meisjes:
Sepia
Pipet
Drekje
Orangina
Pantry
Knikker
Ploert
Macro
Pinguin
Woef
... voor jongens, en voor meisjes:
Sepia
Pipet
Drekje
Orangina
Pantry
Amsterdam - 28 days later
Ik moest meteen denken aan die film toen ik het spotje zag dat is gemaakt ter promotie van de Amsterdam Marathon. Maar mooi dat ie is!
Hou je benen bij elkaar, temeier!
Nog een maand en dan komt de definitieve hitcollectie van Madonna uit. Nou ja, definitief... Het zou platenmaatschappij Warner weer eens niet zijn om toch weer een heleboel singles over te slaan. 35 hits staan erop, plus één track die we nog niet kennen. De bijbehorende dvd kent ook aardig wat omissies. Nooit is de video van Everybody officieel uitgebracht en waarom maakt Madonna nu geen statement door de destijds teruggetrokken clip van American Life niet alsnog toe te voegen?
Wat overigens opvalt als je die oude Madonna-video's bekijkt: alles klopte altijd bij elkaar. Het koor, de verhaallijn en de setting van Like a Prayer. Het gelikte eerbetoon aan Helmut Newton in Vogue. De Metropolis-verwijzingen in Express Yourself. Frozen, met woestijnbeelden in de stijl van The English Patient.
Nu is het adagium: Madonna doet een extatisch bedoelde dans in een studio, betast als een waanzinnige haar kruis, lebbert onderweg wat jong spul af en gaat aan het einde van de video op de grond liggen. Ze deed het in Hung Up, in Jump, in Give It To Me en nu weer in haar nieuwste hit, Celebration.
Zo rond American Life is ze de draad kwijtgeraakt. Want What It Feels Like For a Girl was nog cool met het over the top geweld van Guy Ritchie. Maar de botoxtoestanden van Hollywood, de cameltoepakjes van Sorry, het wankele gedraai om Justin Timberlake in 4 Minutes en nu weer een oude Monroe-pruik in Celebration: Nee, nee, nee.
Sneu eigenlijk, hoe ze wanhopig probeert jong over te komen. Wanneer stopt ze daar toch eens mee. Die jonge streetdancers in de clips zullen in het echt never op haar muziek gaan dansen. Sterker nog: waarschijnlijk lachen ze haar uit als ze zich weer eens aanstelt als een twintigjarig huppelkutje. Trek een broek aan en hou je benen eens een keer bij elkaar, temeier!
Aanvulling: en toen waren er twee. Zie hier dochter Lourdes verkleed als Madonna 2.0.
Nog een aanvulling: Warner verwijdert de nieuwe video zo nu en dan, ik probeer hem de komende dagen terug te vinden mocht ie verdwijnen.
Au!
Bovenstaande advertentie is gemaakt voor Durex XXL. Grappig, of juist helemaal niet? De condoomgigant probeert het keer op keer met humor, met wisselend resultaat. Op Nextround.net 15 voorbeelden.
zondag 30 augustus 2009
Een heerlijk avondje TV
Geen zin in de Uitmarkt of ander buiten-de-deurvermaak, zaterdagavond. Gewoon de hele avond achter elkaar RTL4 kijken. Ongeveer zoals vroeger, wat ze in het blad van Linda natteharen-tv noemen: na het eten in bad, opdrogen met cola en chips en daarna naar bed.
We begonnen om 18.00 uur bij Eigen Huis en Tuin. Presentatrice Cunty Trustfull deed haar naam eer aan: ze was heel kutterig bezig met het op kleur sorteren van bloempotten en noemde dat styling. Verder knutselde Thomas aan een konijnenhok in de vorm van een wortel en zag ik een stel bezig in een vijfkantige tuin van postzegelformaat, aan alle kanten omgeven door pergola's.
Snel door naar Camping TV. Met Sander Janson, de olijkste presentator van Nederland. Die schattige kuiltjes in zijn wangen zullen niet verraden dat Sander eigenlijk een beest is dat de ene na de andere medepresentatrice verslijt. Wat spookt hij daar uit in het zinderend warme Frankrijk? Verder dan deze weinig verheffende gedachte kwam ik niet, echt veel boeiends gebeurde er dan ook niet.
Met het bord op schoot naar RTL Nieuws gekeken, dat compleet voorbijging gaat aan het EK Hockey, waar de Nederlandse dames hun Duitse conculegaatjes in de pan hakten. En weerman Dennis Wilt leek in zijn zaterdagse pak nóg een beetje meer op David Hasselhoff.
Dan om acht uur het groot aangekondigde nieuwe familieprogramma Let's Dance. Met Carlo en Irene als presentatoren, 'omdat het allemaal niet zo serieus hoeft als bij Idols'. John Williams trapte af - hij had zich vermomd als Beyoncé en deed de op Bob Fosse geïnspireerde dans uit de Single Ladies-video. Hij had een wat ze in Amerika een leotard noemen aan, een nietsverhullend gympakje, wat bij Angela Groothuizen de vraag opriep waar John zijn kleine John had gelaten: 'waarschijnlijk om zijn middel geslagen'. In de tussentijd kropen de nichtjes van John bijna onder de tafel van schaamte. Daarna volgde Zingende Zwabber Karin Bloemen met een Mary Poppins-act, een ex-Lama kwam op als Austin Powers (die op zijn beurt eigenlijk een kloon is van Mike Flowers). Verder hadden ook make-upnicht Mary en Winston Gerstanowitz een jurkje aangetrokken. John en de Lama wonnen. John leek hierbij als een stier te balen dat hij dat kutdansje nog een keer moest doen. Conclusie: Let's Dance is best leuk en bij vlagen hilarisch. Als ik er een volgende keer langszap blijf ik misschien wel hangen.
Om half tien dé tv-comeback van het jaar. John de Mol verzon een nieuwe show voor Jack Spijkerman: Wat Vindt Nederland? Nou, Nederland vindt Jack Spijkerman nog steeds een lul. Maar kom, dachten ruim een miljoen kijkers, we geven hem een kans. En het moet gezegd: het concept is best leuk. Twee panels moeten raden naar wie Nederlanders een reddingsboei willen gooien: Joram van der Sloot of Willem Holleeder. Het is de bedoeling dat je thuis op de bank meedoet met raden, wat we dan ook volop deden. 'En... wat zegt het Nederlands publiek?' of 'Wat heeft die Linda de Mol ineens een rare snavel' en na een vraag over Yolanthe en Wesley: 'De voetbalspullen? Weg! De bekers? Weg!' Het programma kan zomaar eens uitgroeien tot een kijkcijferhit. Volgens mij vinden mensen het wel leuk, percentages raden.
Reclameblok. Iemand praat tegen stof: 'Ik dacht dat je weg was!' Daarna een herhaling van een terugblik met Ursul de Geer en campinggasten van weleer in 'Het Is Hier Fantastisch'. Mwah. Saai. Om kwart voor elf uiteindelijk weggezapt. Toch knap, we hebben het bijna vijf uur volgehouden en ik heb me alleen bij CampingLife, het weerbericht en het Ursul-programma echt verveeld. Binnenkort SBS6 maar eens uitproberen...
vrijdag 28 augustus 2009
De wonderlijke cliëntèle van Walmart
Hier in Nederland kennen we het verschijnsel niet, maar in de landen om ons heen zijn megagrote supermarkten heel normaal. In meerdere opzichten is het ideaal: je rijdt met je auto de gigantische parkeerplaats op en inladen maar: kleding, elektronische apparatuur, eten natuurlijk en verder alles wat je maar kan verzinnen.
In de VS is Walmart het grootst (en het meest berucht vanwege de lage lonen). Hoewel concurrent Publix betere spullen schijnt te hebben, moet je toch echt een keer gaan kijken bij Walmart. Volgens mijn broer die in Florida woont is het er 's nachts het leukst: dan komen de mensen die overdag niet naar buiten kunnen, durven of willen. Toen ik begin dit jaar met mijn hele familie bij hem op bezoek ging, was een van de gezinsuitjes een bezoek aan een Walmart. Na ongeveer twee uur ontmoetten we elkaar bij de uitgang, onze giga winkelkarren volgeladen met lekker eten en troep die we niet eens mee terug naar Nederland hebben genomen.
Walmart is dus een belevenis, vanwege de omvang van de winkelvloer maar vooral ook vanwege de figuren die er rondlopen. Een Amerikaan is op het briljante idee gekomen deze mensen stiekem te fotograferen en online te zetten op PeopleOfWalmart.com. Kijk, zo zien we ze in Nederland niet vaak:
In de VS is Walmart het grootst (en het meest berucht vanwege de lage lonen). Hoewel concurrent Publix betere spullen schijnt te hebben, moet je toch echt een keer gaan kijken bij Walmart. Volgens mijn broer die in Florida woont is het er 's nachts het leukst: dan komen de mensen die overdag niet naar buiten kunnen, durven of willen. Toen ik begin dit jaar met mijn hele familie bij hem op bezoek ging, was een van de gezinsuitjes een bezoek aan een Walmart. Na ongeveer twee uur ontmoetten we elkaar bij de uitgang, onze giga winkelkarren volgeladen met lekker eten en troep die we niet eens mee terug naar Nederland hebben genomen.
Walmart is dus een belevenis, vanwege de omvang van de winkelvloer maar vooral ook vanwege de figuren die er rondlopen. Een Amerikaan is op het briljante idee gekomen deze mensen stiekem te fotograferen en online te zetten op PeopleOfWalmart.com. Kijk, zo zien we ze in Nederland niet vaak:
donderdag 27 augustus 2009
Red de Axolotl
Is het een door Pixar bedachte zaadcel uit een voorlichtingsfilmpje? Nee!
Is het een garnaal gekruist met een muppet? Nee!
Het is een Axolotl!
Er zijn nog maar 700 tot 1200 van deze amfibieën te vinden in de wereld. Het is een soort salamander die met uitsterven wordt bedreigd, dus geniet nog maar even van zoveel schattigheid.
Wat een konijn al niet teweeg kan brengen...
Nog nooit heb ik een boek gelezen van Thomas Rosenboom. Het leek me een saaie man die saaie verhalen schrijft. Maar als ik het interview met de schrijver lees op de website van Trouw, dan ben ik toch geïntrigeerd. Zijn nieuwe boek is namelijk ontstaan uit liefde voor een konijn.Even een paar quotes:
'Een konijn, ja, dat was voor mij zelf ook een verrassing. De liefde voor zo’n dier, die je kan overweldigen, kan bedwelmen haast. Ik wilde een zacht boek schrijven in plaats van een benauwend boek. Een meanderend verhaal, zonder zo’n voortstuwende intrige.'
'Over het algemeen houd ik tot in detail vast aan een bepaalde orde. Elke dag opstaan om een uur of twaalf, een. Uitstelgedrag tot de avond. Dan een uur of vier schrijven. Dan tv kijken en een fles wijn drinken. En inderdaad, elke dag chili con carne.'
'Ik had me samen met mijn ex-vrouw opgegeven om pleegouder te worden van een puppy die dan later blindengeleidehond wordt. Er kwam een medewerker kijken of wij daar de geschikte mensen voor waren. Nou komt daar van alles bij kijken, bij zo’n puppy in huis. Wij zullen een onzekere indruk hebben gemaakt. Hoe dan ook, we werden afgewezen. En toen zei mijn vrouw: 'En nu gaan we een konijn kopen'.'
'’s Avonds, voor ik ga slapen, lig ik op de grond en aai hem. Dan likt hij mij. Als groet, een soort dagsluiting. Al moet ik hem altijd veel langer aaien dan hij mij likt.'
Hier het complete interview.
dinsdag 25 augustus 2009
Heb jij je huid al verteld dat de zomer voorbij is?
Ik wel! Mijn huid kwam er vanochtend eigenlijk per ongeluk al een beetje achter. Onderweg naar Amstelveen begon het zomaar een beetje te regenen en dat vond mijn huid natuurlijk niet leuk. Ik heb hem (mijn huid is net als ik een jongetje) toen maar snel verteld dat de zomer bijna voorbij is.
Waarom ik dit opschrijf? Omdat er iedere dag een commercial voorbijkomt waarin mij deze vraag wordt gesteld. Geen idee wat voor smeersel er aan te pas moet komen om mijn huid op de herfst voor te bereiden, maar wat een debiliserend taalgebruik. In een volgende zin roept een vrouw enthousiast dat je 'JA' moet zeggen tegen een stralende huid. Ik heb opgelet en inderdaad: op straat gebeurt het regelmatig dat ik vrouwen tegenkom die 'JA!' zeggen. Maar of dit direct verband houdt met een stralende huid? Ik durf het niet te vragen.
Maar het kan nog erger. Vanmorgen zat er een labradorpup naast een rol toiletpapier. Erboven stond de tekst: 'Wees lief voor je billen'. Ja, het stond er echt: 'Wees LIEF voor je billen'. Ik heb het idee dat het allemaal één grote grap is, waarvan ik de clou volledig heb gemist...
Waarom ik dit opschrijf? Omdat er iedere dag een commercial voorbijkomt waarin mij deze vraag wordt gesteld. Geen idee wat voor smeersel er aan te pas moet komen om mijn huid op de herfst voor te bereiden, maar wat een debiliserend taalgebruik. In een volgende zin roept een vrouw enthousiast dat je 'JA' moet zeggen tegen een stralende huid. Ik heb opgelet en inderdaad: op straat gebeurt het regelmatig dat ik vrouwen tegenkom die 'JA!' zeggen. Maar of dit direct verband houdt met een stralende huid? Ik durf het niet te vragen.
Maar het kan nog erger. Vanmorgen zat er een labradorpup naast een rol toiletpapier. Erboven stond de tekst: 'Wees lief voor je billen'. Ja, het stond er echt: 'Wees LIEF voor je billen'. Ik heb het idee dat het allemaal één grote grap is, waarvan ik de clou volledig heb gemist...
maandag 24 augustus 2009
Lippenbalsem met kippenstrontsmaak en breien met hondenhaar
Wat staan er toch een rare dingen op internet. Kijk alleen al eens naar Amazon.com, de gerenommeerde en gerespecteerde webwinkel. Producten zijn hier gelabeld, zodat je makkelijk kunt zoeken op categorieën. Heel handig natuurlijk, maar wie bedenkt een categorie als What The Fuck? En als je dan ziet welke producten zijn getagged met 'wtf', dan dekt die tag de lading behoorlijk.
Zo kwam ik tegen: het achterwerk van een hert, lippenbalsem met de smaak van kippenstront, een melkpakhoed, het pakket 'breien met hondenhaar', een complete trouwkapel, man-to-man attractiezalf, een opblaasbare bondage-stoel, de magische 'jezus geeft antwoord'-pop, een negerflesopener, 1500 levende lieveheersbeesten, roze schaamhaarverf, een cockring-thong, een rubber eendje met een Mr. T-gezicht, een mini-stinkdier vingerpopje, gedroogde varkensoren in chocolade, een flesje met vloeibare scheten en een opblaasbaar partyschaap. Met dank aan Twitter.
Inderdaad, het leest als de verlanglijst voor mijn verjaardag. Gek eigenlijk, dat Amazon de vibrator voor katten dan weer níet verkoopt...
Zo kwam ik tegen: het achterwerk van een hert, lippenbalsem met de smaak van kippenstront, een melkpakhoed, het pakket 'breien met hondenhaar', een complete trouwkapel, man-to-man attractiezalf, een opblaasbare bondage-stoel, de magische 'jezus geeft antwoord'-pop, een negerflesopener, 1500 levende lieveheersbeesten, roze schaamhaarverf, een cockring-thong, een rubber eendje met een Mr. T-gezicht, een mini-stinkdier vingerpopje, gedroogde varkensoren in chocolade, een flesje met vloeibare scheten en een opblaasbaar partyschaap. Met dank aan Twitter.
Inderdaad, het leest als de verlanglijst voor mijn verjaardag. Gek eigenlijk, dat Amazon de vibrator voor katten dan weer níet verkoopt...
Mediacolumn: De zinloze stuiptrekkingen van Stichting Brein
Lady Gaga, La Roux, Little Boots, Lykke Li, Lily Allen... De popmuziek van dit moment wordt gedomineerd door zangeresjes wier naam met een L begint en die allemaal elektronisch vervaardigde synthesizerpop maken. Nu is dat eerste stom toeval, maar dat er juist nu een golf aan elektrozangeresjes opstaat zeker niet. Sterker nog - het is een berekenende zet van de muziekindustrie, of liever gezegd: een laatste stuiptrekking.
Lees verder bij MarketingTribune.nl
Lees verder bij MarketingTribune.nl
Abonneren op:
Posts (Atom)
