Ja ja, de heren maken heel wat mee. Trouwens, die wormen. Iets groter?
dinsdag 11 augustus 2009
Ondertussen, bij Nick en Simon...
"Hier wat vakantiekiekjes. Thailand was fantastisch! Alles is daar net even anders! Zo hebben de vrouwen langere nekken, zijn de wormen iets groter en hetzelfde geldt voor de katten aldaar. Ook de weersverschijnselen verschillen veel van die in Nederland. Zo stak er een windje op die de vorm kreeg van een grote slurf! Trouwens, over slurven gesproken, ik werd geknuffeld en daarna was m'n pet gejat! Al met al een andere vakantie dan anders!"
Ja ja, de heren maken heel wat mee. Trouwens, die wormen. Iets groter?
Ja ja, de heren maken heel wat mee. Trouwens, die wormen. Iets groter?
maandag 10 augustus 2009
Juli 2009 in foto's
De afgelopen maand naar Berlijn, Dublin en Mallorca geweest. We trappen af in Amsterdam.
Want daar ging de Hermitage open. Hier een medaillon, afkomstig uit de inboedel van Tsaar Peter de zoveelste.
Snel door naar de Bergmanstrasse in Berlijn, waar bij Bagage de leukste tassen ter wereld te koop zijn. Ik ging voor een Kultbag, met een Duitse vlag erop en 'Bundespost'.
Dit mannetje trad op met een lied over de kredietcrisis.
De Duitse Nickelodeon had Spongebob als vermist opgegeven. Creatievelingen voorzagen het kereltje met de vierkante broek van een piemel.
Creatief met Muur.
Het befaamde Badeschiff, vanaf de oever van de Spree.
Pril gezinsgeluk.
Met gras begroeide broedplaats. We zitten nog steeds in Berlijn.
Im Zoo. En het is géén hond. Deze leeuw laat zich in zijn meest gewillige pose fotograferen.
Homo-afwasmiddel, zoiets is natuurlijk alleen te koop in Ierland.
Toepasselijker dan toepasselijk: de ultieme naam voor een koffiebar.
Hop! Door naar Orient, een minuscuul dorpje op een bergpas in Mallorca met alleen een kerk en twee restaurants.
Onze eigen Felderhof-villa met zwembad en uitzicht op een vallei.
Palma. In de binnentuin van Es Baluard, het museum voor moderne kunst. Omdat we niet alléén maar bij het zwembad hebben gelegen.
Altijd leuk: ordinaire lelijke kledingzaakjes die hun nering nog wat cachet willen geven door er een internationale naam op te plakken. Logisch dus dat ze kiezen voor de immer chique Madonna.
Want daar ging de Hermitage open. Hier een medaillon, afkomstig uit de inboedel van Tsaar Peter de zoveelste.
Snel door naar de Bergmanstrasse in Berlijn, waar bij Bagage de leukste tassen ter wereld te koop zijn. Ik ging voor een Kultbag, met een Duitse vlag erop en 'Bundespost'.
Dit mannetje trad op met een lied over de kredietcrisis.
De Duitse Nickelodeon had Spongebob als vermist opgegeven. Creatievelingen voorzagen het kereltje met de vierkante broek van een piemel.
Creatief met Muur.
Het befaamde Badeschiff, vanaf de oever van de Spree.
Pril gezinsgeluk.
Met gras begroeide broedplaats. We zitten nog steeds in Berlijn.
Im Zoo. En het is géén hond. Deze leeuw laat zich in zijn meest gewillige pose fotograferen.
Homo-afwasmiddel, zoiets is natuurlijk alleen te koop in Ierland.
Toepasselijker dan toepasselijk: de ultieme naam voor een koffiebar.
Hop! Door naar Orient, een minuscuul dorpje op een bergpas in Mallorca met alleen een kerk en twee restaurants.
Onze eigen Felderhof-villa met zwembad en uitzicht op een vallei.
Palma. In de binnentuin van Es Baluard, het museum voor moderne kunst. Omdat we niet alléén maar bij het zwembad hebben gelegen.
Altijd leuk: ordinaire lelijke kledingzaakjes die hun nering nog wat cachet willen geven door er een internationale naam op te plakken. Logisch dus dat ze kiezen voor de immer chique Madonna.
zondag 9 augustus 2009
Review: Ellen ten Damme in Cirque Stiletto
Donderdag naar de première geweest van het circusspektakel met Ellen ten Damme. Zoals dat gaat in Nederland staat de roddelpers aan weerskanten van de ingang op gesteld om types als Lee en Laura Towers, de boezem van Xaviera Hollander, Hind, Fuckje de Both, Tineke Schouten en haar dochter en Katja Schuurman te fotograferen. Het was een bijna volle bak in Carré. De zaalvloer was veranderd in een lichtgevende circuspiste, het podium gaf plek aan een uitgebreide band die de voorstelling een avond lang van uitstekende muziek voorzag. Eerst het goede nieuws. Ellen zag er fris en fruitig uit in haar Jan Aarntzen-outfits. Ellen, die ik vaak een beetje ranzig vind, die zomaar een week dezelfde witte onderbroek met gele vlekken draagt, en als je met haar naar bed zou gaan dat je dan eerst zes tampons tegenkomt, kwam op in een oogverblindende baljurk waarvan de verschillende onderdelen al snel van haar lichaam werden afgepeld. Een wervelende show moest het worden, dat straalde vanaf de eerste minuut af van haar en de andere artiesten. De muziek bood voldoende afwisseling - het eigen nummer 'Durf jij' was een fraai hoogtepunt, net als de Nina Hagen-tracks die we nog kennen uit eerdere Ellen-shows. Haar uitvoering van het moeilijk uitvoerbare Naturträne bezorgde kippenvel. Het mag duidelijk zijn: Ellen is een geweldige zangeres die zowel de ruigere nummers van Blondie (One Way or Another) of een treurige ballad als Lili Marlene volledig naar haar hand weet te zetten.
Ellen buitelde al flikflakkend over het podium, liep op haar handen en verplaatste zich gedragen door dansers en acrobaten over de piste. Toch miste ze geen enkele noot en raakte ze nooit buiten adem. Haar optredens werden begeleid door de dansers en acrobaten, die op andere momenten van Cirque Stiletto zelf de show wisten te stelen. Alle gebruikelijke onderdelen van het circus kwamen voorbij: het slangenmens (een vrouw zo lenig dat het bijna eng werd), de messenwerp-act (met vreselijk gedateerde elektrische gitaarmuziek), atleten die torentjes bouwden van zichzelf, een idioot goede mannelijke paaldanser die zich geen lor aantrok van de zwaartekracht, moderne acrobatiek met street-invloeden en een clown.
Nu zou je zeggen dat dit erg afwisselend klinkt. Maar hoe knap het ook is wat al die circusartiesten doen: het haalde de vaart uit de voorstelling als geheel. Het vaste patroon Ellen zingt - circusact - Ellen zingt en danst en hangt in glitterbol - circusact - Ellen doet handstand en gymt met acrobaat en zingt - circusact ging mij een beetje vervelen. Vooral ook omdat Ellen nooit eens uit de band sprong, iets geks riep of deed - de voorstelling zag er zo geölied uit dat het op een gegeven moment nogal obligaat overkwam. Leuk hoor, zo'n eerbetoon aan Michael Jackson. Maar als daarna ook nog een disco-medley voorbijkomt én een medley met ellenlange tango-toestanden, dan is dat een beetje veel van het goede. En mede doordat Ellen zo geweldig zingt, vallen de andere vocalisten toch wat tegen. Al met al had ik het gevoel dat Cirque Stiletto na de pauze inzakte als een kaassoufflé.
Het was een leuke avond met een show die op losse onderdelen zeker scoorde, maar als geheel geen hoogtepunt wilde worden. Met minder medleys, meer humor, minder acts die elkaar als een soort Holland's Got Talent afwisselen, meer dingen tegelijk op het podium (Ellen zingt en op de achtergrond doen acrobaten tegelijkertijd een act) en zonder clown was het nóg leuker geweest.
O ja. Wie Nina Hagens Naturträne niet kent, moet zich eerst gaan schamen en daarna hieronder op de playbutton klikken:
donderdag 6 augustus 2009
Vijf dingen die raar zijn maar die ik wel snap
Het internet was kapot. Er kwam geen externe mail meer binnen. De computers moesten zeker drie kwartier uit. Gelukkig zat ik niet compleet zonder nieuwsbronnen, want in mijn tas zat de krant met het nieuws van gisteren.
1) In België staan de deuren van gevangenissen nog net niet open. Vastzittende criminelen ontsnappen met bosjes tegelijk. Nu heeft een commissie een studie gemaakt hoe het anders moet. Echter: camera's of ander beveiligingsmateriaal ophangen mag niet, omdat de gevangenis waar het in dit geval om gaat een rijksmonument is. En inderdaad, het zou heel erg zonde zijn wanneer je zo'n fraai gebouw zomaar toetakelt omdat er wat gevangenen op de loop gaan.
2) In Amsterdam blijft het verboden om staand op een terras een glas vast te houden. Stadsdeel Centrum gaat echter niet meer undercover door de stad rijden om foto's te maken van bezoekers die staand op een terras een glas vast houden. Dit nadat de actiegroep Ai! Amsterdam protest had aangetekend tegen de bizarre maatregel. Burgemeester Job Cohen heeft nu tegen wethouder Els Iping gezegd dat ze moet ophouden met het betuttelen van horeca-ondernemers. Niet in die woorden, maar hopelijk bedoelde hij dat wel. Voorts heeft hij de actiegroep verboden een logo te gebruiken dat is afgeleid van de I Amsterdam-campagne. Ik begrijp dat wel, dat logo is namelijk hartstikke lelijk.
3) De McDonald's onder de koffiewinkels komt naar Nederland. Er is een Starbucks geopend op het station van Utrecht. Zogenaamd de eerste, maar die op Schiphol zat er toch echt al een tijdje. Van heinde en verre zijn mensen naar Starbucks gekomen om daar in de rij te gaan staan voor een Mocha Latte Frappuchino van 4,25 euro of een beker slappe cappiccino. Ik snap dat wel: ze kennen Starbucks van vakantie of uit de film en het is natuurlijk heel erg cool om daarmee geassocieerd te worden. Bijna net zo cool als met de echte McDonald's. Ehmm...
4) PayPal praat met koelkastfabrikanten. Ze willen namelijk dat het betaalsysteem ook wordt ingezet voor het kopen van pakken melk. Als de koelkast ziet dat de melk op is, komt op een scherm het plaatje van een pak melk en als je daarop tiptoetst, komt er een nieuw pak melk in de koelkast. Hoe dat laatste deel precies in zijn werk gaat, stond niet in de krant. Maar de toekomstige koelkast vult zichzelf haast ongemerkt en leegt daarbij je bankrekening al even sneaky. Maar uit commercieel oogpunt is het natuurlijk uiterst slim.
5) Dit las ik vlak voor de re-boot online: een toneelgezelschap uit Malawi speelt het adoptieproces rond hun landgenootje Mercy na in Madonna, the Musical. Eén acteur speelt Madonna, compleet met blonde pruik (zie foto, let ook de oproep op de shirts van de medespelers). Het schijnt dat door Madonna's adoptieplannen alle kinderen van Malawi momenteel in de aanbieding zijn. Volgens Madonna draai alles om geld, in Malawi heeft ze gezegd: 'You know money is the answer to everything.' En dát snap ik natuurlijk heel goed!
Tot slot één ding dat ik niet snap
Waarom bestaat de Mac & Maggie niet meer? Ik moest daar aan denken toen ik de videoclip bekeek van Erdbeermund, het enige nummer van Culture Beat dat er écht toe doet, maar dat helemaal niemand kent. In het nummer draagt een heerschap (zou hij homo zijn, misschien?) een liefdesgedicht voor over de aardbeimond van zijn geliefde. Het gaat er heftig aan toe, helemaal omdat achter hem een denderend dansduo bezig is. De dansende vrouw draagt een hoed die je eind jaren tachtig wel meer zag: floppy en groot, gemaakt van een soort fluweel. Helemaal Mac & Maggie. Echt jammer dat die winkelketen ter ziele is gegaan, lees maar waarom: "In 1984 wordt de meest excessieve Japanse lappenbende aan banden gelegd, een beetje ingetoomd en getemd. Geen rafels en geen gaten meer dus, maar gewoon weer één mouw per arm. Wel daarentegen nog steeds grote, luchtig gedrapeerde simpele vormen, dikwijls met loshangende diagonale, soms doorgeknoopte panden op de rug."
Kijk hier naar Der Erdbeermund:
1) In België staan de deuren van gevangenissen nog net niet open. Vastzittende criminelen ontsnappen met bosjes tegelijk. Nu heeft een commissie een studie gemaakt hoe het anders moet. Echter: camera's of ander beveiligingsmateriaal ophangen mag niet, omdat de gevangenis waar het in dit geval om gaat een rijksmonument is. En inderdaad, het zou heel erg zonde zijn wanneer je zo'n fraai gebouw zomaar toetakelt omdat er wat gevangenen op de loop gaan. 2) In Amsterdam blijft het verboden om staand op een terras een glas vast te houden. Stadsdeel Centrum gaat echter niet meer undercover door de stad rijden om foto's te maken van bezoekers die staand op een terras een glas vast houden. Dit nadat de actiegroep Ai! Amsterdam protest had aangetekend tegen de bizarre maatregel. Burgemeester Job Cohen heeft nu tegen wethouder Els Iping gezegd dat ze moet ophouden met het betuttelen van horeca-ondernemers. Niet in die woorden, maar hopelijk bedoelde hij dat wel. Voorts heeft hij de actiegroep verboden een logo te gebruiken dat is afgeleid van de I Amsterdam-campagne. Ik begrijp dat wel, dat logo is namelijk hartstikke lelijk.
3) De McDonald's onder de koffiewinkels komt naar Nederland. Er is een Starbucks geopend op het station van Utrecht. Zogenaamd de eerste, maar die op Schiphol zat er toch echt al een tijdje. Van heinde en verre zijn mensen naar Starbucks gekomen om daar in de rij te gaan staan voor een Mocha Latte Frappuchino van 4,25 euro of een beker slappe cappiccino. Ik snap dat wel: ze kennen Starbucks van vakantie of uit de film en het is natuurlijk heel erg cool om daarmee geassocieerd te worden. Bijna net zo cool als met de echte McDonald's. Ehmm...4) PayPal praat met koelkastfabrikanten. Ze willen namelijk dat het betaalsysteem ook wordt ingezet voor het kopen van pakken melk. Als de koelkast ziet dat de melk op is, komt op een scherm het plaatje van een pak melk en als je daarop tiptoetst, komt er een nieuw pak melk in de koelkast. Hoe dat laatste deel precies in zijn werk gaat, stond niet in de krant. Maar de toekomstige koelkast vult zichzelf haast ongemerkt en leegt daarbij je bankrekening al even sneaky. Maar uit commercieel oogpunt is het natuurlijk uiterst slim.
5) Dit las ik vlak voor de re-boot online: een toneelgezelschap uit Malawi speelt het adoptieproces rond hun landgenootje Mercy na in Madonna, the Musical. Eén acteur speelt Madonna, compleet met blonde pruik (zie foto, let ook de oproep op de shirts van de medespelers). Het schijnt dat door Madonna's adoptieplannen alle kinderen van Malawi momenteel in de aanbieding zijn. Volgens Madonna draai alles om geld, in Malawi heeft ze gezegd: 'You know money is the answer to everything.' En dát snap ik natuurlijk heel goed!Tot slot één ding dat ik niet snap
Waarom bestaat de Mac & Maggie niet meer? Ik moest daar aan denken toen ik de videoclip bekeek van Erdbeermund, het enige nummer van Culture Beat dat er écht toe doet, maar dat helemaal niemand kent. In het nummer draagt een heerschap (zou hij homo zijn, misschien?) een liefdesgedicht voor over de aardbeimond van zijn geliefde. Het gaat er heftig aan toe, helemaal omdat achter hem een denderend dansduo bezig is. De dansende vrouw draagt een hoed die je eind jaren tachtig wel meer zag: floppy en groot, gemaakt van een soort fluweel. Helemaal Mac & Maggie. Echt jammer dat die winkelketen ter ziele is gegaan, lees maar waarom: "In 1984 wordt de meest excessieve Japanse lappenbende aan banden gelegd, een beetje ingetoomd en getemd. Geen rafels en geen gaten meer dus, maar gewoon weer één mouw per arm. Wel daarentegen nog steeds grote, luchtig gedrapeerde simpele vormen, dikwijls met loshangende diagonale, soms doorgeknoopte panden op de rug."
Kijk hier naar Der Erdbeermund:
Bizarre talkshowmomenten: 'I want to fuck her'
Serge Gainsbourg was een genie. Maar wel een genie dat vaak stomdronken op tv verscheen. Heel lang geleden was Whitney Houston op bezoek in Frankrijk. Ze trad op in een talkshow en had daarna een beschaafd praatje met de presentator. Beschaafd, tot het moment dat Serge Gainsbourg de piepjonge zangeres in het vizier kreeg. Terwijl hij haar bijna aanrandde, brabbelde hij 'I want to fuck her'. Whitney snapt het niet, dus de presentator legt het even uit: 'He says he likes you very much.'
Hoe ik hier op kom? Ik stuitte op een lijstje met tien vreemde tv-optredens. Kijk naar een dronken James Brown, een hallucinerende Crispin Clover en Sly Stone die compleet de weg kwijt is.
Hoe ik hier op kom? Ik stuitte op een lijstje met tien vreemde tv-optredens. Kijk naar een dronken James Brown, een hallucinerende Crispin Clover en Sly Stone die compleet de weg kwijt is.
woensdag 5 augustus 2009
Muziek - roundup
Hoewel het een rustige zomer is wat betreft nieuwe muziek, toch een paar hele leuke nieuwe tracks en albums. En een paar stomme. Aan Mika wil ik verder geen woorden vuilmaken, daarom graag jullie aandacht voor het volgende.
Alphabeat
Allereerst Alphabeat. Vorig jaar scoorden ze hits met het aanstekelijke Fascination en het even lichtvoetige Boyfriend, waarop ze prompt werden gedumpt door hun platenlabel. Maar de positivo's krijgen een nieuwe kans. Hun nieuwe single The Spell lijkt uit de nineties te stammen en het is weer lekker meehuppelen met Stine en Anders. Jammer alleen dat hun Myspace-pagina een bende is.
Frankmusik
Hoewel Alphabeat oorspronkelijk klinkt, zijn ze niet bijster origineel. Bij hun stoort me dat niet, bij Frankmusik wel. Na heel wat via Myspace en andere kanalen uitgebracht materiaal heeft hij nu zijn eerste album uitgebracht, Complete Me. Launch is lyrisch over Franks muziek, ik niet. Amateuristisch in elkaar geflanste zolderkamerelektro, een zeurstem die hier en daar vreselijk door de computer is gehaald - Frankmusik lijdt aan het zelfde euvel als La Roux, Tiga en al die andere 'artiesten' die leuk met software kunnen fröbelen maar eigenlijk geen noot kunnen zingen. La Roux blinkt dan weer uit in een goede productie, Tiga brengt zijn muziek met humor, maar Frankmusik ontbeert beide. En dan blijft er weinig over. Slappe hap dus.
Cornershop
Meer dan tien jaar geleden was A Brimful of Asha dagelijks op MTV (voor de jongere lezers: MTV was eens, ooit, vroeger, een muziekzender die video's uitzond). Cornershop bracht een fraaie crossover van soul, rock, dance en oosterse sitartoestanden, van een actuele remix voorzien door Fatboy Slim. Daarna kwam er wat minder materiaal voorbij, maar met Judy Sucks A Lemon For Breakfast leveren de Londenaars weer een lekker album af. Beatles, T-Rex, gospel en opnieuw sitar en soul zijn samengeperst tot een lekkere groove.
De rest
Verder ben ik benieuwd naar de nieuwe Calvin Harris - die na het vreselijk vervelende Acceptable in the Eighties heel wat heeft goed te maken. Ook Robbie Williams keert terug in de spotlights, met een album genaamd 'Reality killed the Video Star'. Leuk gevonden, maar zoooooooooo 2003. Geproduceerd door Trevor Horn (Grace Jones, Frankie Goes to Hollywood, etc). Dat dan weer wel. V.V. Brown doet het ook aardig. Fifi's album Travelling Like The Light bevat een soort retro-soul die niet meteen klinkt als al die andere, met enorme marketingbudgetten in de markt gezette zangeresjes als Duffy en Gabriella Cilmi. Tot slot wil ik de comebacksingle van Shakira nog even noemen, een discodeuntje genaamd She-Wolf. Met een video waarin Shak wederom laat zien dat zij ieder lichaamsdeel afzonderlijk van elkaar kan bewegen. Nog een paar van dit soort liedjes en ze zegt 'Krak!'.
AlphabeatAllereerst Alphabeat. Vorig jaar scoorden ze hits met het aanstekelijke Fascination en het even lichtvoetige Boyfriend, waarop ze prompt werden gedumpt door hun platenlabel. Maar de positivo's krijgen een nieuwe kans. Hun nieuwe single The Spell lijkt uit de nineties te stammen en het is weer lekker meehuppelen met Stine en Anders. Jammer alleen dat hun Myspace-pagina een bende is.
FrankmusikHoewel Alphabeat oorspronkelijk klinkt, zijn ze niet bijster origineel. Bij hun stoort me dat niet, bij Frankmusik wel. Na heel wat via Myspace en andere kanalen uitgebracht materiaal heeft hij nu zijn eerste album uitgebracht, Complete Me. Launch is lyrisch over Franks muziek, ik niet. Amateuristisch in elkaar geflanste zolderkamerelektro, een zeurstem die hier en daar vreselijk door de computer is gehaald - Frankmusik lijdt aan het zelfde euvel als La Roux, Tiga en al die andere 'artiesten' die leuk met software kunnen fröbelen maar eigenlijk geen noot kunnen zingen. La Roux blinkt dan weer uit in een goede productie, Tiga brengt zijn muziek met humor, maar Frankmusik ontbeert beide. En dan blijft er weinig over. Slappe hap dus.
CornershopMeer dan tien jaar geleden was A Brimful of Asha dagelijks op MTV (voor de jongere lezers: MTV was eens, ooit, vroeger, een muziekzender die video's uitzond). Cornershop bracht een fraaie crossover van soul, rock, dance en oosterse sitartoestanden, van een actuele remix voorzien door Fatboy Slim. Daarna kwam er wat minder materiaal voorbij, maar met Judy Sucks A Lemon For Breakfast leveren de Londenaars weer een lekker album af. Beatles, T-Rex, gospel en opnieuw sitar en soul zijn samengeperst tot een lekkere groove.
De restVerder ben ik benieuwd naar de nieuwe Calvin Harris - die na het vreselijk vervelende Acceptable in the Eighties heel wat heeft goed te maken. Ook Robbie Williams keert terug in de spotlights, met een album genaamd 'Reality killed the Video Star'. Leuk gevonden, maar zoooooooooo 2003. Geproduceerd door Trevor Horn (Grace Jones, Frankie Goes to Hollywood, etc). Dat dan weer wel. V.V. Brown doet het ook aardig. Fifi's album Travelling Like The Light bevat een soort retro-soul die niet meteen klinkt als al die andere, met enorme marketingbudgetten in de markt gezette zangeresjes als Duffy en Gabriella Cilmi. Tot slot wil ik de comebacksingle van Shakira nog even noemen, een discodeuntje genaamd She-Wolf. Met een video waarin Shak wederom laat zien dat zij ieder lichaamsdeel afzonderlijk van elkaar kan bewegen. Nog een paar van dit soort liedjes en ze zegt 'Krak!'.
Honger tijdens de Restaurantweek
En weer was er geen doorkomen aan, bij de aanmelding voor de Restaurantweek die vanmorgen om 10.00 uur van start ging. Erger nog: al na een uur waren alle toprestaurants volgeboekt.
Blijkbaar is er een geheim genootschap actief in Amsterdam alle leuke restaurants voor de ogen van argeloze niet-ingewijden wegkaapt. Gisteren keek ik bij wijze van uitzondering naar de herhaling RTL BouleFart en zelfs daar pronkte men met een speciale code, waarmee kijkers een dag voor de officiële start een restaurant konden boeken. Maar na zo’n herhaling heb je daar weinig aan.
Ik ga er vanuit dat RTL niet de enige is die dergelijke voorinschrijvingen mag aanbieden. Het gekke is: ik ben geabonneerd op verschillende nieuwsbrieven van onder andere DiningCity, maar blijkbaar is dat niet genoeg om 'ingewijde' te zijn. Dat wordt dus honger lijden, in de laatste week van augustus...
Blijkbaar is er een geheim genootschap actief in Amsterdam alle leuke restaurants voor de ogen van argeloze niet-ingewijden wegkaapt. Gisteren keek ik bij wijze van uitzondering naar de herhaling RTL BouleFart en zelfs daar pronkte men met een speciale code, waarmee kijkers een dag voor de officiële start een restaurant konden boeken. Maar na zo’n herhaling heb je daar weinig aan.
Ik ga er vanuit dat RTL niet de enige is die dergelijke voorinschrijvingen mag aanbieden. Het gekke is: ik ben geabonneerd op verschillende nieuwsbrieven van onder andere DiningCity, maar blijkbaar is dat niet genoeg om 'ingewijde' te zijn. Dat wordt dus honger lijden, in de laatste week van augustus...
Sperti Brard en Patricia Paay doen een rondje Gay Pride
1 augustus 2009. Patty Brard en Patricia Paay varen samen over de Amsterdamse Prinsengracht. De twee hebben het maar wát gezellig aan boord, maar toch knaagt er iets aan Patries...
Patricia Paay: 'Lalala! Ik ben vrij! En ik kan iedere man krijgen die ik maar wil. Alle mannen liggen aan mijn voeten!'
Patty Brard: 'Het is je gegund meid! Je moet gewoon zóveel schijt aan die hele Adam hebben dat je strónt tekort komt! Ga d'r voor!'
Patricia: 'En ik voel me jonger en mooier dan ooit! Alle mannen kijken naar me.'
Patty: 'Dat zijn nichten, schat. Die zijn alleen maar jaloers op je make-up.'
Patricia: ‘Kijk daar heb je Gordon!'
Patty: 'Hoe is het met je Anal Parade? HAHAHA! DAAAAAAAR MOET EEN PIE-MOL IN, DAAR MOET EEN PIE-MOL IN, DAAR MOET EEN PIE... Valt ie nou flauw? Wat een watje is het ook hè HAHAHAHA!'
Patries: 'Nee, Gordon wil natuurlijk óók met mij naar bed. Ik zei het toch? Alle mannen gaan liggen als ze me zien!
Patty: 'Kijk, daar drijft Caroline Tensen voorbij! Zij had toch ook wat met die Adam van jou?'
Patries: 'Inderdaad, toen ze zich bij Veronica omhoog heeft gepepen kwam Adam ook aan de beurt. Hihihi!!!'
Pattry Brard: 'Wat is er zo grappig ?!?'
Patries: 'Nou gewoon, dat ik over jou kan zeggen dat je in een bepaalde situatie nog maagd bent. Jij hebt nooit iets met Adam gehad!'
Patty: 'Hou jij eens op! Ik maagd op wat voor gebied dan ook, kom nou! Nog één zo'n opmerking en ik gooi je bovengebit overboord, HAHAHA!
Patries: 'We moeten haar bellen. We moeten Caroline Tensen gewoon even bellen en vragen of ze Adam ook een lul vindt.'
Patty: 'Ok, geef hier die telefoon.'
Caroline Tensen: 'Met Caroline Tensen.'
Patty: 'HAHAHA! Is dat een voorstel?'
Caroline: 'Hoe bedoel je?'
Patty: 'Met Caroline tennissen! HAHAHA, ik zie het al helemaal voor me! Jij tennissen! Met jouw reet!'
Caroline: 'Laat me raden: Patty Brard?'
Patty: ‘In één keer goed! Ken je die Witte Reus-reclame nog? Met die helikopter? En dat laken zo groot als een voetbalveld? HAHAHA, dat was jóuw tennisrokje! Huuuuhuuuuhuuuu IK PIES IN M'N BROEK! HAHAHA!
Caroline: 'Dat is niet aardig van je. Ik noem jou toch ook niet Sperti Brard?'
Patty: 'Dat spul werkt anders beter dan botox. Maar waarvoor ik bel...'
Patries: 'Nee nou mag ik even! Hoe heb jij Adam destijds van zijn toenmalige vriendin afgepakt?'
Caroline: 'Dat ging eigenlijk heel simpel. Ik ben op m'n knieën gaan zitten en hoefde vervolgens alleen maar toe te happen.'
Patries: 'En denk je dat ik hem op die manier terug kan krijgen?'
Patty: 'Als je eerst je kunstgebit uitdoet! HAHAHA! Maar hoezo, je kon toch elke man krijgen?'
Caroline: ‘Adam liet me altijd twee keer gillen. De eerste keer als hij me van achteren nam en de tweede keer als hij z’n geslacht afveegde aan mijn gordijnen.’
Patty: ‘Wat flauw Caroline, die heb je ook niet van jezelf. Wat ben jij or-di-naaaair!’
Patries: 'Ik ben een beetje in denial denk ik. Nog steeds. En het gaat ook niet meer over, ben ik bang.'
Caroline: 'Weet je wat, Patries? Je moet er gewoon nóg jonger uit proberen te zien. Dus nog blonder, nog slanker, met nog meer tanden en lippen en een nóg korter rokje. Van ons drieën ben jij de enige die er nog mee wegkomt. Je lijkt stukken jonger dan Madonna en háár lover is 22. Er is nog hoop!'
Patries: 'Zucht, ik heb daar geen zin meer in hoor, om zo'n kind weer helemaal op te voeden.'
Patty: 'In dat geval zit er nog maar één ding op.'
Patries: 'Mezelf van kant maken?'
Patty: 'Nee, je naar je eigen leeftijd gaan gedragen. Dat doet Caroline ook en kijk eens hoe gelukkig ze is!'
Patries: 'Dat zal helaas niet gaan. Zo zou ik nooit willen of kunnen worden...'
En met een zwierige plons springt Patricia overboord.
Patricia Paay: 'Lalala! Ik ben vrij! En ik kan iedere man krijgen die ik maar wil. Alle mannen liggen aan mijn voeten!'Patty Brard: 'Het is je gegund meid! Je moet gewoon zóveel schijt aan die hele Adam hebben dat je strónt tekort komt! Ga d'r voor!'
Patricia: 'En ik voel me jonger en mooier dan ooit! Alle mannen kijken naar me.'
Patty: 'Dat zijn nichten, schat. Die zijn alleen maar jaloers op je make-up.'
Patricia: ‘Kijk daar heb je Gordon!'
Patty: 'Hoe is het met je Anal Parade? HAHAHA! DAAAAAAAR MOET EEN PIE-MOL IN, DAAR MOET EEN PIE-MOL IN, DAAR MOET EEN PIE... Valt ie nou flauw? Wat een watje is het ook hè HAHAHAHA!'Patries: 'Nee, Gordon wil natuurlijk óók met mij naar bed. Ik zei het toch? Alle mannen gaan liggen als ze me zien!
Patty: 'Kijk, daar drijft Caroline Tensen voorbij! Zij had toch ook wat met die Adam van jou?'
Patries: 'Inderdaad, toen ze zich bij Veronica omhoog heeft gepepen kwam Adam ook aan de beurt. Hihihi!!!'
Pattry Brard: 'Wat is er zo grappig ?!?'
Patries: 'Nou gewoon, dat ik over jou kan zeggen dat je in een bepaalde situatie nog maagd bent. Jij hebt nooit iets met Adam gehad!'
Patty: 'Hou jij eens op! Ik maagd op wat voor gebied dan ook, kom nou! Nog één zo'n opmerking en ik gooi je bovengebit overboord, HAHAHA!
Patries: 'We moeten haar bellen. We moeten Caroline Tensen gewoon even bellen en vragen of ze Adam ook een lul vindt.'
Patty: 'Ok, geef hier die telefoon.'
Caroline Tensen: 'Met Caroline Tensen.'Patty: 'HAHAHA! Is dat een voorstel?'
Caroline: 'Hoe bedoel je?'
Patty: 'Met Caroline tennissen! HAHAHA, ik zie het al helemaal voor me! Jij tennissen! Met jouw reet!'
Caroline: 'Laat me raden: Patty Brard?'
Patty: ‘In één keer goed! Ken je die Witte Reus-reclame nog? Met die helikopter? En dat laken zo groot als een voetbalveld? HAHAHA, dat was jóuw tennisrokje! Huuuuhuuuuhuuuu IK PIES IN M'N BROEK! HAHAHA!
Caroline: 'Dat is niet aardig van je. Ik noem jou toch ook niet Sperti Brard?'
Patty: 'Dat spul werkt anders beter dan botox. Maar waarvoor ik bel...'
Patries: 'Nee nou mag ik even! Hoe heb jij Adam destijds van zijn toenmalige vriendin afgepakt?'
Caroline: 'Dat ging eigenlijk heel simpel. Ik ben op m'n knieën gaan zitten en hoefde vervolgens alleen maar toe te happen.'
Patries: 'En denk je dat ik hem op die manier terug kan krijgen?'
Patty: 'Als je eerst je kunstgebit uitdoet! HAHAHA! Maar hoezo, je kon toch elke man krijgen?'
Caroline: ‘Adam liet me altijd twee keer gillen. De eerste keer als hij me van achteren nam en de tweede keer als hij z’n geslacht afveegde aan mijn gordijnen.’
Patty: ‘Wat flauw Caroline, die heb je ook niet van jezelf. Wat ben jij or-di-naaaair!’
Patries: 'Ik ben een beetje in denial denk ik. Nog steeds. En het gaat ook niet meer over, ben ik bang.'
Caroline: 'Weet je wat, Patries? Je moet er gewoon nóg jonger uit proberen te zien. Dus nog blonder, nog slanker, met nog meer tanden en lippen en een nóg korter rokje. Van ons drieën ben jij de enige die er nog mee wegkomt. Je lijkt stukken jonger dan Madonna en háár lover is 22. Er is nog hoop!'
Patries: 'Zucht, ik heb daar geen zin meer in hoor, om zo'n kind weer helemaal op te voeden.'
Patty: 'In dat geval zit er nog maar één ding op.'
Patries: 'Mezelf van kant maken?'
Patty: 'Nee, je naar je eigen leeftijd gaan gedragen. Dat doet Caroline ook en kijk eens hoe gelukkig ze is!'
Patries: 'Dat zal helaas niet gaan. Zo zou ik nooit willen of kunnen worden...'
En met een zwierige plons springt Patricia overboord.
dinsdag 4 augustus 2009
Gummbah compleet
Eindelijk! Vandaag zat Neksnor in de brievenbus, het enige boek van Gummbah dat nog aan mijn collectie ontbrak. Regelmatig staan er ingezonden brieven in de Volkskrant, van lezers die de 'vieze verhaaltjes' van de humorist niet langer willen lezen. Nou, ik wel! Hoe meer en hoe vaker, hoe beter. Kijk daarom direct op Gummbah.nl...
Mannenbadpak
Eindelijk zomer! Zal ik naar het strand gaan in dit one-piece mannenbadbak, dat bovendien geheel see-through is? Lekker luchtig met die warmte!
Met dank aan Mr. Micky van PaperMag.
Met dank aan Mr. Micky van PaperMag.
Mad Men yourself
Op 16 augustus start in de VS het derde seizoen van Mad Men, een serie over de reclamejongens op Madison Avenue, NYC in de jaren zestig. De eerste twee seizoenen staan keurig op mijn harde schijf te wachten tot ik eraan ga beginnen, maar voorlopig wacht ik nog even. Zag namelijk laatst de eerste twee afleveringen op tv en vond het tempo zó traag dat ik liever wacht tot het herfst wordt en elke dag heel hard regent. In de tussentijd vermaak ik me met MadMenYourself.com, alwaar ik een illusie van mezelf heb samengesteld. Leuke tool!
maandag 3 augustus 2009
Gay Pride 2009: vooral een commercieel feestje
Eerlijk gezegd heb ik niet zoveel met die hele Gay Pride. Ja, tien jaar geleden was het allemaal nieuw, leuk, fris, anders, terwijl ik me ook toen al afvroeg wat het toevoegt aan de emancipatie van gays als een groep mannen zich in slechts een roze boa en dito string gehuld laat rondvaren door de Prinsengracht. Ik zag (heel politiek correct) toch meer in een eventuele politieke boodschap, sociale bewustwording en dergelijke, die een evenement als Gay Pride hopelijk met zich meebrengt.
Tussen de bedrijven door gebeurt dat ook wel, maar als ik zie wat er allemaal meevaart zakt m'n broek af. Het dieptepunt was een boot met allerlei internet-aanbiedingen van Online, maar bijna even sneu het gedweep van allerlei politieke partijen die een wit voetje willen halen bij zowel kiezer als homo. Dat het CDA meevaart vind ik positief - al was het maar om die enge orthodoxen van de christenunie tegen de haren in te strijken. Maar dat zo'n Marcouch vanuit Slotervaart komt aanzeilen met z'n PvdA-boot: wat een flauwekul. Politiek bedrijven? Graag. Maar doe dan ook iets leuks en niet iets saais.
Want saai was het dit jaar, die botenparade. Ik heb weinig creativiteit kunnen bespeuren, al vond ik het kunstwerk op het hoofd van Patty Brard behoorlijk geslaagd. Gelukkig was het wél leuk op het Amstelveld, al was het schrikken geblazen bij het afrekenen van twee bier: TIEN euro. Wie in 1999 had voorspeld dat je tien jaar later bijna 25 gulden moest afrekenen voor twee bier, was destijds voor gek verklaard.
Misschien laat het in één klap de teneur van de Canal Parade zien. De gays zelf staan nu wat verloren tussen de ABN Amro's met hun kont te draaien, maar de mensen komen allang niet meer om die gays een hart onder de riem te steken of om te laten zien hoe tolerant ze zijn. Zuipen willen ze, en het kan ze niet schelen hoe duur dat is. Wordt het niet eens tijd dat al die happy gays een undergroundpositie claimen? Begrijp me niet verkeerd, niemand hoeft terug de kast in of zich anderszins te verstoppen, maar wat is er tegen op een beetje exclusiviteit?
Tussen de bedrijven door gebeurt dat ook wel, maar als ik zie wat er allemaal meevaart zakt m'n broek af. Het dieptepunt was een boot met allerlei internet-aanbiedingen van Online, maar bijna even sneu het gedweep van allerlei politieke partijen die een wit voetje willen halen bij zowel kiezer als homo. Dat het CDA meevaart vind ik positief - al was het maar om die enge orthodoxen van de christenunie tegen de haren in te strijken. Maar dat zo'n Marcouch vanuit Slotervaart komt aanzeilen met z'n PvdA-boot: wat een flauwekul. Politiek bedrijven? Graag. Maar doe dan ook iets leuks en niet iets saais.
Want saai was het dit jaar, die botenparade. Ik heb weinig creativiteit kunnen bespeuren, al vond ik het kunstwerk op het hoofd van Patty Brard behoorlijk geslaagd. Gelukkig was het wél leuk op het Amstelveld, al was het schrikken geblazen bij het afrekenen van twee bier: TIEN euro. Wie in 1999 had voorspeld dat je tien jaar later bijna 25 gulden moest afrekenen voor twee bier, was destijds voor gek verklaard.
Misschien laat het in één klap de teneur van de Canal Parade zien. De gays zelf staan nu wat verloren tussen de ABN Amro's met hun kont te draaien, maar de mensen komen allang niet meer om die gays een hart onder de riem te steken of om te laten zien hoe tolerant ze zijn. Zuipen willen ze, en het kan ze niet schelen hoe duur dat is. Wordt het niet eens tijd dat al die happy gays een undergroundpositie claimen? Begrijp me niet verkeerd, niemand hoeft terug de kast in of zich anderszins te verstoppen, maar wat is er tegen op een beetje exclusiviteit?
Droste-effect
Che Guevara draagt een shirt met daarop Che Guevara (die eigenlijk een shirt had moeten dragen met daarop Che, die een shirt draagt, etc. etc.). Te koop in de Onion Store.
Dertien gekke haakjes
Sites met lijstjes zijn leuk - hoe onzinnig die lijstjes soms ook zijn. Bij Oddee.com is iemand op het idee gekomen een overzicht te maken van haakjes die er vreemd of grappig uitzien. Haakjes in die zin dat je er iets aan kunt ophangen. Het achterwerk van een pup bijvoorbeeld, dat met zijn staart omhoog als kapstok fungeert. Of een ninja-ster waarmee je je muur torpedeert om er vervolgens een jas aan te hangen. Echt heel erg creatief allemaal.
Maar het leukst is natuurlijk de Mr. P. Exited Man, lees maar: 'This silly hilarious coat hanger is simple and a little naughty, so Mr. P. entertains our office desks and accessorizes our homes in a unique, fun and memorable way!'
Nou!
Maar het leukst is natuurlijk de Mr. P. Exited Man, lees maar: 'This silly hilarious coat hanger is simple and a little naughty, so Mr. P. entertains our office desks and accessorizes our homes in a unique, fun and memorable way!'
Nou!
Willem-Alexander en het roestige afvoerputje
Dit moet geen blog worden waar ik regelmatig over mijn dromen schrijf, want dat is volstrekt oninteressant. Maar deze droom is zo hilarisch dat ik hem móet opschrijven. Ik droomde namelijk dat ik op een huwelijksfeest was waar ook Willem-Alexander en Máxima te gast waren. Na een tijd kwam Wim-Lex op me af en haalde iets uit z'n broekzak. 'Kijk, ons afvoerputje is helemaal verroest. Ik wil het opsturen naar de groothandel maar ik heb geen envelop. Heb jij er toevallig eentje bij je?' Ik zei van niet, en stelde voor om even naar een winkel te gaan en een envelop te kopen.
Dus Willem-Alexander en ik naar een supermarkt, hij nog steeds met dat roestige afvoerputje. Eenmaal aangekomen zei hij: 'Kijk, de kattenbakvulling is in de aanbieding. Dat komt mooi uit want die van ons was net op.' Bij de ingang werden we opgevangen door een kassière, die vond dat Willem-Alexander niet zelf de winkel inhoefde. We konden direct naar de kassa en daar onze bestelling doorgeven. En omdat Willem-Alexander royalty was, kreeg hij geen automatische, maar een handgeschreven kassabon. En daar gingen we weer, nu mét envelop, nog steeds een roestig afvoerputje en een voordeelpak kattenbakvulling.
Abonneren op:
Posts (Atom)
